ဗမာလူမ်ဳိးစု ဘာေတြလုပ္သင့္

သံတမန္ ဆုိတာ Professional liar တဲ့။ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းမႈ အရ ညာေနရတာ၊ ထားလုိက္ တဲ့။ ငါတုိ႔ သတင္းေထာက္ေတြေရာကြာ ဆုိေတာ့ ငါတုိ႔က အမွန္ကို အၿမဲတမ္း ေျပာေနတဲ့ အတြက္ လူေတြ အၿမဲတမ္း မုန္းမွာပဲ၊ ဒါသဘာ၀ပဲ တဲ့။
Source Photo from http://www.irrawaddy.org

စစ္မွန္ေသာျပည္ေထာင္စု ေပၚထြန္းေရး - ဗမာလူမ်ဳိးစု ဘာေတြလုပ္သင့္

By ဦးေက်ာ္ဇံသာ
ဗုဒၶဟူး, 06 ေအာက္တိုဘာ 2010

ဒီတပတ္ မ်က္ေမွာက္ေရးရာ သတင္းသံုးသပ္ခ်က္ ေဆြးေႏြးခန္းမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒီမုိကေရနဲ႔ ထပ္တူထပ္မွ် အေရးႀကီးတဲ့ ျပႆနာ တရပ္ဟာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုမ်ား ျပႆနာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီျပႆနာရဲ ႔ အေျခခံဟာ ဖဒရယ္ လို႔ေခၚတဲ့ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စု ဖြဲ႔စည္းေရး၊ တိုင္းရင္းသားမ်ား ကုိယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ self-determination ရရွိေရးကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကိစၥ ဘာေၾကာင့္ မေျပမလည္ ျဖစ္ေနရတာလဲ၊ ဘယ္လိုေျဖရွင္းရမလဲဆိုတာေတြကို ျမန္မာ့အေရး ကြ်မ္းက်င္သူ ပါေမာကၡ Josef Silverstein နဲ႔ ဦးေက်ာ္ဇံသာ တို႔ ေဆြးေႏြးတင္ျပထားပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တိုင္းရင္းသားေတြက ဖဒရယ္ (federal) ဖြဲ႔စည္းပံု လိုခ်င္ၾကတယ္။ ဖဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ဖြဲ႔စည္းခ်င္ ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ စစ္အစိုးရက - စစ္အစိုုးရတင္မကပါဘူး - ဗမာတခ်ဳိ ႔ကလည္း ဖဒရယ္ျပည္ေထာင္စုကို မလိုခ်င္ၾကပါဘူး။ သူတို႔အျမင္မွာ ဖဒရယ္စံနစ္ဆိုသည္မွာ ျပည္ေထာင္စုကို ၿပိဳကြဲပ်က္စီးေစမယ့္ စံနစ္လို႔ ျမင္ေနၾကပါတယ္။ သူတို႔အျမင္ မွန္ပါသလား။

Prof. Josef Silverstein ။ ။ မွန္တယ္လို႔ က်ေနာ္ လံုးဝမထင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဗမာစစ္တပ္သာမက၊ ဗမာလူမ်ဳိးတခ်ဳိ ႔ကပါ ဒီလို ယူဆေနၾက တယ္ ဆိုတာကေတာ့ မွန္ပါတယ္။ တုိင္းရင္းသားေတြကေတာ့ အဲဒီလို မျမင္ၾကပါဘူး။ သူတုိ႔ဟာ ၁၉၄၇ ပင္လံုညီလာခံကို ျပန္ၾကည့္ၾက ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေတြ သူတို႔အက်ဳိးစီးပြားကို သူတုိ႔ ဆက္လက္ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုမ်ိဳး၊ ဖြဲ႔စည္းပံုမ်ဳိး လုိခ်င္ၾကတယ့္ အယူအဆကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက လက္ခံၿပီး ပံုေဖာ္ဖို႔ ရည္ရြယ္ခဲ့တာပါ။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဒီလို ဖဒရယ္ ဒါမွမဟုတ္ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ အယူအဆကို လက္မခံႏိုင္တဲ့လူေတြဟာ ဒီတုိင္းရင္းသားေတြ ကိုယ့္ၾကမၼာ ကိုယ္ဖန္တီးခြင့္ ဆိုတာဟာ ျပည္ေထာင္စုၿပိဳကြဲေရး မူျဖစ္တယ္လို႔ ျမင္ၾကတာ ဘာေၾကာင့္လို႔ ထင္ပါသလဲ။ သူတို႔ သင္ခဲ့ရတဲ့ သမိုင္းက ဒီလုိအျမင္ကို ဦးတည္ေစသလား၊ ဒီလို ဖဒရယ္ ဆန္႔က်င္ေရး အယူအဆကို ဘယ္နည္းနဲ႔ တိုက္ဖ်က္ၾကမလဲ။ ပညာေရးနဲ႔ ျပဳျပင္လို႔ ရႏိုင္ပါမလား။

Prof. Josef Silverstein ။ ။ ဒါက သိပ္ရႈပ္ေထြးတဲ့ ေမးခြန္းျဖစ္ပါတယ္။ ပထမဦးဆံုးအေနနဲ႔ ဖဒရယ္ျပည္ေထာင္စု အယူအဆဟာ ဗမာေတြနဲ႔အတူ ျပည္ေထာင္စုအတြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ပါဝင္ေနထိုင္ႏိုင္ေရးအတြက္ တိုင္းရင္းသားေတြဘက္က လိုလားတဲ့ အယူအဆ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဖဒရယ္ျပည္ေထာင္စုအားျဖင့္ သူတို႔ရဲ ႔ ယဥ္ေက်းမႈ စရိုက္လကၡဏာေတြကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္ၾကမယ္လို႔ ခံယူၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဖဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ဆုိတာဟာ ျပည္ေထာင္စုအတြင္းမွာ တုိင္းရင္းသားအားလံုး ပါဝင္လာႏိုင္ဖို႔အတြက္ တံခါးဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ စံနစ္ျဖစ္ပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဒီအယူအဆကို ဗမာလူမ်ဳိးတခ်ဳိ ႔နဲ႔ စစ္တပ္ကပါ လက္မခံခဲ့ပါဘူး။ ဆိုေတာ့ ဒီအယူအဆကို သူတုိ႔လက္ခံ နားလည္ သေဘာေပါက္ လက္ခံလာေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရင္ သင့္ေတာ္မယ္ထင္ပါသလဲ။ ျပည္ေထာင္စုသမိုင္းသစ္ကုိပဲ ျပန္ေရးၿပီး သင္ေပးရမလား။ ပညာေရးကတဆင့္ ျပဳျပင္လို႔ ရႏိုင္မယ္ ထင္ပါသလား။

Prof. Josef Silverstein ။ ။ ပထမဦးဆံုးကေတာ့ စစ္တပ္ဟာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ကစၿပီး ဗမာႀကီးစိုးေသာႏိုင္ငံ ျဖစ္ေျမာက္ေရးကို စိုက္လိုက္ မတ္တပ္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ ဗမာအယူအဆ၊ ဗမာစကား၊ ဗမာလူမ်ဳိး ဆုိတာကိုသာ အနာဂတ္ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ ႔ အေျခခံျဖစ္ရမယ္ဆုိၿပီး လုပ္ခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒီအယူကို အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးတာမ်ဳိး မရွိခဲ့ပါဘူး။ ဒီလို လုပ္လုိ႔ သင့္ေတာ္ပါမလားဆုိတာကိုလည္း အေလးအနက္ ဆင္ျခင္စဥ္းစားခဲ့ၾကတာ မရွိပါဘူး။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္တုန္းက သူတုိ႔ ဆႏၵအရ ျပည္ေထာင္စုအတြင္း ပါဝင္လာၾကတဲ့ တုိင္းရင္းသားေတြက သူတို႔ကိစၥကို ေဖာ္ေဆာင္ဖုိ႔ အခြင့္အလမ္း မရခဲ့ၾကပါဘူး။ အစကတည္းကိုက စစ္တပ္ကပဲ ဗမာႀကီးစိုးေရး အယူအဆနဲ႔ ဝင္ေရာက္ၿပီး ဗမာအျမင္၊ ဗမာယဥ္ေက်းမႈ၊ ဗမာလူမ်ဳိး ျဖစ္ေျမာက္ေရးေတြကို တႏိုင္ငံလံုးမွာ သြပ္သြင္းျပဳလုပ္ပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီကေန ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အျငင္းပြားမႈနဲ႔ ျပႆနာေတြက အဲဒီကေန စတင္ခဲ့တာပါ။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဒါေပမဲ့ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မတိုင္ခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ခံခဲ့ရၿပီးေနာက္ လြတ္လပ္ေရးအစပုိင္းကတည္းက တုိင္းရင္းသားကုိယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ အယူအဆ ဆံုးရႈံးခဲ့ရတာ မဟုတ္ဘူးလား။

Prof. Josef Silverstein ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္ အစကတည္းက အဲဒီလုိ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ တိုင္းရင္းသားကုိယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကို လက္မခံႏိုင္တဲ့ ဗမာေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ သာမန္ဗမာျပည္သူေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ရွိတုန္းကေတာ့ သူကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ၾကပါဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ စည္းလံုးညီၫြတ္ေရး၊ ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာေရး စတာေတြကို လိုခ်င္တဲ့လူတိုင္းဟာ ကုိယ့္အယူအဆ၊ ကိုယ္လူမ်ဳိး လကၡဏာ အသြင္အျပင္ေတြကို စြန္႔လႊတ္စရာမလုိဘဲ ပူးေပါင္းႏုိင္မွ၊ မွ်ေဝႏိုင္မွ ျဖစ္မယ္ဆုိတာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ ႔ သေဘာတရားပါပဲ။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဆိုေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း က်ဆံုးတာနဲ႔အတူ သူရဲ ႔ သေဘာတရားလည္း က်ဆံုးသြားခဲ့တာ အဲဒီကတည္းက ကန္႔ကြက္လိုသူေတြ၊ လက္မခံခ်င္သူေတြလည္း ရွိခဲ့ဆုိေတာ့ စစ္တပ္ကသာ မကဘူး၊ က်န္ဗမာတခ်ဳိ ႔ရဲ ႔ အျမင္ကိုပါ ေျပာင္းယူၾကရမွာ လြယ္ပါ့မလား။ ဒီ ဗမာႀကီးစိုးေရး အယူအဆ ပေပ်ာက္ဖို႔ဆိုတာ စစ္တပ္ႀကီးစိုးမႈ ပေပါက္သြားသည့္တုိင္ေအာင္ ဒီအယူအဆ ဆက္လက္ ရွင္သန္ေနအံုးမယ္ဆုိတဲ့ သေဘာေပါ့။ ဒါကို ပေပ်ာက္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္သင့္တယ္လို႔ ဆရာႀကီး ထင္ပါသလဲ။

Prof. Josef Silverstein ။ ။ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ဗမာေတြၾကား အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးညွိႏိႈင္းမႈ မရွိေသးသမွ် ကာလပတ္လံုး ဒီအယူအဆကုိ ပယ္ဖ်က္ဖို႔ဆုိတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ ဗမာေတြဘက္ကလည္း အေပးအယူလုပ္ဖို႔ အဆင္သင့္ ရွိရပါလိမ့္မယ္။ တုိင္းရင္းသားေတြပဲ အေလွ်ာ့ေပး၊ ဗမာဘက္က မေလွ်ာ့ဘူးဆုိရင္ေတာ့ လံုးဝ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ Dialogue က အဲဒီလို မျဖစ္ရပါဘူး။ စည္းလံုးညီၫြတ္မႈကို အဲဒီလို တည္ေဆာက္လို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ စည္းလံုးမႈ၊ ညီၫြတ္မႈဆုိတာ လူေတြအခ်င္းခ်င္း ေျပာဆိုေဆြးေႏြးၾကရမယ္၊ အျပန္အလွန္ အေျခအတင္ ေျပာဆိုၿပီး အေျခခံတူညီမႈကို ရွာၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ တုိင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ညွိႏႈိင္းလို႔ တိုင္းရင္းသား ျဖစ္တည္မႈကို ဆက္လက္ခြင့္ျပဳလို႔ ဗမာလူမ်ဳိး၊ ဗမာအယူအဆ ေပ်ာက္ကြယ္သြားဖုိ႔လည္း မရွိပါဘူး။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဗမာလူမ်ဳိးတခ်ဳိ ႔က တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေတြရဲ ႔ အယူအဆေတြကို ဖြင့္ေပးလိုက္မယ္ဆုိရင္ ဗမာႀကီးစိုးမႈ ပေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္လို႔ စိုရိမ္ေနၾကတယ္လို႔ တခ်ဳိ ႔က တြက္ၾကပါတယ္။

Prof. Josef Silverstein ။ ။ က်ေနာ္ အယူအဆကို ေျပာရရင္ေတာ့ ဗမာမႈ ႀကီးစိုးေရးဟာ ဆက္ၿပီးေတာ့ အဓြန္႔ရွည္တည္ၿမဲမွာပါ။ အဲဒီလို ဗမာမႈ၊ ဗမာလူမ်ဳိး အဓြန္ရွည္တည္တံ့ ထြန္းကားခ်င္တယ္ဆိုရင္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုေတြရဲ ႔ ယဥ္ေက်းမႈ အယူအဆေတြနဲ႔ ျဖစ္တည္မႈေတြကို အားေပးၾကပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဗမာႀကီးစိုးေရးကို ကိုင္စြဲတဲ့ စစ္တပ္နဲ႔ အာဏာရွင္ေတြ ႀကီးစိုးေနတဲ့ ကာလပတ္လံုး တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီၫြႊတ္ေရး မရႏိုင္ပါဘူး။ တိုင္းျပည္မွာ ျပႆေတြ ႀကံဳေနရမွာပါ။ ဒီ တုိင္းရင္းသားျပႆနာကို လက္နက္အင္အားနဲ႔ ေျဖရွင္းလို႔ ဘယ္ေတာ့မွ ရႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးၿပီး ကဲ ခင္မ်ားတို႔ အယူအဆကိုလည္း က်ေနာ္တို႔ လက္ခံေဆြးေႏြးၾကတာေပါ့ဗ်ား ဆိုတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ဳိး ရွိမွ ျဖစ္မွာပါ။ ငါတုိ႔ဟာ အႀကီးအက်ယ္ဆံုးျဖစ္လို႔ ငါတုိ႔ ဆႏၵအတုိင္း ျဖစ္ရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ျမန္မာျပည္နဲ႔ သမုိင္းဟာ ေနာက္ထပ္ႏွစ္ေပါင္း (၅၀) ဒီအတုိင္းပဲ ရွိေနပါလိမ့္မယ္။ အရင္ ႏွစ္ေပါင္း (၅၀) လည္း ဒီအတုိင္းပဲ ျဖစ္လာခဲ့တာပါ။ ဒါဟာ ဝမ္းနည္းစရာ ေကာင္းတဲ့အခ်က္ပါ။ တဘက္နဲ႔တဘက္ ညိွႏိႈင္းၿပီး အက်ဳိးရွိေအာင္ လုပ္ႏုိင္ရဲ ႔နဲ႔ မလုပ္ၾကတာ ေတြ႔ေနရပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ဗမာႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ ႔ေတာင္ တိုင္းရင္းသားအခြင့္အေရးကိစၥကို ေျပာတဲ့ေနရာမွာ ဖဒရယ္မူ ဆုိတဲ့ အသံုးအႏႈန္းကုိ ေရွာင္ၾကပါတယ္။ ဒါဟာ ဗမာလူထု ေထာက္ခံမႈ က်ဆင္းသြားမွာကုိ စိုးလို႔မ်ားလားဆုိၿပီး တြက္ၾကသူေတြ ရွိၾကပါတယ္။ ဆရာႀကီး ဘယ္လိုသေဘာရပါသလဲ။

Prof. Josef Silverstein ။ ။ ဒါကိုေတာ့ က်ေနာ္ လက္မခံပါဘူး။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ စစ္အစိုးရရဲ ႔ အေၾကာင္းျပခ်က္ပါ။ ျပည္ေထာင္စု ၿဖိဳခြဲေရးအတြက္ ျပည္ပအင္အားစုေတြက ႀကံစည္းေနၾကတယ္၊ ျပည္တြင္းက ေနာက္လိုက္ေတြလည္း ရွိေနၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႔က ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းထားရတာ ျဖစ္တယ္ ဆုိတဲ့ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။

Prof. Josef Silverstein ။ ။ ဒါဟာ အဓိပၸါယ္မရွိဘူးလို႔ဘဲ ျမင္ပါတယ္။ ဒီ အေၾကာင္းျပခ်က္က ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိလာခဲ့ေပမဲ့ ဘယ္ေတာ့မွ အေျဖ မေပၚခဲ့ပါဘူး။ တကယ္ စိုရိမ္စရာက ဗမာေတြနဲ႔ တုိင္းရင္းသားေတြၾကား သေဘာတူညီမႈ မရႏိုင္တဲ့ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။ အခု တုိင္းရင္းသားေတြရဲ ႔ ေတာင္းဆုိမႈကို ၾကည့္ၾကရေအာင္ပါ။ သူတုိ႔ဟာ သံုးပြင့္ဆိုင္ ေတြ႔ဆံုေရးကို ေတာင္းဆိုေနၾကတာပါ။ စစ္တပ္ရယ္၊ ဗမာလူမ်ဳိးကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ ႏုိင္ငံေရးအင္အားစု နဲ႔ သူတုိ႔ တုိင္းရင္းသား ကုိယ္စားလွယ္ေတြ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးဖို႔သာ ေတာင္းဆိုၾကတာပါ။ ဒီ သံုးဖြဲ႔ေတြ႔ဆံုၿပီး ပူးေပါင္းမွ်ေဝႏိုင္မယ့္ နည္းလမ္းတခုကို ရွာရင္ ေတြ႔ကိုေတြ႔မွာပါ။ အဲဒီလို ေဆြးေႏြးမႈ ရွိရင္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေတြ႔မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေျဖမေတြ႔ရင္ေတာ့ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္က ႀကံဳလာရတဲ့ ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္တဲ့ ေရစီးကေတာ့ ဆက္ၿပီးစီးေမ်ာေနပါလိမ့္မယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဆရာႀကီးအေနနဲ႔ ဗမာျပည္မွာလည္း ေနဘူးတယ္၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဗမာျပည္နဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံလာခဲ့တာ ဘယ္အခ်ိန္ေတြကလဲ ဆိုတာကို ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ နည္းနည္းေျပာျပပါ။

Prof. Josef Silverstein ။ ။ က်ေနာ္ ျမန္မာျပည္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ပထမဦးဆံုး Fulbright ပညာရွင္အေနနဲ႔ ေရာက္ခဲ့ ၿပီးေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔က ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ စာပို႔ခ်ရပါတယ္။ ေနာက္ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္မွာ အေမရိကန္ ဧည့္ပါေမာကၡအျဖစ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ စာပို႔ခ်ရပါတယ္။ ၁၉၆၂ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းေတာ့ က်ေနာ္ ဗမာျပည္မွာ ရွိေနပါတယ္။ ၁၉၇၀-၁၉၇၂ ခုႏွစ္ မွာလည္း က်ေနာ္ျမန္မာျပည္ကို ထပ္ေရာက္ပါတယ္။ သင္ၾကားပို႔ခ်ရင္ စာအုပ္ေတြ ေရးခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္နဲ႔ ထိေတြ႔မႈက အဲဒီတုန္းက မျပတ္ခဲ့ပါဘူး။ မၾကာေသးမီကာလမွာေတာ့ က်ေနာ္ ဗမာျပည္ကို သြားလို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ စစ္အစိုးရက က်ေနာ္ကို အလုိမရွိဘူးလို႔ ဆုိပါတယ္။ ဗီဇာမေပးပါဘူး။ က်ေနာ္ကေတာ့ အဆင္သင့္ပါပဲ။ ျမန္မာျပည္ကို သြားခ်င္ပါတယ္။ စကားေတြ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ စာအုပ္ေတြ ဆက္ေရးခ်င္ပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဟုတ္ကဲ့ ဆရာႀကီး ဆႏၵျပည့္ဝပါေစလို႔ ဆုေတာင္းပါတယ္။ ဒီတင္ျပေဆြးေႏြးခ်က္ကေတာ့ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စု ေပၚထြန္းေရးအတြက္ ျမန္မာအေရးကြ်မ္းက်င္သူ အေမရိကန္ ပါေမာကၡ Josef Silverstein ကို ဆက္သြယ္ေမးျမန္းခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ ေဆြးေႏြးခန္းမွာ ဗမာေတြဘက္က အဓိက လိုအပ္ခ်က္ကို ေဇာင္းေပးသြားသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေနာက္အပတ္မွာ တုိင္းရင္းသားေတြ ဘက္ကေရာ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုေပၚထြန္းေရးအတြက္ ဘာေတြမ်ား လိုက္ေလ်ာေဆာင္ရြက္ဖို႔ လိုသလဲဆုိတာကို ေဇာင္းေပး ေဆြးေႏြး တင္ျပသြားပါမယ္။

Find this article at:
http://www.voanews.com/burmese/news/news-analysis/news_analysis_10-06-10-104453859.html