ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ဘိုးဘြားမ်ားသည္ ေတာ႐ိုင္းတို႔အား ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္းၾကကုန္၏
(ရဲေဘာ္ေရွာင္း)
(ရဲေဘာ္ေရွာင္း)
ယခင္ပတ္မွအဆက္
ခရီးသည္ႀကီးမ်ား တဲေပၚသို႔ေရာက္ရွိသြားၿပီးေနာက္ လယ္ကူလီတဲရွင္သည္ ႐ုပ္ရည္သန္႔ျပန္႔ခန္႔ျငားေသာ ဤခ ရီးသည္ႀကီးမ်ားသည္ အဘယ္မည္ေသာအေရးကိစၥမ်ားေၾကာင့္ သူ႔တဲကေလးေပၚသို႔တက္လာရျခင္းကို စူးစမ္း ေနမိသည္၊ ႏုံျခာခ်ိနဲ႔လွေသာ သူ႔ဘဝႏွင့္ သူ႔တဲကေလးေၾကာင့္ ခရီးသည္ႀကီးမ်ားကိုလြန္စြာမွပင္ အားတုံ႔အားနာ ျဖစ္လွသည္။
အကာအရံဟု မည္ကာမတ္တတ္ႏိုင္လွေသာ အိမ္ခန္းအတြင္းဘက္၌ လယ္တဲရွင္၏ဇနီးသည္၏ေခါင္းေပၚတြင္ တဘတ္ႏြမ္းတဘက္တထည္ကိုေပါင္းထားၿပီး တကိုယ္လုံးတြင္လည္းနံႏြင္း(ဆႏြင္း)မ်ားလိမ္းက်ံထားမႈေၾကာင့္ ဝါေရႊေသာအဆင္းကိုေဆာင္လွ်က္ ေမြးကင္းစ,နီတာရဲသားငယ္ကိုေပြ႔ပိုက္ၿပီး ႏို႔ခ်ိဳတိုက္ေကၽြးလွ်က္ရွိသည္။
ဤလူ႔ျပည္ေလာက,ႀကီးထဲသို႔ ေရာက္ရွိကာစ,လူသားေလးသည္ အာဟာရ,ခ့်ိဳတဲ့ေသာမိခင္ထံမွႏို႔ခ်ိဳကိုအငမ္းမ ရ,စို႔ေနသည္၊ မိခင္ႏို႔မွာ မရ,တခ်က္ရ,တခ်က္မို႔ကေလးငယ္ေလးသည္ ခရီးသည္ႀကီးမ်ားအား ဟစ္ေအာ္ငိုေၾကြး ၿပီးႏႈတ္ဆက္လိုက္သကယ့္သို႔ပင္။
ဦးေဆာင္လာသူခရီးသည္ႀကီးက လယ္တဲရွင္အား ဤတညတာအဘို႔ နားခိုမည့္အေၾကာင္းခြင့္ပန္ၿပီး ထမင္း ခ်က္ေကၽြးရန္ကိုပါ ခြင့္ပန္ျပန္သည္၊ လယ္တဲရွင္သည္ခရီးသည္ႀကီးမ်ား သူ႔တဲေပၚသို႔ေရာက္ရွိလာၿပီးအခ်ိန္မွစ, ၍ မျပည့္စုံမဖူလုံခ့်ိဳငဲ့ျခင္းဘဝအေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ အားတုံ႔အားနာျဖစ္ရေသာကိစၥရပ္မ်ားသည္ ဆက္ကာ ဆက္ကာျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။
ယခုလည္းသူ႔ဆန္အိုးတြင္ ဆန္မရွိျခင္းႏွင့္ႀကံဳရျပန္သည္၊ ခရီးသည္ႀကီးက အလိုက္မသိအားမနာတတ္သည့္အ လား ဆန္မရွိလည္း အနီးအပါးတဲတြင္ေခ်းငွားခိုင္းျပန္သည္၊ က်သင့္သည့္တန္ရာတန္ဘိုးကိုေပးပါမည္ဟုလည္း ကတိေပးေျပာလိုက္ေသးသည္။
တဲရွင္သည္တဲေပၚမွဆင္းသြားၿပီး ခဏအၾကာတြင္ ပုဆိုးႏြမ္းတထည္ျဖင့္ထုပ္ထားသည့္ ဆန္ထုပ္ကေလးကိုပိုက္ လွ်က္ျပန္ေရာက္လာသည္၊ က်န္ခရီးသည္ႏွစ္ဦးသည္ ႐ိုးကေလးသို႔ကူးလာစဥ္တုန္းက ရႊံ႕ေစးမ်ား၎တို႔၏ေျခ မ်ားတြင္ ေပက်ံေနေသးသည္၊ ခဏတျဖဳတ္နားၾကမည္အထင္ျဖင့္ ေျခေထာက္မ်ားပင္အၿပီးမေဆးေၾကာၾကရ ေသးေပ၊ ဦးေဆာင္လာသည့္ခရီးသည္ႀကီး ဤတဲေလးေပၚသို႔ေရာက္ရွိလာခ်ိန္မွစ,၍ ျပဳမူလုႈပ္ရွားမႈမ်ားကို နားမ လည္ႏိုင္ေသာအမူအယာ အၾကည့္မ်ားျဖင့္ စူးစမ္းသမႈျပဳေနၾကသည္။
တေအာင့္တျဖဳတ္အၾကာ၌ တဲရွင္သည္ ေၾကြရည္မ်ားကြာေနေသာ သံပန္းကန္ျပားထဲသို႔ အေငြ႔တေထာင္း ေထာင္းႏွင့္ငစိန္ဆန္ထမင္းနီမ်ားကို ခူးခပ္ယူေဆာင္လာသည္၊ ငါးပိရည္က်ဲတခြက္ထဲတြင္ သုံးပိုင္းက်ိဳးျငဳပ္သီး သုံးေလးေတာင့္ကိုခပ္ထည့္ထားသည္၊ ဤထမင္းဝိုင္းတြင္ ဖူဖူလုံလုံႏွင့္အေပါမ်ားဆုံးခဲဘြယ္ေဘာဇဥ္မွာ သူတို႔ ကူးလာသည့္႐ိုးတေလွ်ာက္တြင္ သဘာဝအတိုင္းေပါက္ေရာက္ေနသည့္ ကန္ဇြန္းရြက္ႏုႏုတပန္းကန္သည္သာ ျပည့္လွ်ံမို႔ေမာက္စြာရွိေနသည္။
ခရီးသည္ႀကီးက ထမင္းဝိုင္းသို႔ဦးစြာဝင္ေရာက္ေနရာယူလိုက္ၿပီး က်န္ခရီးသည္ႏွစ္ဦးကို အဟာရျဖည့္တင္းေရး ကိစၥအတြက္ ဖိတ္ၾကားသမႈျပဳသည္၊ က်န္ခရီးသြားေဖၚႏွစ္ဦးတို႔သည္ တဦးကိုတဦးေမးေငါ့မ်က္စ,ခ်ီလွ်က္ ထ မင္းဝိုင္းသို႔ မတက္မၾကြျဖင့္ဝင္ေရာက္ေနရာယူၾကသည္၊ ခရီးသည္ႀကီးက တေလာက,လုံးတြင္ေၾကနပ္မႈအရွိဆုံး လူကယ့္သို႔ ၿမိန္ရည္ယွက္ရည္ အားပါးတရ,စားေသာက္ေနေပေတာ့သည္၊ က်န္ခရီးသြားေဖၚႏွစ္ဦးမွာမူကား တို႔ ကဏန္းဆိတ္ကဏန္းသာစားေနေလသည္။
သူတို႔သုံးဦးသား စားေသာက္ျခင္းအမႈကိုျပဳၾကၿပီးေနာက္ ဦးေဆာင္လာသူခရီးသည္ႀကီးသည္ ပါလာသည့္ သူ၏ ခရီးေဆာင္အိတ္ကေလးကို အိပ္ရာအျဖစ္ခင္းကာလွဲေနလိုက္သည္၊ မုိးဒါဏ္၊ ေနဒါဏ္၊ ေလဒါဏ္၊ ဆင္းရဲမြဲေတ ျခင္းဒါဏ္တို႔ေၾကာင့္ ကြက္တိကြက္က်ားအမိုးၾကားမွ ဆန္းစ,လႏွင့္ၾကယ္ကေလးတို႔အား ၾကည့္႐ႈေငးေမာၿပီး တ ဦးတည္းမည္သို႔ေသာအရာကိစၥမ်ားကို အႏုလုံပဍိလုံ ေတြးေခၚစဥ္းစားေနသည္မသိ။
အကိုက္အျပဳမ်ားလွေသာကြင္းျခင္တို႔အား အဝတ္ျဖင့္တခ်က္တခ်က္ပုတ္ယမ္းေနမႈေၾကာင့္သာ အိပ္မေပ်ာ္ေသး သည့္အမွတ္အျဖစ္ သိေနရသည္၊ လယ္တဲရွင္၏ေရနံဆီမီးခြက္ေရာင္ကေလးမွာ တဲအတြင္း မလင္းတလင္းရွိ ေခ်သည္။
ပုသိမ္မွျပန္လာကတည္းက ဤခရီးသည္ႀကီး၏ျပဳမူမႈမွန္သမွ်တို႔သည္ ယခင္အခါမ်ားကကယ့္သို႔မဟုတ္မူပဲ တ မ်ိဳးတမူထူးျခားေနသကယ့္သို႔ရွိေနသည္ကို သတိမူမိၾကသည့္ ခရီးသြားေဖၚႏွစ္ဦးသည္ တလႈပ္လႈပ္တယမ္းယမ္း ျဖင့္ ေသာင္းက်န္းျခင္းရွိေသာကြင္းျခင္မ်ားကိုခုခံဆန္႔က်င္မႈျပဳၾကရင္း အေမွာင္ထဲတြင္ တိုးတိုးျဖင့္ အေရးႀကံဳ လာရင္ ေျမရွင္ဓနရွင္ေတြဟာ ဒီလိုပဲ မျပတ္သားဘူး သတၱိမရွိၾကဘူး စသည္ျဖင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးအေတြေထြေသာ တံ ဆိပ္ကိုခတ္ႏွိပ္လွ်က္ ကြယ္ရာတြင္စြဲခ်က္တင္လွ်က္ေနေပေတာ့သည္။
ကြင္းျခင္ႏွိပ္စက္ေသာင္းက်န္းမႈေၾကာင့္ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ပဲ ထိုထိုဤဤေသာ စြဲခ်က္မ်ားျဖင့္ဆိတ္ကြယ္ရာတြင္ စြဲခ်က္တင္ေနၾကခိုက္ ဆန္းစ,လ၏အလင္းေရာင္ေအာက္မွ မီးတုတ္(ဒုတ္)မီးခြက္ဆယ့္ေလးငါးခုသည္ ေလာင္း တိုင္ဘက္ဆီမွမိမိတို႔ခိုနားေနရာတဲကေလးဆီသို႔ ဦးတည္လာေနသည္ကိုေတြ႔ရွိလိုက္သည္၊ ခဏအၾကာတြင္ အ သံဗလံဆူဆူညံညံျဖင့္တဲကေလးဆီသို႔ ေရာက္လာၾကေလသည္။
ဘယ္ဆီကမ်ားႀကိဳတင္သတင္းၾကားထားၾကသည္မသိ၊ ခရီးသည္ႀကီးမ်ားကိုႀကိဳဆိုဧည့္ခံရန္ စီမံျပဳျပင္ထားၾက သည္ဟု လာႀကိဳသူမ်ား၏ေျပာဆိုမႈအရ,သိလိုက္သည္။
ေလာင္းတိုင္တြင္ခရီးသည္ႀကီး၏ ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ႏွင့္မိတ္သဂၤဟမ်ားရွိၾကပါသည္၊ လာႀကိဳပါသည္၊ လာႀကိဳသူမ်ား က လိုက္ခဲ့ဘို႔ေခၚသည္၊ တရြာလုံးကလည္းေစာင့္ႀကိဳေနၾကေၾကာင္းေျပာသည္၊ ခရီးသည္ႀကီးက ဒီတညဒီမွာစ ခန္းခ်အိပ္ေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္းျပန္ေျပာသည္၊အထပ္ထပ္ေခၚပါေသာ္လည္းမရ။
ခရီးသည္ႀကီး၏အေဒၚဆိုသူက အနားသို႔တိုးကပ္သြားၿပီး နဖူးကိုစမ္းလိုက္၊ လက္ဖ်ားေျခဖ်ားမ်ားကို ဆုပ္ကိုင္ လိုက္လုပ္ေနသည္၊ ကြဲကြာေနေသာသားငယ္ကို ျပန္လည္ဆုံေတြ႔ရသည့္မိခင္ပမာ ဂ႐ုဏာေမတၱာမ်ားျပည့္လႊမ္း ေသာအၾကည့္ျဖင့္ နဖူးဆံစ,ႏွင့္မုတ္ဆိတ္က်င္စြယ္တို႔အား တယုတယ,ျဖင့္ေႏြးေထြးစြာပြတ္သပ္ေနရင္း ႏႈတ္မွ လည္း ေနေကာင္းရဲ့လား၊ ခရီးပမ္းေနလား စသည္ျဖင့္ တဖြဖြေမးေနေလေတာ့သည္။
အထပ္ထပ္အခါခါအေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပေခၚေသာ္လည္း မရ,ေလေသာေၾကာင့္ လာႀကိဳသူူအားလုံးတို႔သည္ စိတ္မေကာင္းျခင္းႀကီးစြာျဖင့္ လက္ေလွ်ာ့ျပန္သြားၾကေလေတာ့သည္၊ က်န္ခရီးေဖၚႏွစ္ဦးမွာေတာ့ လိုက္သြားခ်င္ သည့္ဆႏၵရွိလွပါ၏၊ သူတို႔ကိုဦးေဆာင္သည့္ခရီးသည္ႀကီးမလိုက္ေသာေၾကာင့္ မေၾကမခ်မ္းႏွင့္တုံဏွိဘာေဝခပ္ မဆိတ္ေနလုိက္ၾကရသည္၊ သူတို႔ႏွစ္ဦးကို အျပစ္မဆိုသာပါ၊ ေလာင္းတိုင္မွာဆိုပါလွ်င္ ႀကိဳဆိုသူမ်ား၏ ႀကိဳတင္ စီမံထားမႈမ်ားေၾကာင့္ စားေကာင္းျခင္းလည္းစားရ,မည္ အိပ္ေကာင္းျခင္းလည္းအိပ္ရ,မည္၊ အဟာဂတ,ေပါမ်ား ေလစြမို႔ ဘာမ်ားဆိုဘြယ္ရာရွိပါမည္နည္း။
ထိုတညလြန္ေျမာက္၍ ေနာက္တေန႔မိုးေသာက္သည္ႏွင့္ ခရီးသည္သုံးဦးသား ခရီးဆက္ၾကေလသည္၊ ဆြမ္းခံ ျပန္ခ်ိန္မေရာက္တေရာက္တြင္ အိမ္မဲသို႔ေရာက္ရွိၾကေလသည္၊ ခရီးသည္ႀကီးဦးေဆာင္၍ တ႐ုတ္စားေသာက္ ဆိုင္တခုအတြင္းသို႔ဝင္သြားၾကသည္၊ တ႐ုတ္အစားအေသာက္မ်ိဳးစုံကို ခရီးသည္ႀကီးက ဖြယ္ဖြယ္ရာရာမွာလိုက္ သည္၊ မၾကာမွီတြင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးအေထြေထြေသာအစားအေသာက္မ်ိဳးစုံတို႔သည္ စားပြဲမဆန္႔ျပည့္လွ်ံသြားမတတ္ ျဖစ္သြားေလေတာ့သည္။
ခရီးသည္ႀကီးက “ေဟ့ ဘဇံ၊ စားစမ္း၊ ေဟ့ ဟန္တာ စားစမ္း” စသည္ျဖင့္ဘိတ္မႏၱကျပုသည္၊ ခရီးသည္ႀကီး၏ခ ရီးေဖၚႏွစ္ဦးမွာ ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္ၾကည္ၾကည္လင္လင္ျဖစ္သြားသည္၊ ခရီးသြားေဖၚႏွစ္ဦးတို႔သည္ ကြင္းထီးေခါင္ေခါင္ ၌ ယမန္ေန႔ညက အစားလည္းဆင္းရဲ၊ အေနလည္းဆင္းရဲ၊ အအိပ္လည္းဆင္းရဲခဲ့ရ,သည္၊ ယခုမနက္စာသည္ မေန႔က ညေနစာႏွင့္ ျခားနားျခင္းမက, ျခားနားလွသည္မို႔ ၿမိန္ရည္ယွက္ရည္အားပါးတရ, စားေသာက္ၾကေလ သည္။
သူတို႔သုံးဦးသား စားေသာက္ၾကၿပီးေနာက္ “ဘဇံ နဲ႔ ဟန္တာ တို႔ေရ ေရွ႕အဘို႔ဆိုရင္ ဒီလိုအစားအေသာက္မ်ိဳး စားရဘို႔မလြယ္ေတာ့ဘူး။ ေရွ႕အဘို႔ဆိုရင္ မေန႔ညက,ငါတို႔စားခဲ့ရ,တဲ့အစားအေသာက္မ်ိဳးပဲ စားရဘို႔မ်ားရလိမ့္ မယ္”
(ရဲေဘာ္ေရွာင္း)
ဆက္လက္ေဖၚျပပါဦးမည္။