မၿငိမ္းခ်မ္းေသာအရပ္မွ ထုတ္လုပ္သည့္ ဇာတ္လမ္း

မၿငိမ္းခ်မ္းေသာအရပ္မွ ထုတ္လုပ္သည့္ ဇာတ္လမ္း

(မင္းစိုးစံ)

လြမ္းဘူးၾကပါသလား။
တခုခုကိုေပါ့။
အထူးသျဖင့္ေတာ့ ခ်စ္သူ ငယ္ရည္းစားနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေတြ႔အထိ၊ အျမင္၊ အၾကား၊ အန႔ံ၊ အရသာ အဲဒီငါးမ်ိဳး
ထဲက တခုခုေပါ့ေနာ္။
မီးမီးခဲ သီခ်င္းတပုဒ္ရွိတယ္ က်ဳပ္ေတာ့အစအဆုံးမရဘူး ၾကားဘူးရုံေလးပါ၊ အခ်စ္ဦးကို တဲ့ ေျမးဦးခ်ီတာေတာင္
မေမ့ဘူးတဲ့။ ရင္ဘတ္ႀကီးထဲကို ေတာ္ေတာ္ထိတာပဲ။

သူေျပာတာက အခ်စ္ဦးဆိုေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာကို က်ဳပ္အေနနဲ႔ အရက္ဆိုတာေလးနဲ႔ယွဥ္ၿပီးေျပာၾကည့္မယ္။ အရက္မႀကိဳက္တတ္တဲ့သူေတြကိုေတာ့ အႏူးအညြတ္ေတာင္းပန္ပါတယ္။
အခ်စ္ဦးဆိုတာ အရက္ဦးရည္နဲ႔ အတူတူပါပဲ၊ အင္မတန္ျပင္းတာဗ့်ိဳ။ အရက္မေသာက္ဘူးတဲ့ အူရိုင္းဆိုလ်င္ လည္ၿမိဳတခုလုံး ကြဲထြက္သြားႏိုင္ပါတယ္။
ရင္ထဲမွာဆိုတာ ပူသလားမေမးနဲ႔။
ဒါေၾကာင့္က်န္းမာေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ပညာေပးစာေစာင္ေတြမွာ အ ရက္တစ္ပုလင္းေသာက္ၿပီးလ်င္ ေရခုနစ္ပုလင္း
ေသာက္ပါဆိုလားပဲ။
အရက္ခုနစ္ပုလင္းေသာက္ၿပီး ေရတစက္မွမေသာက္တဲ့ လူကအမ်ားသား။ အရက္ေသာက္တာၾကာလာတာနဲ႔အတူ ေရမေရာျဖစ္တာက မ်ားမ်ားလာတယ္။
ဒီေတာ့ မိန္းကေလးေတြကို ေယာက္်ားေလးေတြက မင္းတို႔အခ်စ္ဟာ အရက္ေလာက္ေတာင္သစၥာမရွိဘူးဆိုၿပီးေျပာ
ၾကတာေနမွာေပါ့ေလ။
က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္လည္း မိန္းကေလအေတာ္မ်ားမ်ားကို ေျပာခဲ့ေသးတာပဲ။

မခ်စ္ဘူးတဲ့ သူဆိုလ်င္လည္း အရူးအမူးျဖစ္တတ္ေလေတာ့ ေျမးဦးခ်ီတာေတာင္ မေမ့ႏိုင္ဘူးဆိုတာ အင္မတန္မွန္
တဲ့ သစၥာစကားပါ၊ တခ့်ိဳက အခ်စ္ဦးမျဖစ္ပါရေစနဲ႔ အခ်စ္ဆုံးပဲျဖစ္ပါရေစေလးဘာေလးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကပ္သီးကပ္
သပ္ေျပာတတ္တယ္။

အရင္းမရွိလ်င္ အဖ်ားရွိမလား။ ေရဘယ္ေလာက္နက္နက္ ေရေအာက္ၾကမ္းျပင္ေတာ့ရွိရမယ္ေလ။(စိုင္းထီးဆိုင္ သီခ်င္းထဲက) အဦးဆုံးမရွိလ်င္ ေနာက္ဆုံးဆိုတာရွိႏိုင္ပါ့မလား။
ဒီမိန္းကေလးနဲ႔ ဒီေယာက္်ားကေလး သမီးရည္းစားျဖစ္တယ္၊ ညားၾကတယ္၊ ဆိုတာအျပင္ပန္းအေနနဲ႔ အေပၚ
ယံေၾကာအေနနဲ႔က ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
တကယ့္သူတို႔ေလးေတြရဲ့ အျဖစ္ေတြက သူတို႔ခ်စ္ခဲ့မိသူေတြ ကိုယ္စီရွိၾကမွာပါ။
တိတ္တိတ္ကေလးႀကိတ္ ၿပီး ခ်စ္ေနမိတာတို႔၊ ၿပီးေတာ့ တိတ္တိတ္ကေလး စြဲလန္းမိတာတို႔ လူငယ္တို႔ဘာသာ
ဘာ၀ ျဖစ္တတ္တာပဲမဟုတ္လား၊ အခုေခတ္ကေတာ့၊ လာခဲ့ေလ နင္နဲ႔ငါအတူတူေနၾကည့္မယ္ သေဘာထား
မတိုက္ဆိုင္ဘူးဆိုလ်င္ ငါတို႔ခြဲၾကတာေပါ့။ ဆိုၿပီးသေဘာ ထားခ်င္းညွိၾကတယ္ဆိုပါလား။
အဲဒီေတာ့ အခ်စ္ဦးဆိုတာ ဘာကိုေျပာမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး။ လိုက္မမွီေတာ့ဘူး။

ေသျခာတဲ့ အရာတခုကေတာ့ အရက္ဦးရည္ဆိုတာ မီးေတာက္တယ္။
အရမ္းျပင္းတယ္။
ေရမေရာလ်င္ အေသေစာမယ္။
အဲဒါကို က်ဳပ္ဘာ ေၾကာင့္သိသလဲဆိုေတာ့ ကိုယ္တုိင္အရက္ခ်က္လို႔သိတာဗ်။
ေသာက္တတ္သလားဆိုေတာ့ ေသာက္တတ္လို႔ အခုထက္ထိအသက္ရွည္ေနတာေပါ့ မေသာက္တတ္လို႔ရွိလ်င္ အခုေလာက္ဆို အရက္အေၾကာင္း အဲေလအလြမ္းအေဆြးအေၾကာင္း ေရးႏိုင္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။
ေျမၾသဇာျဖစ္တာၾကာလွေပါ့။
က်ဳပ္နဲ႔ မူးေဖၚမူးဘက္၊ လဲေဖၚလဲဘက္ေတြထဲက အေတာ္မ်ားမ်ားနိဗၺာန္ေရာက္ကုန္ၾကၿပီေလ၊ ေရမေရာတဲ့အျပင္
ျမင္းေတြစီး ေသနတ္ေတြပစ္ ဆရာႀကီးေတြပင့္ၾကဆိုေတာ့ ေစာေစာနားကုန္တာေပါ့ဗ်ာ။
က်ဳပ္က လိုင္းအပူးမခံဘူး၊ တစ္ေယာက္ဆိုတစ္ေယာက္ ပိေတာက္ဆိုပိေတာက္ အဲလိုေနတဲ့အျပင္ အရက္ေသာက္
ၿပီဆိုလ်င္ အျမည္းေလးဘာေလးနဲ႔ေသာက္တာ သူႀကီးမရွိလ်င္ ရြာဆူတယ္ အျမည္းမရွိလ်င္ အာပူတယ္ အဲဒါက်ဳပ္
ရဲ့အရက္ေသာက္တိုင္း က်င့္ႀကံတဲ့အက်င့္ျဖစ္ပါတယ္။
ျမတ္ေသာအက်င့္လို႔ ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္ပါ။
အရက္ေသာက္တိုင္း အစာတခုခုေတာ့စားေပးၾကပါ။

ဘာေၾကာင့္အရက္အေၾကာင္းေရးရသလဲဆိုေတာ့ က်ဳပ္မေမ့ႏိုင္တဲ့ဇာတ္လမ္းေလးက အရက္ကေန စခဲ့တာ။ က်ဳပ္တိတ္တိတ္ကေလးခ်စ္ေနမိတဲ့ မိန္းကေလးက အရက္ခ်က္ေရာင္းတယ္၊ က်ဳပ္က အရက္၀ယ္ေသာက္တယ္၊ မိန္ကေလးအမ်ားစုဟာ အရက္ေသာက္တဲ့ ေယာက္်ားေလးေတြကို ေရွာင္တတ္ၾကတယ္။ သူလည္းမိန္းကေလးထဲကမိန္းကေလးဆိုေတာ့ အရက္ေသာက္တဲ့ က်ဳပ္ကို ေရွာင္မယ္ဆိုတာေဗဒင္ေမးေနစရာ မ
လိုပါဘူး။
က်ဳပ္က အရက္ေသာက္လို႔မူးလာလ်င္ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္မလုပ္တတ္ဘူး၊ အိမ္ကိုတန္းတန္းမတ္မတ္ျပန္တယ္၊ ထမင္းမွန္မွန္စားတယ္၊ ေအးေအးလူလူအိပ္တယ္။
သိပ္မ်ားသြားလ်င္ေတာ့ ေခြးေတြဘာေတြကို လိုက္ကန္တတ္ပါတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အရက္သမားဆိုတာ အရက္ကိုေသာက္တတ္ရပါတယ္။
အရက္ကိုမေသာက္တတ္လ်င္ အရက္ကလူကိုေသာက္သြားတာ ခံရပါလိမ့္မယ္။
အဲဒီအခါက်လ်င္ အရက္ရဲ့ေက်းကၽြန္ျဖစ္သြားတဲ့အတြက္ အရက္ေသာက္ျခင္း အျပစ္ေျခာက္ပါးမကဘူးဆိုတာ သိ
လာပါလိမ့္မယ္။

အရက္ကို တမ်ိဳးထဲေသာက္ပါ။
အထူးသျဖင့္ကိုယ္တိုင္ခ်က္တဲ့အရက္ကိုသာ ေသာက္ပါ။ အေကာင္းစားအရက္ဆိုတိုင္း၊ ႏိုင္ငံျခားကအရက္ဆိုတိုင္း၊ ဟိုတံဆိပ္ဒီတံဆိပ္နာမည္ႀကီးတယ္ဆိုတိုင္း ႀကံဳရာကို
မေသာက္ပါနဲ႔။
တူးေစာ္နံတဲ့အရက္ကို မေသာက္ပါနဲ႔။
ခ်ဥ္ေစာ္နံတဲ့အရက္မ်ိဳး မေသာက္ပါနဲ႔။
ကေဇာရည္ေ၀က်တဲ့အရက္မ်ိဳး မေသာက္ပါနဲ႔။
တူးတူးခါးခါး မူးလ်င္ၿပီးေရာဆိုၿပီး ေသာက္လ်င္ ေစာေစာစီးစီး အရက္ျပတ္သြားပါလိမ့္မယ္။

ဘာေၾကာင့္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ခ်က္တဲ့အရက္ကို ေသာက္သင့္သလဲဆို ေတာ့ ကိုယ္တိုင္ခ်က္တဲ့အရက္က အသန္႔
ရွင္းဆုံးမို႔ေျပာရတာပါ။
ဒါဆို္တျခားလူေတြခ်က္တဲ့အရက္က မသန္႔ရွင္းဘူးလို႔ေျပာတာလားဆိုလ်င္ စိတ္မခ်ရလို႔ပါ၊ အရက္အထြက္တိုး
ေအာင္လုပ္တဲ့နည္းေတြအမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။
က်ဳပ္တို႔ေနတဲ့ က်ဳံဒိုးေခ်ာင္းဖ်ား ဆိုတဲ့ရြာရဲ့ အနီးအနားကရြာတရြာက အရက္ဆိုလ်င္ ထိသလားမေမးနဲ႔။ ဘာနဲ႔ခ်က္သလဲဆိုတာ ခ်က္တဲ့ကာယကံရွင္ေတြအသိဆုံးပါ။ သမာအာဇီ၀ မက်တဲ့နည္းနဲ႔ အရက္ခ်က္ၾကလို႔ပါ။

အရက္လုပ္ငန္းနဲ႔ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းျပဳတယ္ဆိုကတည္းက သမာအာဇီ၀ က်တယ္၊ မက်ဘူးဆိုတာရွိလို႔လား ဆိုတဲ့အေမးမ်ိဳးေမးႏိုင္ပါတယ္။
အရက္ဆိုတာ မူးယဇ္ထုံထိုင္း ေဘးျဖစ္ေစတတ္တဲ့ မုူးယဇ္ေဆး၀ါးတမ်ိဳးပဲမဟုတ္လား၊ ဘာသာတရားအရ ခြင့္မ
ျပဳတဲ့ အရက္ကိုခ်က္ၿပီး ရွာေဖြစားေသာက္ရကတည္းကို္က ေတာ္ေတာ္ကိုလြန္ေနပါၿပီ ဒီၾကားထဲ ေလာဘတက္ၿပီး အျမတ္အစြန္းပိုရခ်င္တဲ့ စိတ္တစ္ခုတည္းနဲ႔ မသင့္ေတာ္တဲ့ လူကိုအႏၱရာယ္ေပးတဲ့ ပစၥည္းေတြပါထည့္ၿပီး စီးပြါးရွာ
မယ္ဆိုလ်င္ အဲဒါ သမာအာဇီ၀မက်ႏိုင္တာ အမွန္ပါ။

က်ဳပ္တိတ္တိတ္ကေလး ခ်စ္မိတဲ့ အရက္ေရာင္းတဲ့မိန္းကေလးက က်ဳပ္အရက္လာလာေသာက္တိုင္း အျမည္းတခု ခုလုပ္ေပးေလ့ရွိတယ္၊ အဲဒီအျမည္းေတြထဲက ငါးက်ည္းေျခာက္ မီးဖုတ္ကို က်ဳပ္အႀကိဳက္ဆုံးပဲ၊ က်ဳပ္တို႔ရြာမွာ ငါး
က်ည္းေျခာက္ဆိုတာ ၀ယ္စရာမလိုဘူး အင္းထဲသြားစမ္းၿပီး ေနလွမ္းအေျခာက္ခံ ဟန္ကိုက်လို႔ ငါးက်ည္းမွန္းမသိ ငါးခူမွန္းမသိ အရမ္းစမ္းၿပီးသီတံနဲ႔ ထိုးဘို႔လုပ္လို႔ကေတာ့ ကင္းၿမီးေကာက္အကိုက္ခံရတာေတာ္ေသးတယ္။ ငါးက်ည္း စူးလို႔ကေတာ့လား အဖ်ားကို တဒီးဒီးေနေအာင္ကို တက္တာ။
အခုေတာ့ အင္းေတြထဲမွာ ငါးမေျပာနဲ႔ ခရုေတာင္မရွိေတာ့ဘူး။

တေန႔ေတာ့အဲဒီမိန္းကေလးကို ပြဲသြားၾကည့္ဘို႔က်ဳပ္ေခၚၾကည့္တယ္ဗ်။
အဲဒါသူ႔အေဖကို သူသြားေျပာတယ္၊ သူ႔အေဖက က်ဴပ္ကိုေခၚၿပီး
ေအး ေခၚသြား ပြဲၿပီးၿပီးခ်င္း အိမ္ကိုအေရာက္ျပန္ပို႔ ၾကားလား တဲ့။

သူ႔အေဖက သူတို႔ရြာမွာဆို ဘုရားဒါယိကာ ေက်ာင္းဒါယိကာ လူရုိေသ ရွင္ရိုေသ ေတာ္ရုံလူပ်ိဳေလးေတြေတာင္ သူ႔သမီးကိုရည္းစားစကားမေျပာရဲဘူး။ က်ဳပ္က ရည္းစားစကားေျပာတာမွမဟုတ္တာ ပြဲသြားၾကည့္ဘို႔ေခၚတာပဲ ဘာဆိုင္လိုက္တာမွတ္လို႔။

က်ဳပ္တို႔ရြာနဲ႔နည္းနည္းေတာ့ေ၀းတယ္ဗ်၊ ေနာင္ထပၸံဆိုတဲ့ရြာ ေနာင္ထပၸံဆိုတဲ့လႈိဏ္ဂူ ေနာင္ထပၸံဘုရားပြဲ ႏွစ္ဆန္း
တစ္ရက္ေန႔ေရာက္တိုင္း တႏွစ္တခါက်င္းပတဲ့ပြဲဗ်။
ေနာင္ထပၸံဆိုတာက ဗမာလိုေခၚတာ ကရင္လိုက ႏြန္းထားေဘာင္ လို႔ေခၚတယ္။
ကရင္လိုေခၚတဲ့ ဗမာလိုအဓိပၸါယ္က ဖါးေလာင္းအင္း လို႔အဓိပၸါယ္ရတယ္၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဖါးေလာင္းေလး
ေတြ အမ်ားအျပားေနထိုင္က်က္စားရာ အင္းေတြျဖစ္လို႔ ကရင္ဘိုးေဘးေတြက နာမည္ေပးခဲ့တာ။
ဗမာစစ္အစိုးရလည္း အာဏာရလာေရာ ကရင္နာမည္ေတြေပ်ာက္ၿပီး မိမစစ္ ဘမစစ္တဲ့ နာမည္ေတြျဖစ္ကုန္ေတာ့
တာပဲ။

ပြဲၿပီးလို႔ အိမ္ျပန္ဘို႔လုပ္ေတာ့ ေကာင္မေလးက အိမ္မျပန္ခ်င္ဘူးလုပ္လို႔ က်ဳပ္လည္းေတာ္ေတာ္အႀကိဳက္ေတြ႔သြား
တယ္၊ အဲ မဟုတ္ဘူး အၾကပ္ရိုက္သြားတယ္။
သူမ်ားေတြက လွည္းစီးၿပီးျပန္ၾကတယ္၊ သူက လွည္းမစီးဘူးေျခက်င္ေလွ်ာက္မယ္ဆိုေတာ့ က်ဳပ္နဲ႔သူ လယ္ကြင္း
ေတြကိုျဖတ္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ၾကတယ္။
လွည္းလမ္းအတိုင္းေလွ်ာက္လို႔ကေတာ့ ေတာ္ရုံနဲ႔အိမ္ျပန္ေရာက္ မွာမဟုတ္ဘူး၊ လယ္ကြင္းထဲျဖတ္ေလွ်ာက္ရတာ သာသာယာယာေတာ့မရွိဘူးဗ့်ိဳ ရိတ္ၿပီးခါစ ေကာက္ရိုးငုတ္တိုေတြက ေျခသားလုံးရိုးတေလွ်ာက္ကိုလာလာထိုးတာ၊ လာထိုးတာမဟုတ္ပါဘူး ကိုယ္ကသြားတိုးတာ။
ကဲအဲဒီအထိအေတြ႔အရသာေလး က်ဳပ္မေမ့ဘူး။
အဲဒီလိုလယ္ကြင္းေတြထဲျဖတ္ေလွ်ာက္လာရင္း သူေျပာခဲ့တဲ့စကားတခြန္းက ပိုၿပီးအလြမ္းပုိေစပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲမသိဘူး ငါေလ နင့္ကို ငါ့အေဖေတြ ငါ့အစ္ကိုေတြထက္ ပိုခင္တယ္ တဲ့။
သြားၿပီ အဲဒီတုန္းက ကိုးရီယားကားေတြ ဘာေတြအခုလိုရွိေသးတာမဟုတ္ဘူး။
ကဲအဲဒီေတာ့ ဘယ္လိုေကာင္ေလးကမ်ား လယ္ကြင္းထဲျဖတ္ေလွ်ာက္ခဲ့ဘူးတဲ့ ဒီလိုအျဖစ္ကိုေမ့ႏိုင္မွာတဲ့လဲ။ ပိုဆိုးတာက လွည္းေပၚကလူေတြ က်ဳပ္တို႔ကိုၾကည့္ၿပီး ေနာက္သလိုေျပာင္သလို လုပ္သြားတာေတြက က်ဳပ္ရင္ကို ခုံေစတာအမွန္ပဲ။

ဒီလိုနဲ႔ဗ်ာ သူ႔အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ ေနအေတာ္ျမင့္ေနၿပီ၊ သူကေတာ့ ထမင္းခ်က္ဟင္းခ်က္ေပါ့၊ က်ဳပ္ကေတာ့ က်ဳပ္
အိမ္ကိုမျပန္ေတာ့ပဲ သူ႔အိမ္မွာအိပ္ပစ္လိုက္တယ္၊ က်ဳပ္ႏိုးလာေတာ့ ေနအေတာ္ပူတာဗ့်ိဳ သိတဲ့အတိုင္း တေပါင္း တန္ခူး ဆိုေတာ့ ျခစ္ျခစ္ေတာက္ကိုပူတာ၊ က်ဳပ္လည္း ေသာက္ေရအိုးထဲကေရကိုေသာက္ၿပီး၊ အိမ္ကိုတန္းျပန္ဘို႔
ျပင္လိုက္တယ္၊ သူ႔အေဖက က်ဳပ္ကို ၾကည့္ေနတာနဲ႔တိုးလို႔ က်ဳပ္က
ဦးေလး နင့္ရဲ့သမီးကို ငါျပန္ပို႔ၿပီးၿပီေနာ္ ငါ့အိမ္ငါျပန္ေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့ သူ႔အေဖက  
ထမင္းစားၿပီးမွျပန္ ငါလည္းထမင္းမစားရေသးဘူး လာခဲ့ ဆိုၿပီး ထမင္းစားၾကတယ္ေပါ့ဗ်ာ။
အဲဒီမွာ ဟင္းရဲ့အရသာေလးေျပာျပမယ္၊ မေမ့ႏိုင္တာ။

ငါးေျမြထိုးနဲ႔ သရက္သီးစိမ္းအစပ္ခ်က္၊ ၾကက္သားနဲ႔သရက္သီးစိမ္းဟင္းခ်ိဳ၊ ဟင္းခ်က္တာက က်ဳပ္နဲ႔ပြဲအတူသြား
တဲ့ေကာင္မေလး။
ထမင္းမစားခင္ေလးမွာ သူ႔အေဖနဲ႔က်ဳပ္ ထမင္းၿမိန္ေလးနည္းနည္း လုပ္လိုက္ၾကတယ္။
ေနပူေတာ့ မ်ားမ်ားမေသာက္ပါဘူး၊ ထမင္းစားရင္းေတြးလိုက္မိတာက ဒီေကာင္မေလး ငါ့အတြက္တသက္လုံးဟင္း ခ်က္ေပးႏိုင္လ်င္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ ဆိုၿပီးၿပံဳးလိုက္မိေသးတယ္၊ ဦးေလးက မင္းဘာေတြၿပံဳးေနတာလဲ လို႔ေမးေတာ့၊ ငါေလ ဟင္းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ထမင္းစားရလ်င္ အဲဒီလိုပဲၿပံဳးတတ္လို႔ပါ ဆိုၿပီးေျဖလိုက္တယ္။

ညေနေစာင္းေလာက္မွာ အိမ္ျပန္ဘို႔လုပ္ေနေပမယ့္ သိပ္မျပန္ခ်င္ဘူးျဖစ္ေနတယ္၊ ေလကလည္းညေနေစာင္းေလး
ဆိုေတာ့ တျဖဴးျဖဴးနဲ႔။
တခါတေလဆို သရက္ကင္းေလးေတြေတာင္ေၾကြလို႔။
ေကာင္မေလးက က်ဳပ္ကိုလိုက္ပို႔တယ္ေလ က်ဳပ္ကလည္းမျပန္ခ်င္ ျပန္ခ်င္နဲ႔ သူကလည္းမျပန္ေစခ်င္တာနဲ႔။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္တန္လ်င္ အိမ္ျပန္ၾကရစၿမဲမဟုတ္ပါလား။
ရြာျပင္က အရိပ္ေကာင္းတဲ့သရက္ပင္ေအာက္ကိုေရာက္ေတာ့ သူကနင့္ကို ငါပုံျပင္ေလးတပုဒ္ေျပာျပမယ္ ဆိုၿပီးပုံျပင္
တိုေလး တပုဒ္ေျပာျပတယ္ဗ်။
ဗမာမေလးကို သိပ္ခ်စ္တဲ့ ကရင္ေလးတစ္ေယာက္က သူ႔ခ်စ္သူဗမာမေလးကို မခြဲခင္မခြါခင္ေလး ဗမာလို သူသိပ္
လြမ္းေနမွာပဲဆိုတာကို ေျပာျပတာတဲ့။
အဲဒါလည္း သတိရစရာေလးထဲက တစ္ခုေပါ့ေလ။

ကရင္ေလးက ဗမာမေလးကို ဘယ္လိုေျပာသလဲဆိုေတာ့
လမည္းမည္းမွာ ေ၀းေ၀းေအာ္ရင္ ငါနင့္ကို သိပ္ၾကြက္မွာပဲ တဲ့။

အင္း ကရင္စကား နားမလည္ရွာတဲ့ဗမာမေလးကေတာ့ ကရင္ေလးဘာေတြ ေျပာေနတာလဲမသိဘူးဆိုၿပီး ေၾကာင္
တိေၾကာင္ေတာင္ျဖစ္ေနမလား ေကာင္ေလးရွက္မွာစိုးၿပီး မရယ္(ရီ)ပဲၿပံဳးေနမလားလို႔ ထင္စရာရွိေပမယ့္ အဓိပၸါယ္
ရွိရွိ ခံစားခ်က္အျပည့္နဲ႔ ေျပာေနတဲ့ကရင္ေလးခမ်ာမွာ မ်က္ရည္ေလးေတြလည္ေနတာကိုေတြ႔လိုက္ရတဲ့ ဗမာမေလး လည္း တရႈံ႔ရႈံ႔နဲ႔ငိုရွာသတဲ့။

ပုံျပင္ကိုၾကားခါစ က်ဳပ္ရယ္(ရီ)မိတယ္၊ သူက ပုံျပင္အဆုံးမွာ
နင္နဲ႔ငါက သူတို႔လိုမွမဟုတ္တာ နင္ရယ္(ရီ)ႏိုင္မွာေပါ့ ဆိုၿပီး ေခါင္းငုံ႔သြားလိုက္တာ ေတာ္ရုံနဲ႔ျပန္ေမာ့မလာေတာ့ဘူး။
က်ဳပ္လည္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနတုန္း ပေယာင္ ဂဲ့ေယာင္ ပေယာင္ ဂဲ့ေယာင္ (ပု္ယင္ဟွယ့္ယုဂ္ ပု္ယင္ဟွယ့္
ယုဂ္) ဆိုတဲ့ ရြာထဲကအသံနဲ႔အတူ ေယာက္်ားေလးေတြ သူ႔ထက္ငါအလုအယက္ေျပးလာတာေတြ႔တာနဲ႔ သူ႔ကို

ေနာက္ေတာ့ေတြ႔ၾကတာေပါ့ဟာ နင့္ရြာနဲ႔ ငါ့ရြာက ေ၀းတာမွမဟုတ္ပဲ

ဆိုၿပီး ထားခဲ့လိုက္တာ ဒီေန႔အထိ ျပန္မေတြ႔ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အခုေလာက္ဆို သူ ေျမးဦးခ်ီေလာက္ၿပီ။

ကရင္ေလးေျပာတဲ့ ဗမာလိုအဓိပၸါယ္ကို ပုံေဖၚၾကည့္ႏိုင္ေအာင္ ေရးျပလိုက္ပါတယ္။

ကရင္ေလးဆိုလိုတဲ့ လမည္းမည္း ဆိုတာက (တေပါင္းလ)

ေ၀းေ၀း ဆိုတာက (ပုဇင္းရင္ကြဲေကာင္)

 ၾကြက္ ဆိုတာက (လြမ္းတယ္)။ 

တေပါင္းလ ကရင္လို (လာသိုင့္)။ 

ပုဇင္းရင္ကြဲေကာင္ ကရင္လို (ယါင္-ယါင္ေဟွ၀္- ယါင္ေယ၀္)။ 

လြမ္္းတယ္ ကရင္လို (ယူ.)။

ကရင္လို သိုင့္ ဗမာလို မည္းသည္။ 

ကရင္လို ယါင္ ဗမာလို ေ၀းသည္။ 

ကရင္လို ယူ. ဗမာလို ၾကြက္သတၱ၀ါ။

ေနာက္တစ္မ်ိဳး (လြမ္းသည္)

က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

မင္းစိုးစံ
(အေ၀းေရာက္ ကရင္ဒုကၡသည္တဦး)