Saturday
ဂဠဳန္နီဆရာေတာ္ (မႏၱေလးၿမိဳ႔)
By ေမာင္ကိုကို (အမရပူရ)
၂၀၁၃၊ ႏို၀င္ဘာလထဲတြင္ မႏၱေလး မဟာမုနိဘုရားႀကီးအနီး၊ ဓမိ္ၼကာရာမတိုက္၊ ေငြငါးေက်ာင္းတိုက္မွ ဓမၼ
ကထိက ဘဒၵႏၱကာ၀ိယ (ဂဠဳန္နီဆရာေတာ္)ကို ေတြ႔ဆံုခဲ့ပါသည္။
ဂဠဳန္နီဆရာေတာ္သည္ ၁၉၈၈အေရးေတာ္ပံုတြင္ မႏၱလး၌ ဂဠဳန္နီစစ္ေၾကာင္းကို ရဲရဲေတာက္ဦးေဆာင္လႈပ္ရွားခဲ့
၏။ ၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပံုအၿပီးမွာ ဂဠဳန္နီဆရာေတာ္သည္ ေထာင္က်သြားခဲ့ရာ ၂၀၀၇ မွျပန္လည္လြတ္ေျမာက္
လာခဲ့၏။ ဂဠဳန္နီဆရာေတာ္သည္ ၁၉၈၈မွာ ႏိုင္ငံေရးစင္ျမင့္၌ တရားေဟာေကာင္းလွ၏။
ဆရာေတာ္၏အသံကို မၾကားရတာအေတာ္ၾကာၿပီ။
၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပံုကို က်ဳပ္က မႏ ၱေလးတင္မဟုတ္ဘူး။ အထက္ျမန္မာ ျပည္ကို က်ဳပ္ဦးေဆာင္တာ။
က်ဳပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ တာ။ မဆလ ပါတီလို႔ေခၚတဲ့ ျမန္မာ့ ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီျပဳတ္က်ေရး အတြက္ က်ဳပ္တို႔တရား
ေဟာတာ။
၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပံုမွာ တစ္ပါတီစနစ္၊ အာဏာရွင္စနစ္ျပဳတ္က်ေရးအတြက္ လွည္းေန ေလွေအာင္းျမင္းေဇာင္းမ
က်န္ ပါ၀င္လာေအာင္ က်ဳပ္ကႏိုင္ငံေရးတရားေတြေဟာတာ။
ႏိုင္ငံေရးတရားေတြေဟာရာမွာ ဘယ္ေလာက္အေဟာေကာင္းတဲ့လူျဖစ္ပါေစ။ က်ဳပ္ရဲ႕ေနာက္မွာေဟာလို႔ကေတာ့
နားေထာင္မယ့္လူမရွိေတာ့ဘူးမွတ္ေပေတာ့။
ကိုေလး (အင္း၀ဂုဏ္ရည္)လည္း က်ဳပ္ေနာက္မွာ ေဟာလို႔ကေတာ့သူေရွ႕မွာ လူမရွိေတာ့ဘူးမွတ္ပါ။
အဲဒီေတာ့ ၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပံုကာလမွာ က်ဳပ္ကိုေနာက္ဆံုးထားရတယ္။
ပရိႆတ္ကက်ဳပ္မေဟာမခ်င္း ထိုင္ေစာင့္ေနတာပဲ။
က်ဳပ္တို႔က ဂဠဳန္နီစစ္ေၾကာင္း၊ ဂဠဳန္နီစာေစာင္လည္း ထုတ္ေ၀တယ္။ ေရာင္းမေလာက္ဘူး။
ဂဠဳန္နီစာေစာင္ကိုေတာ့ က်ဳပ္က စစ္ၿငိမ္းေအးကိုလုပ္ခိုင္းတာ။ က်ဳပ္ ၀င္မပါဘူး။ ၀င္မေရးဘူး။
ဟုတ္တယ္။
စစ္ၿငိမ္းေအးက ၁၉၈၈ အေရးေတာ္ ပံုအၿပီးမွာ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းေတာ့ အိႏိ္ၵယဘက္ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ရ
တယ္။
က်ဳပ္က ၁၉၈၈ မွာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းလည္း ကိုင္ရတယ္။ ခရီးသြားလာေရးေတြမွာ က်ဳပ္ကကိုင္တြယ္ရတယ္
မီးရထား၊ ေမာ္ေတာ္ကားလုိင္းေတြကိုလည္း စီမံအုပ္ခ်ဳပ္တယ္။
၁၉၈၈မွာ မင္းမဲ့စ႐ိုက္ေတြမထြန္းကားေအာင္ အထက္ျမန္မာျပည္ကို က်ဳပ္စီမံအုပ္ခ်ဳပ္တယ္။
ဂဠဳန္နီဆရာေတာ္ေဟ့ဆိုရင္ တုတ္တုတ္မွ မလႈပ္ရဲၾကဘူး။
သူခိုး၊ သူ၀ွက္မရွိေအာင္၊ လုတာယက္တာမရွိေအာင္၊ ဆန္ဂိုေဒါင္ေဖာက္တာမရွိေအာင္ က်ဳပ္က အုပ္ခ်ဳပ္တယ္။ မင္းမဲ့စ႐ိုက္အျပဳအမူမ်ဳိးကို က်ဳပ္ကလက္မခံဘူး။ အစိုးရကို ပုန္ကန္တယ္။ အစိုးရကို ျပဳတ္က်ေအာင္ေတာ္လွန္တယ္ဆိုတာက ၂၆ ႏွစ္လံုးလံုး မေကာင္းတဲ့အစုိးရမို႔လို႔ က်ဳပ္တို႔ကေတာ္လွန္
ပုန္ကန္တာ။ က်ဳပ္က လယ္သမားမ်ဳိး႐ိုးကဆင္းသက္တာ။
မဆလ အစုိးရလက္ထက္မွာ လယ္သမားေတြကအစုိးရဆီမွာ စပါးသြင္းရတယ္။
လယ္ကေနစပါးမထြက္လည္း အစုိးရေတာင္းတဲ့ စံႏႈန္းျပည့္ေအာင္သြင္းရတယ္။
မသြင္းႏိုင္တဲ့လယ္သမားကို ရြာထိပ္မွာ ႀကိဳးတုပ္ထားတယ္။ ႐ုိက္တယ္။ ႏွက္တယ္။
ၿပီးေတာ့ လယ္သမားကို အခ်ဳပ္ထဲသြင္းတယ္။ ေနာက္ ေထာင္ခ်ပစ္တယ္။
ဒါေတြဟာ က်ဳပ္မိဘ၊ က်ဳပ္ေဆြမ်ဳိးရွိတဲ့ နယ္ပယ္မွာတင္ ျဖစ္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံလံုးရဲ့ ဆင္း
ရဲသားလယ္သမားေတြအားလံုးဟာ အႏွိပ္စက္ခံရတယ္။ ေထာင္ထဲေရာက္ကုန္ၾကတယ္။
ၿမိဳ႕ေပၚမွာလည္း အေျခခံလူတန္းစားဟာ စုတ္ျပတ္ေနေအာင္ခံရတာပဲ။ ၁၉၈၈ မွာ က်ဳပ္တရားေဟာေတာ့ အဲဒါ
ေတြထည့္ေဟာတာေပါ့။
၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပံုကာလမွာ က်ဳပ္ကဆြမ္းေတာင္ နပ္မွန္ေအာင္မစားျဖစ္ဘူး။ နယ္လွည့္တရားေဟာတာ။
ညတစ္နာရီခြဲအထိ ေန႔တိုင္းတရားေဟာတာ။
၁၉၈၈၊ စက္တင္ဘာ ၁၈ မွာ စစ္တပ္က အာဏာ သိမ္းတယ္။ ပစ္တယ္။ ခတ္တယ္။ ေသတယ္။
ဦးပြား ဘုရားအနီး ေရစင္ေကြ႔မွာပစ္တယ္။ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ဂဠဳန္နီက စက္တင္ဘာ ၂၃ အထိေအာင္ဆႏၵျပတာ။
က်ဳပ္လည္း က်ဳပ္ေက်ာင္းမွာေနရင္ အဖမ္းခံရေတာ့မွာ။ ေနာက္ေတာ့ ေရႊလီဘက္ သြားတိမ္းေရွာင္ေနတယ္။
က်ဳပ္ ဒကာ၊ ဒကာမနဲ႔ပတ္သက္တဲ့အိမ္မွာေနတာ။ အဲဒီမွာေရာက္ၿပီးမွ အတူလာတဲ့ေကာင္က ျပန္သြားတယ္။
ဒီေကာင္က ႏိုင္ငံေရးသမားထဲကမဟုတ္ပါဘူး။ က်ဳပ္ ဒကာ၊ ဒကာမအိမ္မွာ ကားေမာင္းတဲ့ေကာင္ပါ။
ဒီေကာင္ကပဲစစ္ေထာက္လွမ္း ေရး (၁)ကိုသတင္းေပးလိုက္တာ။ ဂဠဳန္ နီဆရာေတာ္ ေရႊလီမွာရွိတယ္ဆိုၿပီး။ အဲဒီသတင္းေပးတဲ့ေကာင္ကေငြႏွစ္ဆယ့္ ငါးသိန္းရသြားတယ္ေလ။ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြ လုိက္လာတယ္။
က်ဳပ္ဆက္ၿပီးတိမ္းေရွာင္ရင္ က်ဳပ္ရဲ႕ဒကာ၊ ဒကာမအဖမ္းခံရမယ္ဆိုတာ က်ဳပ္သိတယ္။
စစ္ေထာက္လွမ္းေရးက ဖမ္းဖို႔မဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ မႏၱေလးျပန္လိုက္ခဲ့ပါ။ ေက်ာင္းမွာသတင္းသံုးသံုး၊ အိမ္မွာသတင္း
သံုးသံုးအဆင္ေျပပါတယ္။ အေႏွာင့္ အယွက္မျပဳပါဘူး။ မႏၱေလးကိုျပန္လိုက္ခဲ့ပါဆိုၿပီး ေထာက္လွမ္းေရးက ညာ
ေခၚတာ။ က်ဳပ္လည္း မႏၱေလးကိုေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ ပါသြားတာေပါ့။
မႏၱေလးေရာက္ေတာ့ နန္းတြင္းထဲတန္းပို႔ေတာ့တာပဲ။ စစ္ေၾကာေရးနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရေတာ့တာပဲ။ မ႐ိုက္မႏွက္ပါဘူး။
သံုးညေတာ့ မိုးအလင္းေနရတယ္။ မအိပ္ရဘူး။ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြက ညဆိုရင္မူးမူး႐ူး႐ူးနဲ႔ လာစစ္တယ္။
က်ဳပ္႐ႈံးနိမ့္ၿပီလား။ တရားကေတာ့ ႏိုင္လိမ့္မယ္။ က်ဳပ္က ဂဠဳန္နီဆရာေတာ္ပဲ။ က်ဳပ္အညံ့မခံႏိုင္ဘူး။
က်ဳပ္ကရန္သူ စစ္အစုိးရရဲ့လက္ေအာက္မွာ ဒူးမေထာက္ဘူး။ က်ဳပ္ကိုဖမ္းမိတာ။ စိတ္ဓာတ္ကို ႏွိပ္စက္တာနဲ႔ပဲ
က်ဳပ္႐ႈံးနိမ့္ၿပီလား။ က်ဳပ္ မ႐ႈံးနိမ့္ပါဘူး။ က်ဳပ္ယံုၾကည္မႈအတြက္ စစ္အစိုးရကို ဒူးမေထာက္သမွ် က်ဳပ္ မ႐ႈံးနိမ့္ပါ
ဘူး။ က်ဳပ္ကို႐ုံးတင္တယ္။ က်ဳပ္ကိုေထာင္ခ်ဖို႔ အစုိးရေရွ႕ေနတို႔၊ တရားသူႀကီးတို႔က သက္ေသေတြရွာရတယ္။
က်ဳပ္က တရားသူႀကီးကိုေျပာတယ္။ က်ဳပ္ကိုေထာင္ခ်မွာမဟုတ္လား။ ေထာင္ခ်လိုက္ပါ။
က်ဳပ္က ေနာက္ေၾကာင္းမျပန္ပါဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔ကို တစ္ခ်ိန္မွာလည္း ျပန္မလုပ္ပါဘူးလို႔ တရားသူႀကီးကို ေျပာ
တယ္။ ေထာင္က်တယ္။
၁၉၈၉၊ မတ္လ ကေန ဖမ္းမိခဲ့တာ။ ၂၀၀၇ အထိေထာင္ထဲမွာေနခဲ့ရတယ္။ ေထာင္ထဲမွာ အစာ ငတ္ခံတိုက္ပြဲ
ႏွစ္ႀကိမ္၀င္ဖူးတယ္။ စာ ဖတ္ခြင့္၊ စာအုပ္သြင္းခြင့္၊ အျပင္ထြက္ လမ္းေလွ်ာက္ခြင့္၊ အားကစားလႈပ္ရွားမႈ လုပ္ခြင့္
အတြက္ေတာင္းဆိုတာ။
အိုင္စီ အာရ္စီလာေတာ့ စာဖတ္ခြင့္မွာ စာအုပ္ အစံုရလာတယ္။ က်ဳပ္တို႔ႏိုင္ငံေရးသမား ဆိုရင္ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ပတ္
သက္တာဖတ္ခြင့္ရဖို႔ အိုင္စီအာရ္စီကစာအုပ္ေတြပါသြင္းေပးတယ္။
က်ဳပ္ကို ေထာင္၀င္စာေတြ႔သူမရွိဘူး။ က်ဳပ္က အေရးေတာ္ပံုကာလမွာ လွည့္တရားေဟာေနတာကိုး။
အျပင္မွာရင္းႏွီးသူသိပ္မရွိခဲ့ေတာ့ ေထာင္၀င္စာလာေတြ႕သူမရွိဘူး။
ေထာင္၀င္စာလာမေတြ႔လည္း ေကာင္းတာေပါ့။ ေထာင္၀င္စာလာေတြ႔ရင္ ေတြ႔သူကို ေက်းဇူးတင္ေနရဦးမွာ။ က်ဳပ္ရဲ့ ေထာင္ထဲမွာေနထိုင္မႈက တရားနဲ႔ေနတာ။ ရဟန္းဆိုတာ ဘယ္လိုေနရေနရ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ က်ဳပ္တရားနဲ႔ က်ဳပ္ေနတာ။ ေထာင္ထဲမွာပဲေနေန၊ အျပင္ မွာပဲေနေန ေသသြားႏိုင္တာပဲမဟုတ္လား။
ေထာင္ထဲမွာမွ ေသႏိုင္တာမဟုတ္ပါဘူး။
အျပင္မွာလည္း ႏွလံုးေသြးရပ္ၿပီး ေသႏိုင္တယ္။ ကားတိုက္ေသႏိုင္တယ္။
ေထာင္ထဲမွာေနရေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔မွမေတြ႕ရဘူး။ စိတ္ေတာင္ခ်မ္းသာေသးတယ္။ အကုသိုလ္လည္းမပြားရဘူး။
တရားလုပ္ရမယ့္ ေနရာမွာတရားလုပ္မယ္။ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ရမယ့္ေနရာမွာ ႏိုင္ငံေရးလုပ္မယ္။ က်ဳပ္က ေထာင္ထဲမွာတရားေဟာတယ္။ ညဆိုတုိက္ထဲကေနမတ္တတ္ရပ္ ေဟာတာ။ က်ဳပ္အသံကအက်ယ္ႀကီး။ ဟိန္းထြက္ေနတာ။
က်ဳပ္ကေထာင္ထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးတရားမေဟာဘူး။ ဘုရားေဟာ ပါဠိတရားေတာ္ကိုေဟာတယ္။ ပရိတ္ ရြတ္တယ္။ ပ႒ာန္းရြတ္တယ္။ ေထာင္ထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးသမားထဲကဘုန္းႀကီးေရာ၊ လူေရာေၾကာင္သြားသူေတြရွိတယ္။
က်ဳပ္ရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကေတာ့ မပ်က္ယြင္းခဲ့ဘူး။ ႐ူးသြားတဲ့လူေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္။
လႊတ္ေပးမယ္။ ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ပါဘူး။ လက္မွတ္ထုိုးရမယ္တဲ့။ မၾကာမၾကာ လာစည္း႐ုံးတယ္။
ႏိုင္ငံေရးသမားထဲက လက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္ၿပီး လြတ္သြားတဲ့ လူေတြရွိတယ္။ က်ဳပ္လက္မွတ္မထိုးဘူး။ မလြတ္ခ်င္ေန။ က်ဳပ္ကရဲရဲေတာက္ ဂဠဳန္နီဆရာေတာ္။ က်ဳပ္က ဒိတ္ဒိတ္ႀကဲ ဂဠဳန္နီဆရာေတာ္။
ေထာင္ထဲမွာ ေထာင္ပဲက်တာ။ အျပင္ေရာက္ရင္ သိကၡာက်မယ့္အလုပ္ က်ဳပ္မလုပ္ဘူး။
က်ဳပ္က အားအားယားယားဆႏၵျပ တာမဟုတ္ဘူူး။ လယ္သမားစပါးတာ၀န္ မေက်လုိ႔ လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ခံရတယ္။
မဆလ ေခတ္မွာဖာျဖစ္သြားတဲ့မိန္းကေလး ေတြအမ်ားႀကီးပဲ။ ဒါေတြကို က်ဳပ္မေက် နပ္လို႔ ဆႏၵျပတယ္။
စစ္တပ္ကပုဒ္မ ၁၄၄ထုတ္ရင္ က်ဳပ္ကပုဒ္မ ၁၅၅ထုတ္ပစ္ခဲ့တာ။ က်ဳပ္ရဲ့ဂဠဳန္နီအဖြဲ႔က စစ္ေၾကာင္းေပါင္း ၄၂
ေၾကာင္းရွိတယ္။ ၄၂ ေၾကာင္းကို က်ဳပ္ကအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တာ။ မဟုတ္တာလုပ္ရင္ ခိုက္ရန္ျဖစ္သတ္ျဖတ္ရင္ က်ဳပ္က မီးေလာင္တိုက္သြင္းပစ္မွာ။ လံုၿခံဳေရးကို က်ဳပ္ထိန္းထားတာ။
ဂဠဳန္နီကျမစ္ႀကီးနားအထိ မူဆယ္နမ့္ခမ္းအထိရွိတာ။ က်ဳပ္ အုပ္ခ်ဳပ္တာ။
အဲဒီဂဠဳန္နီဟာေထာင္ထဲ ကလြတ္ခ်င္တာနဲ႔ေတာ့နာမည္အပ်က္ မခံႏိုင္ဘူး။
က်ဳပ္ကေတာ့ တိုင္းျပည္ဒုကၡေရာက္ရင္၊ လူထုဒုကၡေရာက္ရင္၊ ဘာသာဒုကၡေရာက္ရင္ ၀င္ပါမွာပါ။
က်ဳပ္ မေၾကာက္ပါဘူး။ ေရႊ၀ါေရာင္မွာ က်ဳပ္မပါ၀င္ပါဘူး။ ၂၀၀၇ ေရႊ၀ါေရာင္နီးမွ က်ဳပ္လြတ္တာ။
က်ဳပ္ပင္ပန္းေနတယ္။ ေမာေနတယ္။ ေထာက္လွမ္းေရးေတြလည္းခ်ထားတယ္။
ေရႊ၀ါေရာင္မွာနာမည္ႀကီးေအာင္ မီဒီယာနဲ႔ဆက္သြယ္ေျပာဆိုၿပီး လူထြက္မိန္းမယူသြားတဲ့ သံဃာမ်ဳိး၊ ႏိုင္ငံျခားအ
ေထာက္အပံ့ခံယူၿပီး ပိုက္ဆံခ်မ္းသာေအာင္လုပ တဲ့လူမ်ဳိး၊ ဘုန္းႀကီးမ်ဳိး။ က်ဳပ္ မေထာက္ခံဘူး။ က်ဳပ္ အထင္မႀကီး
ဘူး။ လုပ္စားသြားတဲ့ေကာင္ဆို မုန္းတယ္။
ေျပာရဦးမယ္။ က်ဳပ္ရဲ႕အမႈကိုစစ္ေဆးခဲ့တဲ့အထဲမွာ ေသာၾကာသား သံုးေယာက္ပါတယ္။
စစ္ဘက္ကလူေတြ က်ဳပ္ကိုစစ္ေဆးေမးျမန္းတုန္းက သူတို႔သံုးေယာက္ အရက္ေသာက္ရင္း စစ္ေဆးေမးျမန္းတာ။ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးသန္းထြန္း ဆိုတာပါတယ္။
က်ဳပ္ကိုေနာက္ဆံုးေတာ့ ဦးကာ၀ိယေသဒဏ္ဆိုၿပီး ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးက အမိန္႔ခ်လိုက္တယ္။
စာအိတ္ဖြင့္ၿပီး ““ေသဒဏ္”” ဆိုဖတ္ျပၿပီး ထျပန္သြားတာ။
က်ဳပ္ကိုႀကိဳးတိုက္ထဲပို႔လိုက္တယ္။ က်ဳပ္ကအယူခံမ၀င္ဘူး။
ႀကိဳးတိုက္ထဲမွာ ရွစ္ေပ၊ ဆယ့္သံုးေပအခန္းထဲမွာေနရတာ။ မ၀ေရစာစားရတာ။ ေရ ဆယ့္ႏွစ္ခြက္ပဲခ်ဳိးရတယ္။
ေနာက္အယူခံ၀င္ရမယ္ လုပ္ေရာ။ က်ဳပ္က အယူခံမ၀င္ဘူး။ ႀကိဳးစင္တက္မယ္လို႔ေျပာတယ္။ တရားခံဘာေျပာေျပာ တုိ႔လုပ္ခ်င္ရာလုပ္မယ္ဆိုၿပီး ဒုဗိုလ္မွဴးသန္းထြန္းက ေျပာေသးတာ။
ေျပာရဦးမယ္။ က်ဳပ္ကို ေသဒဏ္ခ်လိုက္တဲ့ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးသန္းထြန္းလည္း က်ဳပ္ကိုခ်ၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ မုဒိမ္းမႈ
နဲ႔ ေထာင္က်သြားတယ္။
ခ်က္ခ်င္း၀ဋ္လည္တာပဲ။ က်ဳပ္တိုက္ထဲမွာအစာငတ္ခံဆႏၵျပ တာ။ ဆယ့္ႏွစ္ရက္ၾကာတယ္။
က်ဳပ္ ေရလည္း နည္းနည္းပဲေသာက္တယ္။
ဆယ့္ႏွစ္ရက္တစ္ခါ၊ ငါးရက္တစ္ခါ။ ႏွစ္ခါေတာင္ အစာငတ္ခံဆႏၵျပခဲ့တာ။
ေသျခင္းတရားနဲ႔ ဘယ္သူမွမကင္းဘူး။
ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ ေသမွာပဲ။
လက္နက္ခ် အလင္း၀င္တဲ့ အလုပ္ဟာ အင္မတန္က်က္သေရတုံးတယ္။
က်ဳပ္ရင္ေကာ့ေျပာႏိုင္တာက။ က်ဳပ္မေၾကာက္ခဲ့လုိ႔ပဲ။
ေမာင္ကိုကို (အမရပူရ)
Copy from http://www.hotnewsweekly.com/node/1080