ကဗ်ာဝါသနာရွင္တဦး၏ ဆုေတာင္း

ကဗ်ာဝါသနာရွင္တဦး၏ ဆုေတာင္း
မင္းစိုးစံ
အေဝးေရာက္ ကရင္ဒုကၡသည္တဦး

က်ဳပ္က
ကဗ်ာဝါသနာ
စာဝါသနာပါေတာ့
ေျပာရင္ၾကြားရာက်မလားမသိ
ကေလာင္သြားလည္းထက္
စိတ္ကူးဥာဏ္လည္းသြက္
ေရးလုိက္တာနဲ႔
ကြက္ကနဲပဲ။

ဒါေပမယ့္
က်ဳပ္ ကေလာင္မကိုင္ခဲ့တာ
ႏွစ္မ်ားစြာတိုင္ခဲ့ေပါ့။

လူထုအတြက္ဆိုၿပီး
လူတစုလုပ္ထားတဲ့
႐ုပ္ျမင္သံၾကားကိုၾကည့္
ေရဒီယိုကိုနားေထာင္
ဥပေဒေဘာင္ကိုလွည့္
မိသားစုအတြက္ ရ,သေလာက္ယူ
လူထုကိုေဘးခ်ိတ္
ဘာမွမသိသလိုတိတ္တိတ္ေန
ဆိတ္ၿငိမ္စြာနဲ႔။

႐ုပ္ျမင္သံၾကားထဲကဝါဒ
ေရဒီယိုမွာၾကားသမွ်
ဟုတ္လွခ်ည္ရဲ့လို႔ယုံၿပီး
အျပင္ကိုထြက္မၾကည့္မိဘူး။

အခုမွသတိရ,လို႔
ေရးခ်လိုက္တဲ့ကဗ်ာ
ဘယ္လိုဟာေတြလဲ?
ကာယံမပီ ရသ,မမည္နဲ႔
က်ဳပ္ရဲ့ကဗ်ာ
က်ဳပ္ေရးတာမွဟုတ္ရဲ့လား?
ဦးေဏွာက္အေဖါက္ခံရတဲ့က်ဳပ္
တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ျခား
ဖ်ားသြားတယ္။

ဒါေၾကာင့္မို႔
က်ဳပ္လိုကဗ်ာဝါသနာရွင္ေတြ
ဥပေဒနဲ႔ဝါဒေရး
ဘာသာေရးနဲ႔စီးပြါးေရးမက်န္
ထိန္းခ်ုဳပ္ခံရ,ယုံမက
ဦးေဏွာက္အေဖါက္ခံရ,တဲ့အျပင္
က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့အျမင္ကိုအစားထိုး
ကိုယ္က်ိဳးၾကည့္တဲ့လူတစုအတြက္
ေနာက္လိုက္ေကာင္းမျဖစ္ပါေစနဲ႔။

မင္းစိုးစံ
အေဝးေရာက္ ကရင္ဒုကၡသည္တဦး

အေဝးေရာက္ ကရင္ဒုကၡသည္လူမႈေစာင့္ေရွာက္ေရးအသင္း မွထုတ္ေဝသည္
အတြဲ(၁)။ အမွတ္(၁)
၁၉၉၉ခု ႏိုဝဘၤာလ

ေခါင္းစဥ္နဲ႔စာလုံးတခ့်ိဳကိုေျပာင္းလိုက္ပါတယ္။