VOA Burmese Section ကစီစဥ္ထုတ္လႊင့္တဲ့သူယုံၾကည္ရာက႑ကေနၿပီးတႏိုင္တပိုင္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ လူမႈေရးပရဟိတ အကူအညီေပးေနသူ မခင္ေဝေဝခိုင္ရဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္ကိုနားေထာင္ၿပီး ျပန္ေရးျပထားတာပါ။
ကၽြန္မ,ယုံၾကည္တာကေတာ့ ကိုယ္တဦးတည္းအဆင္ေျပေန႐ုံနဲ႔ မေၾကနပ္သင့္ပါဘူး၊ နီးစပ္ရာပတ္ဝန္းက်င္က, လူေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေပးသင့္ပါတယ္လို႔ ကၽြန္မယုံၾကည္ပါတယ္။
ကၽြန္မတို႔တုိင္းျပည္မွာက သာမန္လူတန္းစားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာင္ မေျပလည္ၾကေတာ့ဘူးေလ၊ အဲဒီေတာ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း အမ်ားထဲကတေယာက္ျဖစ္ေနေတာ့ ကယ္တင္ရွင္ႀကီးလိုမ်ိဳးမလုပ္ေပးႏိုင္ေပမယ့္ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္က,လူေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေပးပါတယ္။
မေျပလည္တဲ့ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဒီလိုမ်ိဳးျဖစ္ေနတာကို လွ်စ္လွ်ဴ႐ွဳမထားသင့္ဘူးေပါ့၊ အထူးသျဖင့္အေျခခံလူတန္း စားေတြမွာ သူတို႔အဓိက,ျဖစ္ေနတဲ့ျပႆနာကေတာ့ အခု နာမက်န္းျဖစ္ရင္ေတာင္ ျဖစ္သလိုေဆးဝယ္ေသာက္ ရတယ္၊ တေန႔ဝမ္းစာေတာင္ တေန႔မဖူလုံတဲ့အေျခအေနမ်ိဳးမွာ ေဆးခန္းေဆး႐ုံဆိုတာလည္း မသြားႏိုင္ၾက ေတာ့ လမ္းေဘးေဆးဆိုင္မွာ ဘာမွန္းမသိေရာင္းတဲ့ေဆးကို ဝယ္ေသာက္ၿပီးေတာ့ အနားတျခားေဆးတျခား ေတြျဖစ္ ဒုကၡေရာက္တာေတြအမ်ားႀကီးပဲေပါ့ေလ။
အဲဒီေတာ့ ကိုယ္သိတဲ့လူေလးေတြကတဆင့္ လိုရင္လိုသလို တကယ္လိုအပ္တဲ့ေဆးေလးကို လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္ ေလးမွာ လွဴဒါန္းလိုက္ႏိုင္တယ္ဆိုရင္လည္း သူ႔အတြက္လည္းအက်ိဳးရွိတယ္၊ ကိုယ္လည္းကုသိုလ္အမ်ားႀကီးရ, တယ္ေပါ့၊ အကယ္၍ အဲလိုေပါ့ အလုပ္သမားေလးေတြ ဘာေလးေတြလာတယ္၊ သူတို႔မွာကေလးေတြရွိတယ္၊ ဘာညာဆိုရင္လည္း အဝတ္ကေလးေတြ ဟို အ႐ုပ္ေလးေတြ အစားအေသာက္ကေလးေတြ အဲလိုမ်ိဳးေပးလိုက္ တယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ သူတို႔ေပ်ာ္သြားတဲ့မ်က္ႏွာမ်ိဳး သူတို႔ျဖစ္သြားတဲ့ပီတိေလးေတြကိုၾကည့္ၿပီး ကိုယ္ကလည္းေၾက နပ္ရ,တာေပါ့ေနာ္။
သူတို႔ကေလးကိုဂ႐ုစိုက္တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္မ်ိဳးေလးရွိတဲ့အခါက်ေတာ့ သူတို႔ကလည္းကိုယ့္ကို ေစတနာျပန္ထား တယ္ေပါ့၊ ေနာက္ ဒီ မိဘမဲ့ကေလးေက်ာင္းေတြမွာ သြားတယ္ဆိုလို႔ရွိရင္လည္း ကေလးေတြကိုဒီအတိုင္း လွဴ လိုက္ေကၽြးလုိက္တာထက္ သူတို႔နဲ႔အခ်ိန္ေပးၿပီးေတာ့ ကိုယ္တတ္ထားေလးေတြကို မွ်ေဝေပးၿပီးသင္ေပးတယ္၊
သူတို႔နဲ႔အခ်ိန္ေပးၿပီး ေဆာ့ကစားေပးတယ္၊ ေမတၱာငတ္ေနတဲ့ကေလးေတြျဖစ္ေနတဲ့အခါက်ေတာ့ ကုိယ္ကသူ တို႔ကို ညင္ညင္သာသာေျပာဆိုဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ တဒဂၤေလာက္မွာေတာ့ သူတို႔ကို လူဟာလူလို Trek လုပ္ခံ ရတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္သူမဆိုေပ်ာ္တယ္ေလ။
အဲလိုမ်ိဳးျဖစ္တဲ့အတြက္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း မိခင္တေယာက္ျဖစ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ကိုယ့္သားသမီးခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာတဲ့စိတ္နဲ႔ ဒီလိုလူမႈေရးေလးေတြ လုပ္ေပးတယ္ေပါ့၊ ဟို ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ ဘာမွမေျပာပ, ေလာက္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္တဘက္သားမွာ ကိုယ္လုပ္ေပးလိုက္တဲ့ကိစၥေလးတခု၊ အကူအညီေလးတခုဟာ အင္မ တန္ကိုအဆင္ေျပသြားတယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ကူညီရက်ိဳးလည္းနပ္ပါတယ္။
ဟို ကူညီတဲ့အခါမွာ ဟို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔မကူညီပဲနဲ႔ ကိုယ္လုပ္ေပးႏိုင္တာကို စိတ္ျပတ္ျပတ္နဲ႔ ကူညီလိုက္လို႔ရွိ ရင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ပိုၿပီးအဆင္ေျပတယ္ေပါ့ေနာ္၊ လူလူခ်င္းညွာတာေထာက္ထားတဲ့စိတ္ ကိုယ္ခ်င္းစာတဲ့စိတ္ ဆိုတာကေတာ့ လူတိုင္းမွာေတာ့ရွိသင့္ပါတယ္၊ ကိုယ့္ကိုဂ႐ုစိုက္တယ္၊ သတိရ,တယ္ဆိုရင္ ကိုယ္လည္းေၾက နပ္တယ္၊ သူမ်ားကိုလည္း အဲ့လိုမ်ိဳးျပန္စဥ္းစားေပးသင့္တာေပါ့။
တခုခုကိုေျပာေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္ အဲဒီေနရာမွာငါသာဆိုရင္ဆိုတဲ့စိတ္ကေလး ေမြးလိုက္လို႔ရွိ ရင္ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ဆိုတာက ေပၚလာမွာပဲေလ၊ ကုသိုလ္လုပ္ရတဲ့ပီတိက ဘာနဲ႔မွမတူဘူးေပါ့ေလ၊ ေနာက္ၿပီး ေတာ့ တတ္ႏိုင္သေလာက္ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေပးလိုက္ရ,တယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ၾကည္ႏူးတယ္၊ လုပ္လည္းလုပ္သင့္ တယ္လို႔လည္းယုံၾကည္တယ္၊ ဒီထက္မကလည္းလုပ္ေပးသင့္ပါတယ္၊ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ က ကိုယ္ငယ္တဲ့ဘဝနဲ႔ အခုေခတ္အပိုင္းအျခားနဲ႔ ယွဥ္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ဟုိ လူေတြအမ်ားႀကီးပိုဒုကၡေရာက္ေန တယ္၊ တာဝန္ရွိတဲ့လူေတြက မလုပ္ေပးတဲ့အတြက္ ကိုယ့္လူအခ်င္းခ်င္းမွမကူညီလို႔ရွိရင္ လူေတြဒီထက္ဒုကၡ ေရာက္ဘို႔ပဲရွိတယ္။
ဒီေတာ့ဘာတျခားစိတ္ဓါတ္ေတြမွ မရွိဘူးဆိုရင္ေတာင္လူလူခ်င္း ညွာတာေထာက္ထားတဲ့စိတ္ကေလးနဲ႔ေတာ့ ကူညီေပးသင့္တယ္လို႔ ကၽြန္မ,ယုံၾကည္ပါတယ္။
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။
မင္းစိုးစံ
အေဝးေရာက္ ကရင္ဒုကၡသည္တဦး