ကြမ္းသီးငတ္တဲ့ ကြမ္းသီးၿခံသူေဌး
Sunday
By မင္းစုိးစံ
ဘုရားအေနကဇာတင္ပူေဇာ္ပြဲေတာ္ကို ေရာက္ျဖစ္သြားတယ္။
အဲဒီေန႔က November ရဲ့ စတုတၳပါတ္ျဖစ္တဲ့ ၾကာသာပေတးေန႔ဆိုေတာ့ အေမရိကန္တႏိုင္ငံလုံး Thanksgiving
ပြဲေတာ္ကို က်င္းပတဲ့ေန႔ပါ။
အဲဒါ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ဘုရားအေနကဇာတင္ပြဲရွိတယ္ေလ မသြားဘူးလားလို႔ေမးေတာ့ အသားကင္စား
ခ်င္တဲ့စိတ္ကို အတင္းဆြဲထုတ္ပစ္လိုက္ၿပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကိုသြားျဖစ္ေအာင္မနည္းႀကီးႀကိဳးစားလိုက္ရတယ္။
အသားကင္ဆိုတာထက္ ေသာက္စရာအေကာင္းစားေတြကို ပိုမက္တာဗ့်ိဳ။
ဆံပင္ေတြျဖဴကုန္သလို သြားေတြက လည္း မရွိသေလာက္ျဖစ္ေနေတာ့ အဖတ္ထက္ အရည္က မ်ိဳရတာပိုလြယ္
တယ္ေလဗ်ာ။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ က်ဳပ္တူမေလးက ဒီေန႔အသားကင္စားဘို႔မျဖစ္ေတာ့ဘူး။
သူတို႔အားလုံး အ၀စားဆိုင္မွာ သြားစားၾက မွာဆိုေတာ့ က်ဳပ္နဲ႔က မကိုက္ဘူး။
သြားမရွိဘူး၊ မ်ာမ်ားလည္းမစားႏိုင္ဘူး။ အ၀စားဆိုင္မွာ လူတစ္ကိုယ္စာကို ၁၄ေဒၚလာေလ။
က်ဳပ္က ၆ေဒၚလာတန္ ေခါက္ဆြဲတစ္ပြဲေလာက္ပဲစားႏိုင္တာ။
က်ဳပ္တူမေလးက ေျပာတာေပါ့ ဦးေလးအတြက္ပိုက္ဆံထုတ္ေပးမွာပါ။
လိုက္ခဲ့ဘို႔ ဘယ္လိုပဲေျပာေနေပမယ့္ က်ဳပ္မသြားဘူး။
အဲဒီဆိုင္မွာက အစားေတြစုံတယ္။ ဟင္းရြက္စုံ။ က်က္ၿပီးသား အသားစုံ။ အသီးအႏွံ။ ေရခဲမုန္႔။ ယွဴယွီ။ အခ်ိဳရည္။ အေၾကာ္။အကင္။ အျပဳတ္။ အစုံကို ရွိတာ။ ႀကိဳက္တာကိုယူၿပီးစားလို႔ရတဲ့ေနရာပါ။ အဖုတ္ေတာ့ မရွိဘူး။
က်ဳပ္လိုက္ၿပီး မစားခ်င္တာကို မစားထိုက္လို႔ မစားရတာ၊ စားထိုက္တဲ့လူဆိုလ်င္ လိုက္စားမွာေပါ့။ လြန္ခဲ့တဲ့ဘ၀
မွာတုန္းက သူမ်ားအေပၚမနာလို၀န္တိုစိတ္ေမြးခဲ့လို႔ ဒီဘ၀မွာ မစားထိုက္တာဆိုၿပီး ေျပာတဲ့လူေတာ့ရွိသား။
ဟုတ္မလားမသိဘူး။ က်ဳပ္တို႔ တပ္မဟာ ၆ခြင္ျဖစ္တဲ့၊ က်ိဳက္တုံ၊ ဖါးကေလာနီ၊ အဇင္း၊ မိုက္ေနာင္အာ၊ မဲ့သေရာ ခီး၊ ကြီးခလယ့္၊ ေဖါခ်ိမု၊ ထီးခ်ာရာ၊ ပိုင္ခလန္ အဲဒီတစ္ေလွ်ာက္ ကြမ္းသီးၿခံေတြ ေအာတိုက္ေပါ့ဗ်ာ။
ရြာတစ္ရြာရဲ့ ကြမ္းသီးၿခံသူေဌးတစ္ေယာက္ခမ်ာမွာေတာ့ ကြမ္းသီးမစားရက္ရွာဘူး။
က်ဳပ္ေမးၾကည့္ေတာ့ သူဟာအင္မတန္ ကြမ္းသီးႀကိဳက္ေၾကာင္း၊ ကြမ္းသီးမစားပဲ ကြမ္းသီးခြံနဲ႔ ကြမ္းသီးၾကားမွာရွိ
တဲ့ ကြမ္းသီးအေျမွးခြံကိုသာ စားေၾကာင္း၊ သူသာကြမ္းသီးစားမယ္ဆိုလ်င္ အခုလိုကြမ္းသီးၿခံသူေဌးျဖစ္လာမွာမ
ဟုတ္ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္အခုထိ ကြမ္းသီးေျမွးကို ကြမ္းရြက္မပါပဲစားတာျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။
က်ဳပ္က ဆက္ေမးတာေပါ့၊ ခင္ဗ်ားအခုလိုရတဲ့ေငြေတြကို ဘာလုပ္ပစ္လဲလို႔ ေမးေတာ့၊ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမ့ိဳမွာ ကုန္စုံဆိုင္
ႏွစ္လုံးအျပင္ကို ေနာက္ထပ္ဆိုင္သစ္ ခပ္ႀကီးႀကီးသုံးလုံး ေဆာက္ဘို႔စီစဉ္ထားေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။
က်ဳပ္မစားထိုက္ဘူးပဲထားလိုက္ပါေတာ့။ အဲဒီလိုသူေဌးမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး။
ဘာေၾကာင့္ အလကားစားရမွာျဖစ္တဲ့ အ၀စားဆိုင္ကအစားအေသာက္ကို မစားရသလဲဆိုတာကို ေျပာျပရမယ္ဆို
လ်င္၊ မကုန္သင့္တဲ့ေနရာမွာ မကုန္ေစခ်င္လို႔ပါ။
ေငြ ၁၄ေဒၚလာဆိုတာ ဘာမွ်မဟုတ္ေပမယ့္၊ က်ဳပ္က အဲဒီဆိုင္မွာစားလိုက္လို႔ ကုန္မယ့္ေငြကို အျခားေနရာမွာ သုံး
လို႔ရတာေပါ့။
ဥပမာ ၁၄ေဒၚလာဘိုးရွိတဲ့ ပစၥည္းေလးေတြကို ၀ယ္သုံးလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ အျခားေနရာမွာ ကုန္မယ့္ေငြသက္သာ
တာေပါ့။
သူေဌးျဖစ္ဘို႔ မစားရက္ မေသာက္ရက္တဲ့စာရင္းထဲမွာ က်ဳပ္မပါ ဘူး။
က်ဳပ္ကိုစိတ္ဆိုးၿပီး က်ဳပ္တူမေလးဖုန္းခ်သြားတယ္။ က်ဳပ္လည္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေရာက္သြားတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ၿမိ့ဳျပင္မွာ၊ အင္မတန္ကိုေအးေဆးတဲ့ေနရာ ဆိတ္ၿငိမ္တဲ့ေနရာျဖစ္ပါတယ္။ ေဆာင္း၀င္လာ လို႔ ေအးတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ လူေနအိမ္ေျခနဲ႔ ေ၀းတာကိုေျပာတာ။
ဘုရားအေနကဇာတင္တယ္ဆိုတာ ၾကားဘူးေနတာၾကာလွေပါ့။
ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္ဘုရားအေနကဇာတင္ ရသလဲ။
ဘုရားအေနကဇာတင္တယ္ဆိုတာဘာလဲ။ အေသအျခာကိုမသိတာ။
က်ဳပ္ၾကားဘူးတာက ဘုရားကို သိဒၶိတင္ေပးတယ္ဆိုလား။ ဘုရားကို တန္ခိုးရွိေအာင္လုပ္တယ္ဆိုလား။
လူက ဘုရားကို သိဒၶိတင္ေပးတယ္ဆို တာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ထင္တာပဲ။
ဒီေတာ့ Google ထဲသြားၿပီး ဘုရားအေနကဇာတင္ ဆိုတဲ့ စာလုံးကို႐ိုက္ခ် လိုက္ေတာ့ အခုလိုေရးထားတာကို
မွတ္သားရပါတယ္။
ဘုရားအေနကဇာတင္ ဂါထာ
အေနကဇာတိ သံသာရံ၊ သႏၶာ၀ိႆံ အနိဗၺိသံ၊ ဂဟကာရံ ဂေ၀သေႏၱာ၊ ဒုကၡာဇာတိ ပုနပၸဳနံ။
ဂဟကရက ဒိေ႒ာသိ ၊ ပုန ေဂဟံ နကာဟသိ၊ သဗၺာေတ ဖာသုကာ ဘဂၢါ၊ ဂဟကူဋံ ၀ိသခၤတံ။
၀ိသခၤါရဂတံ စိတၱံ ၊ တဏွာနံ ခယမဇၥ်ဂါ။
၁။ ပုနပၸဳနံ-ဘ၀သံသရာ ဖန္ခါခါလွ်င္ ခႏၶာ၀ဋ္ဇာတ္ အျမစ္မျပတ္ႏိုင္ဘဲ၊ ဇာတိ- ေယာနိေလးေထြ လွည့္ပတ္ေဖြ
လ်က္ သေႏၶစြဲမွီ တည္ေနျဖစ္ပြားရျခင္းသည္၊ ဒုကၡာ-သေႏၶဇာတိ ခႏၶာရွိလွ်င္ ဗ်ာဓိဇရာ မရဏာတို႔ မကြာေနာက္
ဆက္ ၀င္ႏွိပ္စက္သျဖင့္ သက္သက္ခ်မ္းသာ မဟုတ္ပါဘဲ လြန္စြာညႇိဳးႏြမ္း ပင္ပန္းဆင္ရဲလွဘိ၏။
(တသၼာ-ထို႔ေၾကာင့္) အဟံ-ဘုရားအလ်ာ သူျမတ္ငါသည္၊ ဂဟကာရံ - ဒုကၡယွက္လိမ္ ခႏၶာအိမ္ကို ႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးကုတ္ တည္ေဆာက္လုပ္သည့္ အယုတ္တမာအေၾကာင္းရင္း သမုဒယသစၥာျဖစ္ေသာ တဏွာေယာက်္ား
လက္သမားကို၊ ဂေ၀သေႏၱာ -လက္သည္စင္စစ္ ဘယ္သူျဖစ္ဟု စိစစ္ေထာက္လွမ္း စူးစမ္းရွာေဖြလ်က္၊ (၀ါ)
စူးစမ္းရွာေဖြေသာ ဘုရားအလ်ာ သူျမတ္ငါသည္၊ အနိဗၺိသံ-အနိဗၺိသေႏၱာ-တဏွာေယာက်္ား လက္သမားကို
ပိုင္ျခားထင္ထင္ လင္းလင္းျမင္သည့္ သဗၺညဳတာ ဥာဏ္မဟာကို သမၻာႏုေထြး ငါမရေသးသည္ျဖစ္၍ (၀ါ) ငါမ
ရေသးေသာေၾကာင့္၊ အေနကဇာတိ သံသာရံ-ဘ၀မ်ားစြာ သံသရာကာလပတ္လံုး၊ သႏၶာ၀ိႆံ-ခႏၶာငါးခ်က္
ဒုကၡစက္ကို ေၾကာက္လ်က္ပင္လွ်င္ ငါမခင္ဘဲ သံသရာ၀ဋ္ ခ်ားရဟတ္၌ မရပ္မနား တဖားဖားလွ်င္ ေျပးသြား
က်င္လည္ ခဲ့ရေလၿပီ။
၂။ ဂဟကာရက-ဒုကၡယွက္လိမ္ ခႏၶာအိမ္ကို ႀကိမ္ႀကိမ္ႀကိဳးကုတ္ တည္ေဆာက္လုပ္သည့္ အယုတ္တမာ အ
ေၾကာင္းရင္း သမုဒယသစၥာျဖစ္ေသာ တဏွာေယာက်္ား ဟယ္... လက္သမား၊ ဣဒါနိ- ဘုရားျဖစ္လာ ယခုအခါ၌၊
တြံ-သင္ တဏွာေယာက်္ား လက္သမားကို၊ ဒိေ႒ာ- သဗၺညဳတ ဥာဏ္ကိုရသျဖင့္ ဒိ႒ထင္ထင္ ငါျမင္အပ္သည္၊ အ
သိ-ျဖစ္ေပ၏၊ တြံ-သင္တဏွာေယာက်္ား လက္ သမားသည္၊ ေဂဟံ-ဒုကၡယွက္လိမ္ ခႏၶာကိုယ္ အတၱေဘာတည္း
ဟူေသာအိမ္ကို၊ ပုန န ကာဟသိ-နင့္ေျခ နင့္လက္ နင့္အသက္ကို ေလးမဂ္လွ်ံရွိန္ ဥာဏ္ပုဆိန္ျဖင့္ ေလးႀကိမ္ျဖတ္
ခုတ္ အျမစ္ျပဳတ္သည့္ သစ္ငုတ္တိုဟန္ နင္ျဖစ္ၿပီမွန္ေသာေၾကာင့္ တဖန္ထပ္ေလွာက္ နင္ေဆာက္လုပ္ႏိုင္ေတာ့
မည္ မဟုတ္ေခ်။
ေတ-သင္ တဏွာေယာက်္ား လက္သမား၏၊ သဗၺာ-တစ္ခုမႂကြင္း ခပင္းဥႆံု အလံုးစံုကုန္ေသာ၊ ဖာသုကာ-အ
ခိုင္အမာတည္ေဆာက္ ခႏၶာအိမ္တည္းဟူေသာ ဘံုကြန္းေျပာက္၏ ထုပ္ေလ်ာက္ဒိုင္းျမား ကိေလသာအျခင္ရနယ္
တရားတို႔ကို၊ ဘဂၢါ-၀ါသနာ အေငြ႔အသက္ႏွင့္တကြ အႏုသယသတၱိ က်န္မရွိေအာင္ စိစိေၾကညက္ ငါခ်ိဳးဖ်က္အပ္
ေလၿပီ၊ ဂဟကူဋံ-သစၥာေလးအင္ နိဗၺာန္သြင္ကို ျမင္ခြင့္မေပး ေ၀းထက္ေ၀းေအာင္ အေရးကန္႔လန္႔ တားဟန္႔ပိတ္
ကာ အ၀ိဇၨာ တည္းဟူေသာ အိမ္၏အထြတ္ကို၊ ၀ိသခၤတံ-မုန္႔မုန္႔ေၾကမြ ငါဖ်က္ခ်အပ္ေလၿပီ၊ စိတၱံ-ကိေလသာဟူ
ျမဴအညစ္အေၾကး ကင္းေ၀းျဖဴလြင္ ငါဘုရား၏ စိတ္အစဥ္သည္၊ ၀ိသခၤါရံ-သခၤါရစက္ကြင္း ဒုကၡခပင္းမွ လြတ္ကင္း
ရာအမွန္ နန္းနိဗၺာန္သို႔၊ ဂတံ-အာ႐ံုမ်က္ေမွာက္ သႏၱိဓာတ္ သိဒၶိေပါက္သျဖင့္ ဆိုက္ေရာက္ သက္၀င္မိေလၿပီ။ အ
ဟံ-သံုးေလာကထြတ္ထား ငါဘုရားသည္၊ တဏွာနံ ခယံ-တဏွာတရာ့ရွစ္ပါး၏ ပ်က္ျပားကုန္ခန္းရာ အာသ၀ကၡယ
စတုတၳမဂ္ဖိုလ္သို႔၊ အဇၥ်ဂါ-စကၠ၀ါ႐ိုက္ေျခာင္း တိုက္တစ္ေသာင္းမွ နတ္ေပါင္းျဗဟၼာ ေကာင္းတင္းျငာလ်က္ ၾကည္
သာ၀မ္းေျမာက္ ငါ ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ေလၿပီတကား။
Copy from http://wannithara.blogspot.com/2012/07/normal-0-false-false-false-en-us-x-none.html
ေအာက္က ႐ုပ္သံအပိုင္းအစေလးကေတာ့ ဘုရားအေနကဇာတင္ ပူေဇာ္ပြဲက မွတ္တမ္းေလးျဖစ္ပါတယ္။ အ
ျမင္မရွင္း အေတြးမမွန္တဲ့ က်ဳပ္လိုလူေတြ(ရွိမ်ားရွိေနမယ္ဆိုလ်င္)အတြက္ ဆရာေတာ္ အရွင္ဥတၱမာလကၤာရ
ေဟာေျပာေဖၚျပတဲ့ တရားအပိုင္းအစေလးကို နာယူၾကၿပီးသည့္ကာလမွန္ကန္တဲ့အယူအဆမ်ား ျဖစ္တည္ႏိုင္
ပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳလိုက္ပါတယ္။
မင္းစိုးစံ
(အေ၀းေရာက္ ကရင္ဒုကၡသည္တဦး)