2013 ႏွစ္ဆန္း ၁ရက္ေန႔ကို
၀မ္းေျမာက္စြာႀကိဳဆိုျခင္း
By မင္းစိုးစံ
2012 December, 31 Monday
မဂၤလာအေပါင္းနဲ႔ျပည့္စုံၾကပါေစဗ်ား။
အခ်ိန္ကေလးရ,ေနေတာ့ You tube ထဲ၀င္ၿပီး ရုပ္ရွင္ေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္ေလာက္ကို လိုက္ၾကည့္
လိုက္ေတာ့ Karen In Marner Plaw Salween 3 ဆိုတဲ့ ဗြီဒီအိုကလစ္ေလးကို ႏွိပ္လိုက္တဲ့အခါ က်ဳပ္ေနခဲ့
တဲ့ Kaw Moo Rah(၀မ္းခါသစ္) စခန္းေလးကိုျပန္ျမင္လိုက္ရ,ေတာ့ လြမ္းတာပဲလား ႏွေျမာတာပဲလား ငိုခ်င္
တာပဲလား ဘာမွန္းမသိတဲ့ အေတြးလိုလို ခံစားခ်က္လိုလို ဘယ္လုိေျပာရ,မွန္းကိုမသိတဲ့ အခ်င္းအရာေတြ
က အစဥ္လိုက္လိုလို ေရာေကာေသာေကာလိုလို တစ္ခုခ်င္းေရာ အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ပါ အသိစိတ္ထဲကို
၀ရုန္းသုန္းကားတိုးေ၀ွ႔၀င္လာလိုက္တာ တခုခုေရးဘို႔အထိျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။
ဟိုးတစ္ခ်ိန္တုန္းက Kaw Moo Rah ဆိုတဲ့ စခန္းဟာ က်ဳပ္တို႔ ကရင့္အမ်ိဳးသားအစည္းအရုံးအတြက္ အခြန္
ေငြအမ်ားဆုံးရ,ရွိတဲ့ ထင္ရွားတဲ့စခန္းေတြထဲမွာ တခုအပါအ၀င္ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီဗြီဒီအိုကလစ္ထဲမွာ ဗမာျပည္ထဲကိုလူသုံးကုန္ပစၥည္းေတြနဲ႔ အျခားကုန္ပစၥည္းေတြကို လူနဲ႔ထမ္းၿပီးသယ္
ပိုးသြားၾကတဲ့ ကုန္ထမ္းအလုပ္သမားေတြ။ စစ္ေဆးေရးဂိတ္မွာ တာ၀န္က် အရာရွိေတြက,ကုန္ပစၥည္းေတြ
ကို စစ္ေဆးေနတာေတြ။ အဲဒါေတြအျပင္ အေကာက္အခြန္ဌာန,မွာ ေငြေပးေခ်ေနၾကတာေတြကိုပါ ရိုက္ျပ
ထားတာေတြ႔ရပါတယ္။
မ်ားလိုက္တဲ့ေငြေတြ ေငြပုံႀကီးေတြမ်ား တလင္းထဲက ေလွ႔ၿပီးသားစပါးေတြကို ပုံထားသလိုပါပဲ။ အဲဒီေခတ္
တုန္းက ၂၅ က်ပ္တန္ေတြ ၁၀၀က်ပ္တန္ေတြဆိုတာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပုံနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။ အခုေခတ္လို ဗမာ
ေငြ၁၀၀က်ပ္ကို ထိုင္းဘတ္ ၃ဘတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေခတ္မဟုတ္ဘူးဗ်။ ဗမာေငြ ၁၀၀က်ပ္ကို ထိုင္းဘတ္၂၂၀
ကေန ၂၂၅ဘတ္အထိ ရ,တဲ့ေခတ္။
အေကာက္အခြန္ဌာန,မွာ စာရင္းဇယားနဲ႔ ေငြေကာက္ခံသူေတြရဲ့ပုံေတြကိုေတြ႔လိုက္ေတာ့ က်ဳပ္အသက္
ေတာ္ေတာ္ အိုလာေနပါၿပီေကာလား ဆိုတာသတိရ,ရတဲ့အထိပါပဲ။
အေကာက္အခြန္ဌာနမွာ တာ၀န္က်အရာရွိေတြကေတာ့ ဆရာ ကေလာထူး။ ဆရာကူးကူ။(ေဒါေလ
မူး)။ ေစာအာရိုး တို႔ပုံေတြျမင္လိုက္ရ,လို႔ပါ။ ေစာအာရိုးဆိုတာက ဗိုလ္မႉး ေစာ႐ိုး(ေစာကီးဒို႔)ျဖစ္ပါတယ္။
၂၀၁၂ ေအာက္တိုဘာလ ၃၀ရက္က ထိုင္းဘက္ကမ္းမွာရွိတဲ့ အသိတေယာက္အိမ္ကို အလည္သြား
ၿပီးေလွေလွာ္ရင္းျပန္အလာ ေလွေမွာက္ၿပီး ကြယ္လြန္သြားခဲ့တဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။
ေစာအာရိုးဟာ စာေရးတဲ့အခါမွာ သူ႔လက္ေရးက တမ်ိဳးထူးျခားပါတယ္။ က်ဳပ္ေတြ႔ဘူးသမွ်လူေတြထဲမွာ အ
မ်ားအားျဖင့္ သူတို႔လက္ေရးေတြဟာ ညာေစာင္းေတြျဖစ္ေပမယ့္ ေစာအာရိုးက ဘယ္ေစာင္းေလးနဲ႔ လက္
ေရး ေသးေသးေလးေတြ ေရးတတ္တာေတြ႔ရလို႔ပါ။
ဆရာကူးကူကေတာ့ အဲဒီသုံးေယာက္ထက္သူ႔လက္ေရးက နည္းနည္းပိုႀကီးတယ္ ရွင္းတယ္ေသသပ္တယ္။
ဆရာ ကေလာထူးကို က်ဳပ္တုိ႔က ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ့အေနနဲ႔ ဆရာေတြ ဘာေတြမတတ္ပဲ ေက်ာကေလာလို႔ပဲ
ေခၚပါတယ္။ သူ႔လက္ေရးက အေသးႀကီးမဟုတ္ေပမယ့္ ဆရာကူးကူေလာက္ေတာ့ လက္ေရးမႀကီးဘူး။
ရိုးရုိးေအးေအးသမား။
သူတို႔လက္ေရးေတြဟာ ေငြေကာက္ခံသူ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ လက္မွတ္ထိုးစရာမလိုေအာင္ သိသိသာသာကြာ
ျခားေနတာကေတာ့ အမွန္ပါ။ သူတို႔အားလုံးလက္ေရးေတြ လွၾကပါတယ္။
အဲဒီ ဗြီဒီအိုကလစ္ထဲမွာပဲ အဂၤလိပ္စာ ဆရာမ ဖီးအဲမာ။ သမိုင္းဆရာ ဖူးစေကာလယ္ေတာ တို႔ရဲ့ပုံေတြကို
ပါ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဖူးစေကာလယ္ေတာကိုေတာ့ တပ္မဟာ(၆) ကနဲေလးစခန္းမွာ ကရင့္အမ်ိဳးသားေန႔အ
ခမ္းအနားမွာတခုမွာ ခရီးသြားဟန္လြဲ တခါပဲျမင္ဘူးတာဆိုေတာ့ သူ႔ပုံမွဟုတ္ရဲ့လားဆိုတဲ့ သံသယ,ျဖစ္မိ
တာမို႔ ေလသံကိုနားေထာင္ၿပီး ဖူးစေကာလယ္ေတာရဲ့ ပုံလို႔ ခန္႔မွန္းလိုက္ပါတယ္။
ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ ေဒါက္တာမာတာ ဒါမွမဟုတ္ ေဒါက္တာ မာဗင္ျမတ္ေက်ာ္ရဲ့ပုံကိုေတြ႔ရ,ေတာ့
(နာမည္စာလုံးေပါင္း မွားလ်င္ျပင္ေပးပါ) က်ဳပ္ကိုကူ ညီခဲ့ၾကသူေတြထဲက လူတေယာက္မို႔လို႔ တစ္သက္
လုံးမေမ့ႏိုင္တဲ့ သတိရ,စရာေတြျဖစ္လာျပန္တယ္။
သူ႔ရဲ့ထူးျခားခ်က္က သူ႔ကို အျခားလူတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ ခိုင္းႏိႈင္းေျပာတာမ်ိဳးကို လုံး၀,မႀကိဳက္ပါဘူး။
လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ ႏွစ္ေလာက္တုန္းက WGKNU ဆိုတဲ့အဖြဲ႔ေလးတဖြဲ႔ရွိခဲ့ဘူးပါတယ္။ Working Group Karen
National Union ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအဖြဲ႔က,ေနၿပီး လူထုဆႏၵခံယူတဲ့ပုံစံမ်ိဳးလက္ကမ္းစာေစာင္မွာ မိမိရဲ့ဆႏၵ
သေဘာထားကိုေဖၚျပေပးဘို႔ ေတာင္းခံတဲ့စာရြက္ေတြ ထိုင္းဗမာနယ္စပ္တေလွ်ာက္ ျဖန္႔ေ၀ေပးဘို႔ႀကိဳးစား
ခဲ့ပါတယ္။ KSO (Karen Society Organization) နဲ႔ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ဖြဲ႔ခဲ့တဲ့ အဖြဲ႔ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီအဖြဲ႔ေၾကာင့္ က်ဳပ္ဘ၀,ဟာ အေျပာင္းအလဲႀကီးေျပာင္းလဲသြားခဲ့ရတာမို႔ တသက္လုံးေမ့မရ,ႏိုင္တာလို႔
ေျပာမယ္ဆိုလ်င္လည္း ေျပာလို႔ရ,ပါတယ္။
ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ ေနာ္ေမရီအုန္း (ဗိုလ္မွဴး ေနာ္ေမရီအုန္း) ေဟႊးကလုတ္ ဒုကၡသည္စခန္းရဲ့ စခန္း
ဥကၠဌျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ကိုလည္း က်ဳပ္သတိရ,မိတာအမွန္ပါ။
သူ႔မွာထူးျခားတာတခုက အသက္ ၁၃ႏွစ္ေအာက္ ဒုကၡသည္စခန္းထဲက,ကေလးaတြဟာ သူ႔ကိုျမင္လ်င္ သူ႔
အသံကိုၾကားလ်င္ အနီးဆုံး အိမ္ႀကိဳအိမ္ၾကား၊ အမႈ္ိက္ပုံေဘး၊ အိမ္သာေဘး စ,တဲ့နီးစပ္ရာ ေနရာေတြမွာ
ေၾကာက္လန္႔တၾကားေျပးပုန္းေနတတ္ၾကပါတယ္။
ကေလးေတြ အဲဒီလိုျဖစ္ပ်က္ေနတာကို သူ႔မ,ဟာ အေတာ္ကေလး ႏွစ္ၿခိဳက္သေဘာက်ဟန္ ရွိပါတယ္။
ေဆးတံကိုခဲထားရင္း ခါးေထာက္ၿပီး လမ္းေပၚမွာအကစားမက္လို႔ ေျပးခ်ိန္မရ,လိုက္တဲ့ကေလးေတြကို စူးစူး
စိုက္စိုက္ၾကည့္ေနတတ္ပါတယ္။
သူ႔ရဲ့အၾကည့္ေၾကာင့္ကေလးေတြဟာ ေၾကာက္လန္႔တၾကား ေသးေတြထြက္က်ကုန္ၿပီး ေအာ္ဟစ္ငိုယိုေနၾက
ပုံကို ၿမိန္႔ၿမိန္႔ႀကီး အားရ,ပါးရ,ၾကည့္ေနတတ္တာက သူ႔ရဲ့ ထူျခားတဲ့အမူအက်င့္တခုလို႔ထင္ပါတယ္။
အဲဒီကေလးဗိုလ္ (ကန္ေတာ့ေနာ္ကန္ေတာ့)။ ဗိုလ္မွဴး ေနာ္ေမရီအုန္းနဲ႔ က်ဳပ္ မေမ့ႏိုင္တဲ့အျဖစ္အပ်က္က
ေလးတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့တာကို ေရးျပပါရေစ။
အခ်ိန္က ပြင့္လင္းရာသီေပါ့ဗ်ာ။
ေနက,လည္းပူ ေရက,လည္းရွားဆိုေတာ့ တေန႔ေသာေႏြရာသီမွာေတာ့ ဒုကၡသည္စခန္းထဲမွာ ၀မ္းေရာဂါ
ေတြျဖစ္လို႔ ဘဲကေလာ္ (မ့ဲလာ)စခန္းမွာ လူအေသအေပ်ာက္ေတြရွိခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီတုန္းက က်ဳပ္တို႔ကို MSF (Medicine Sans Frontieres) က ကူညီတာပါ။
အဲဒီအဖြဲ႔က ထုတ္တဲ့အမိန္႔စာ ျဖစ္ပါတယ္ဆိုၿပီး ဒုကၡသည္စခန္းထဲမွာ မုန္႔ဟင္းခါး အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲ မေရာင္း
ရ ဆိုၿပီးမုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္ကိုအပိတ္ခံရတာ့ က်ဳပ္စား၀တ္ေနေရးကို တိုက္ရိုက္ထိခိုက္တာေၾကာင့္ အဲဒီအဖြဲ႔စီ
ကို တိုက္ရိုက္စာေရးတင္တာေပါ့ဗ်ာ။
နယ္စည္းမျခားဆရာ၀န္မ်ားအဖြဲ႔လို အဖြဲ႔မ်ိဳးကိုမဆိုထားနဲ႔ ကမၻာ့က်န္းမာေရးအဖြဲ႔ေတာင္မွ လူေတြကို အႀကီး
အက်ယ္ေသေစႏိုင္တဲ့ စီးကရက္ကိုေတာင္မွ ေဆးလိပ္မေရာင္းရ ဆိုတဲ့အမိန္႔ကို မထုတ္ရဲဘူး။ ေဆးလိပ္
မေသာက္ရ လို႔ပဲေျပာတယ္။ ေဆးလိပ္ေသာက္လ်င္ အဆုတ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ေရာဂါေတြျဖစ္မယ္။ အဲဒီလိုပဲေျပာၾက ေရးၾကတာ။
ဒုကၡသည္စခန္းထဲမွာ မုန္႔ဟင္းခါးမေရာင္းရ ဆိုတဲ့အမိန္႔စာကိုထုတ္တာဟာမတရားဘူးဆိုတဲ့အေၾကာင္း။
မုန္႔ဟင္းခါး မစားရ ဆိုတာနဲ႔ ေျပာင္းလြဲ ျပင္ဆင္ေရးသားသင့္ေၾကာင္း။
အကယ္၍ မုန္႔ဟင္းခါးမေရာင္းရ ဆိုတဲ့စာကိုထုတ္လ်င္ ဘယ္ရက္ကေနစ,ၿပီး ဘယ္ရက္အထိ မေရာင္းရ
ဆိုတာအျပင္ အဲဒီရက္ေတြအတြင္း ပိတ္ထားရ,တဲ့မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္ေတြရဲ့ နစ္နာမႈအတြက္ သင့္တင့္ေလွ်ာက္
ပတ္တဲ့ ကုူညီပံ့ပိုးမႈတစုံတရာ ေထာက္ပ့ံေပးဘို႔ လိုအပ္တဲ့အေၾကာင္း ေရးလိုက္တာေပါ့။
စာကုိေတာ့ ေဆးခန္းမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ လူႀကံဳပါးလိုက္ပါတယ္။
မၾကာပါဘူး။
ေနပူက်ဲက်ဲထဲကေန ေနာ္ေမရီအုန္းတစ္ေယာက္ က်ဳပ္ေရးပို႔လိုက္တဲ့စာကိုကိုင္ၿပီး က်ဳပ္ဆီကိုေရာက္လာ
ပါေတာ့တယ္။
ဒီစာကိုေရးတာ နင္လား။
နင္မေရးသင့္ဘူး။
နင့္ဆိုင္က မုန္႔ဟင္းခါးကိုစားလာတာၾကာၿပီ ၀မ္းသြားတာတို႔ ၀မ္းကိုက္တာတို႔ တခါမွ်မျဖစ္ဘူးဆိုတာ ငါသိ
တယ္။
အခုဟာက ႏိုင္ငံျခားက အကူအညီေပးတဲ့အဖြဲ႔က ၀မ္းႏူးစာေတြမစားသင့္ဘူးေျပာလို႔ မုန္႔ဟင္းခါးမေရာင္း
ရဘူး ဆိုၿပီးအသိေပးလိုက္တာ။
အခုျဖစ္တာက,လည္း စခန္းထဲမွာေနတဲ့လူေတြမဟုတ္ဘူး။
အျပင္မွာအလုပ္လုပ္ၿပီး ေပါက္တတ္ကရ,ေရေတြေသာက္ ေပါက္တတ္ကရ,အစာေတြစားၿပီး ၀မ္းေရာဂါျဖစ္
တဲ့ လူေတြျဖစ္တာ။
နင္ေရာင္းခ်င္လ်င္ လူမျမင္ေအာင္ေရာင္းလို႔ရပါတယ္။
သိေအာင္တခုေတာ့ ေျပာလိုက္ဦးမယ္။
ဟိုးတခါတုန္းကေပါ့ ေထာင္က်ေနတဲ့ ေထာင္သားေတြဟာ တပတ္ကို အသားဟင္းငါးတုံးစီခြဲတမ္းရ,ေနၾက
ရာက,ေန တေန႔မွာေတာ့ သုံးတုံးပဲရ,တယ္တဲ့။
ေထာင္သားေတြက မေက်မနပ္ျဖစ္ၿပီး ဆႏၵျပဘို႔လုပ္ေတာ့ ေခါင္းေဆာင္လုပ္မယ့္လူကိုေရြးေတာ့တာေပါ့။
ဆႏၵျပတဲ့ေထာင္သားေတြကို ရဲနဲ႔စစ္တပ္က ႏွိမ္နင္းၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ေခါင္းေဆာင္ဘယ္သူလဲ ဆိုၿပီးေမး
ေတာ့ ေခါင္းေဆာင္လုပ္တဲ့လူကိုေခၚၿပီး ဆႏၵျပတဲ့လူေတြအားလုံးကို ႀကိမ္တုတ္နဲ႔ ငါးခ်က္ဆီရိုက္ၿပီး အျပစ္
ေပးလိုက္ေပမယ့္ ေခါင္းေဆာင္ကိုေတာ့အခ်က္ ငါးဆယ္ရိုက္ၿပီး အျပစ္ေပးလုိက္တယ္။
ေအး နင္လည္းအဲဒီ ဆႏၵျပေခါင္းေဆာင္လို မျဖစ္ေအာင္သတိထား
လို႔ေျပာၿပီး သူယူလာတဲ့ က်ဳပ္စာေတြကို ဆုတ္ေျခရင္းျပန္သြားပါေရာဗ်ား။
မေမ့ဘူး က်ဳပ္ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး။
အခုအခါမွာေတာ့ ေနာ္ေမရီအုန္း (ဗိုလ္မွဴး ေမရီအုန္း) လူ႔ေလာက,မွာမရွိရွာတာ့ပါဘူး။
လူတိုင္းဟာ တေန႔မွာ အမွန္ဧကန္ကို လူ႔ေလာက,ကို စြန္႔ခြါသြားၾကရမယ့္ သူခ်ည္းပါ။ မလြတ္ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ သူ႔ရဲ့ၾသ၀ါဒ,ကို သိသိႀကီးနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ မသိလို႔႔ျုဖစ္ျဖစ္ လိုက္နာက်င့္သုံးတတ္တဲ့ မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္
ေတြ က်န္ရွိေနေလမလားဆိုတာ စိုးရိမ္တႀကီး ျဖစ္မိတာေတာ့ အမွန္ပါ။
ႏွစ္သစ္မွာ ႏွစ္ေဟာင္းက လူအမ်ားစုအတြက္မေကာင္းတဲ့အေတြးအေခၚ၊ လူအမ်ားစုအတြက္အက်ိဳးမရွိတဲ့ အေတြးအေခၚေတြကို ႏွစ္ေဟာင္းနဲ႔အတူ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့ၾကပါစို႔။
ႏွစ္သစ္နဲ႔အတူ ႏွစ္ေဟာင္းက,ေကာင္းမြန္တဲ့အေတြးအေခၚအယူအဆ,ကို ျပန္ယူလာခဲ့ၿပီး ဆန္းသစ္လတ္
ဆတ္တဲ့ အေတြးသစ္အျမင္သစ္မ်ားနဲ႔ ေပါင္းစည္းေရာယွက္ရင္း ကရင္အမ်ိဳးသားထုတရပ္လုံး အက်ိဳးကို
ေမွ်ာ္ကိုးရင္း ျပည့္ၿဖိဳးခိုင္မာတဲ့အင္အားနဲ႔ ရႊင္လန္းတက္ၾကြစြာ ေဆာင္ရြက္သြားၾကပါစို႔။
ေအာက္က ရုပ္သံဖိုင္ေလးကိုလည္း ၾကည့္ရႈခ်င္လ်င္ ၾကည့္ရႈသြားႏိုင္ပါတယ္။
က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။
မင္းစိုးစံ
(အေ၀းေရာက္ ကရင္ဒုကၡသည္တဦး)