မြန္ျပည္နယ္ ေကာ့ႏုတ္ရြာ စာသင္တိုက္ႀကီးမွ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ေသာ ဆင္စြယ္ပန္းပုမ်ား ျဖစ္သည္
အမွန္တကယ္ ေကာင္းမြန္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ
ေကာင္း ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနျခင္းသည္
လက္ရွိ ရွိေနေသာ အပ်က္အစီးမ်ားကို
သြယ္ဝိုက္ေသာနည္းျဖင့္ ပိုမိုႀကီးထြားေစႏိုင္
တာဝန္ရွိသူ အခ်ိဳ႕အေနျဖင့္ မိမိတို႔ တာဝန္ယူထားသည့္အပိုင္းတြင္ အမွန္တကယ္ေကာင္းမြန္ျခင္း မဟုတ္
ဘဲ ေကာင္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနျခင္းသည္ လက္ရွိ ရွိေနေသာအပ်က္အစီးမ်ားကို သြယ္ဝိုက္ေသာနည္းျဖင့္
ပင္ ပိုမိုႀကီးထြားလာေစႏိုင္ေၾကာင္း၊ အမ်ိဳးသားအဏၰဝါဥယ်ာဥ္အျဖစ္သတ္မွတ္ထားသည့္ လန္ပိကြ်န္းေဒ
သ,မွတက္ေရာက္လာေသာေဒသ,ခံတစ္ဦးက ရန္ကုန္ၿမ့ိဳ ေရႊဂံုတိုင္ရွိ Excelတာဝါတြင္ မတ္ ၃ရက္က က်င္း
ပ,ခဲ့ၾကေသာ Vanishing Treasure of Myanmar (အေမြ) ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ေျပာၾကားသည္။
“လန္ပိကြ်န္းမွာဆို ဆလံုလူဦးေရက သိပ္မရွိေတာ့ဘူး။ သူတို႔က ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ ျဖတ္သန္းလာၿပီးမွ သူ
တို႔ကို ငဲ့ၾကည့္မယ့္ လူက မရွိသေလာက္ကိုျဖစ္ေနတယ္။
အဲဒီေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ စားဝတ္ေနေရး က သိပ္ကို က်ပ္တည္း ေနပါတယ္။
အဲဒါကို ဘယ္သူေတြက ဘာေတြလုပ္ေပးႏိုင္မလဲ သိခ်င္ပါတယ္”
ဟု ယင္းက ဆိုပါသည္။
လက္ရွိအေျခအေနတြင္ အခ်ိဳ႕ေသာဆလံုလူမ်ိဳးမ်ားသည္ ငါးမိုင္းခြဲသည့္ လုပ္ငန္းမ်ိဳးကဲ့သို႔ သဘာဝ,ပတ္
ဝန္းက်င္ကိုဖ်က္ဆီး၍ စီးပြားရွာမည့္သူမ်ား၏ စည္း႐ံုးမႈေအာက္တြင္ ေရာက္ရွိေနၿပီး ယင္းအေျခအေနကို
တားဆီးႏိုင္ရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း၊ ထိုကဲ့သို႔ ငါးမိုင္းခြဲမႈမ်ားေၾကာင့္ သႏၱာaက်ာက္တန္းအမ်ားစုသည္လည္း
ပ်က္စီးသြားသည့္အေျခအေနမ်ိဳးႏွင့္ ႀကံဳေတြ႔ေနရေၾကာင္း အဆိုပါေဒသ,ခံက ေျပာပါသည္။
“အေျခခံတာဝန္ရွိေနတဲ့ ၿမ့ိဳနယ္က တာဝန္ရွိသူေတြက,လည္း သူတို႔ဆီပတ္သက္လာမွာေၾကာက္လို႔ သူ
တို႔က ပ်က္ေနတဲ့ေနရာ မျပဘူး။ ေကာင္းတဲ့ ေနရာပဲျပတယ္”
ဟု ယင္းက ဆိုပါသည္။
ထို႔ျပင္ အမ်ိဳးသားအဏၰဝါဥယ်ာဥ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားသည့္ လန္ပိကြ်န္းအနီးတစ္ဝိုက္ရွိ ေဒသ,မ်ားတြင္
တရားမဝင္သစ္ခိုးထုတ္လုပ္မႈမ်ား၊ ေတာ႐ိုင္းတိရစၦာန္ခိုးထုတ္မႈမ်ားႏွင့္ ငါးမိုင္းခြဲမႈမ်ားကဲ့သို႔ သဘာဝ,ပတ္
ဝန္းက်င္ကိုထိခိုက္ေစႏိုင္သည့္ ကိစၥရပ္အမ်ားအျပားေပၚေပါက္ေနၿပီး အဆိုပါအေျခအေနမ်ားကို တားဆီး
ႏိုင္ရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း ယင္းက ေျပာပါသည္။
ရွမ္းျပည္နယ္၊ ဖယ္ခံုၿမိဳ႕နယ္မွ တက္ေရာက္လာသူ ကိုေက်ာ္ထင္ ေအာင္ကလည္း မိမိတို႔ေဒသ,တြင္ တရား
မဝင္ သစ္ခိုးထုတ္မႈမ်ားေၾကာင့္ ေလာပိတ,ေရအား လွ်ပ္စစ္စက္႐ံုအတြက္ ေရသိုေလွာင္ရာဌာန ျဖစ္ေသာ
မိုးၿဗဲဆည္သည္လည္း တျဖည္းျဖည္းတိမ္ေကာလာေနေၾကာင္း ဆိုပါသည္။
“ႏွစ္ ၁ဝဝ သက္တမ္းရွိတဲ့ ထင္း႐ွဴးပင္ေတြဆို အရင္က ေတာင္ကုန္းအလိုက္ ေထာင္ခ်ီရွိရာကေန အခု
ရာဂဏန္းေတာင္ မရွိေတာ့ဘူး။
အက်င့္ပ်က္ ျခစား ဝန္ထမ္းေတြ ေၾကာင့္ ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္း ခံလာရပါတယ္။
အဲဒီလိုအပင္ေတြ ျပဳန္းတီး လာေတာ့ ေတာင္က်ေရေတြက ထိုးဆင္းလာၿပီး မိုးၿဗဲဆည္ထဲမွာ ႏုန္းေတြ
ဝင္ေရာက္ လာတယ္။
ေရတိမ္လာေတာ့ ႏွစ္စဥ္ ေလာပိတ ေရလိုအပ္ခ်က္အထိ ေရသိုေလွာင္ႏိုင္စြမ္း မရွိေတာ့ပါဘူး။
သစ္ေတာျပဳန္းတီးမႈကေန ျမန္မာ့ လွ်ပ္စစ္အထိထိခိုက္လာတယ္”
ဟု ယင္းက ေျပာပါသည္။
ဆက္လက္ၿပီး အင္းေလးေဒသမွ တက္ေရာက္လာသူ ေဒသခံ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးကလည္း လူမ်ိဳးစုတစ္စု မကြယ္ေပ်ာက္ရန္ ဆိုလွ်င္ ယင္းမ်ိဳး ႏြယ္စု၏ Nationality ကို ျမႇင့္တင္ေပးရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း ဆိုပါသည္။
“အခုဟာ အင္းက,ဘယ္လို ျဖစ္ေနသလဲဆို တကယ့္ အင္း အဘိုးအဘြားေတြသံုးခဲ့တဲ့စကားကို အခု မေျပာ
တတ္ေတာ့ဘူး။
ေျပာင္းလဲ တိုးတက္လာတဲ့ေခတ္ႀကီးမွာ အကုန္လံုးက,ေခတ္ဆန္ခ်င္လာၾကတယ္။
အင္းထဲမွာ သြားၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း လူငယ္ေတြက ျမန္မာလိုပဲ ညႇပ္ေျပာၾကေတာ့တယ္”
ဟု ယင္းက ေျပာပါသည္။
ထို႔ျပင္ ယခုကဲ့သို႔ မိမိေျပာဆိုေနျခင္းသည္ လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားေနျခင္း မဟုတ္ဘဲ လူမ်ိဳးစုတစ္စု၏ identity ကို
ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းထားလိုျခင္းသာျဖစ္ေၾကာင္း၊ မိမိတို႔အေနျဖင့္ ယခုကဲ့သို႔ပင္ ဆက္သြားမည္ ဆိုပါက
ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ အင္းလူမ်ိဳးဟူသည္ ရွိႏိုင္ေတာ့မည္မဟုတ္ေၾကာင္း ယင္းက ဆိုပါသည္။
အဆိုပါ Vanishing Treasure of Myanmar(အေမြ)ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအႏွံ႔အျပားမွ ေဒသခံမ်ား တက္ေရာက္ခဲ့ၾကၿပီး ပ်က္စီးဆံုး႐ံႈးသြားႏိုင္သည့္အႏၱရာယ္ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနၾကရေသာ ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ား၊ သစ္
ေတာမ်ား၊ ေတာင္တန္းမ်ား၊ ဘာသာစကားႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္လက္ရာမ်ားအေၾကာင္းကို စံုလင္
စြာ ေဆြးေႏြးႏိုင္ခဲ့ၾကသည္ဟု သိရသည္။
ထို႔ျပင္ အဆိုပါ ေဆြးေႏြးညႇိႏိႈင္းမႈမ်ားမွ ထြက္ေပၚလာသည့္ အခ်က္အလက္မ်ားကို အေျခခံကာ ပ်က္စီးဆံုး
႐ံႈးသြားႏိုင္သည့္အႏၱရာယ္ျဖင့္ ႀကံဳေတြ႔ေနရေသာ ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ား၊ သစ္ေတာမ်ား၊ ေတာင္တန္းမ်ား၊ ဘာသာ
စကားမ်ား ႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္ လက္ရာမ်ားကို တတ္ႏိုင္သည့္အတိုင္းအတာမွ ထိန္းသိမ္းေစာင့္
ေရွာက္သြားမည္ ဟုလည္း သိရွိရပါသည္။
Copy from http://www.myanmarij.com