အမိႈက္ပုံးေျပာေသာ အခ်စ္ဇာတ္လမ္း

Source photo from http://www.google.com/images

အမိႈက္ပုံးေျပာေသာ အခ်စ္ဇာတ္လမ္း

April 03, 2014
Wednesday

By မင္းစိုးစံ

က်ဳပ္ဟာ အမိႈက္ပုံးတပုံးျဖစ္ပါတယ္။
က်ဳပ္ကို ထိုင္းႏိုင္ငံက စပ္ရုံတရုံကထုတ္လုပ္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ဒီႏိုင္ငံကို ႏိုင္ငံျခားပို႔ကုန္အျဖစ္နဲ႔ ေရာက္လာတာပါ။
က်ဳပ္အခုေနေနတဲ့အိမ္ကို ေရာက္လာတာမၾကာေသးပါဘူး။ မၾကာေသးဆို အခုထက္ထိ က်ဳပ္ေနရမယ့္ ေနရာကိုမေရာက္
ေသးပဲ အိမ္ေရွ႕မ်က္ခင္းျပင္ေပၚက ပန္းပင္ေတြၾကားမွာ ပုံမက်ပန္းမက် လဲက်မလိုအေနအထားနဲ႔ ပန္းအိုးတလုံးကိုမွီလ်က္
သား ေနေနရပါတယ္။
အရင္တုန္းက က်ဳပ္ရဲ့ပိုင္ရွင္ဟာ တျခားရပ္ကြက္တခုမွာေနထိုင္ၿပီး သူမရွိေတာ့တဲ့ေနာက္မွာ အဖုံးမရွိေတာ့တဲ့က်ဳပ္ကို အခု
လက္ရွိ က်ဳပ္ေနရမယ့္ပိုင္ရွင္ရဲ့လက္ထဲ မေတာ္လိုက္ရတဲ့ ပိုင္ရွင္မေလးက ေပးလိုက္တာပါ။

က်ဳပ္ကိုပိုင္ခဲ့တဲ့ပိုင္ရွင္ေဟာင္းဟာ တကိုယ္တည္းသမားပီပီ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ အိပ္ခ်ိန္ စားခ်ိန္ မမွန္တတ္ပါဘူး။
တခါတေလ သုံးရက္ ေလးရက္ေလာက္ က်ဳပ္ကို ၾကြက္ေတြ ပိုးဟပ္ေတြနဲ႔ အတူထားရစ္တတ္ပါတယ္။
တခါတရံ သူ႔ရည္းစားကိုေခၚလာတတ္သလို တခါတေလမွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အရက္ေတြ ဘီယာေတြကို ညလုံး
ေပါက္ေသာက္တတ္ပါတယ္။
က်ဳပ္ကေတာ့ အမိႈက္ပုံးပီပီ သူ႔ရည္းစားကိုေခၚလာတဲ့ညေတြမွာ သူ႔ရည္းစားမျပန္ခင္ ေသေသသပ္သပ္နဲ႔ သိမ္းဆည္းထုပ္
ပိုးၿပီးသား စားၾကြင္းစားက်န္စြန္႔ပစ္ပစၥည္းအခ့်ိဳကို သိုမွီးထားရတတ္ေပမယ့္ သူတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ဘီယာေသာက္တဲ့အခါ
မ်ိဳးမွာေတာ့ ဘီယာဗူးခြံေတြအျပင္ ဖရိုဖရဲနဲ႔ စနစ္တက်ထုပ္ပိုးထားမႈမရွိတဲ့ ေပေရေနတဲ့စားၾကြင္းစားက်န္ဗူးခြံေတြကို အျပည့္
အလွ်ံ လက္ခံထားရေလ့ရွိပါတယ္။

သူအျပင္ထြက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ စားၾကြင္းစားက်န္ေတြကို စားေသာက္ဘို႔အတြက္ ပိုးဟပ္ေတြဟာ က်ဳပ္ဆီကို အလုအယက္
တိုးေ၀ွ႔ၿပီး ေရာက္လာတတ္သလို ၾကြက္ေတြကလည္း ႏႈတ္ခမ္းေမႊးတလႈပ္လႈပ္လုပ္ၿပီး အဖုံးဖြင့္၀င္ လာၾကပါေတာ့တယ္။
တေပ်ာ္တပါးတိုးေ၀ွ႔လွန္ေလွာ လုယက္စားေသာက္ၿပီးတာနဲ႔ ၾကြက္ေတြအားလုံးနီးပါးဟာ က်ဳပ္နဲ႔ ေ၀းရာကိုထြက္သြားၾကေပ
မယ့္ ပိုးဟပ္ေတြကေတာ့ စိန္ေျပနေျပ တေနကုန္တေနခမ္း နားနားေနေန စားေသာက္ေနပါေတာ့တယ္။

က်ဳပ္ရဲ့ပိုင္ရွင္ျပန္လာလို႔ အမိႈက္သိမ္းတဲ့အခါမွာေတာ့ ပိုးဟပ္တခ့်ိဳ စားၾကြင္းစားက်န္နဲ႔ အမိႈက္သရိုက္ၾကားကေန ျမန္ျမန္
သြက္သြက္ထြက္ေျပးသြားႏိုင္ၾကေပမယ့္ တခ့်ိဳမွာေတာ့ က်ဳပ္ပိုင္ရွင္သယ္သြားတဲ့အထဲ ယက္ကန္ယက္ကန္နဲ႔ ပါသြားၾကပါ
ေတာ့တယ္။
က်ဳပ္ပိုင္ရွင္ဟာ က်ဳပ္ကိုေန႔တိုင္းလိုလို သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေပးတတ္ပါတယ္။ ခရီးလြန္ေနတဲ့ေန႔မ်ိဳးေတြနဲ႔ အမူးလြန္သြားတဲ့အခါ
မ်ိဳးေတြမွာဆိုလ်င္ က်ဳပ္ဟာအံခ်င္ေစာ္ကိုနံေနရပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ တေန႔မွာေတာ့ ႏုႏုငယ္ငယ္ၾကြက္စုံတြဲေလးတတြဲဟာ က်ဳပ္ရဲ့ေဘးမွာ ေျပးလႊားရင္းတကၽြိကၽြိနဲ႔ အခ်စ္ေတးကိုသီဆိုၿပီး
တေကာင္နဲ႔တေကာင္ ကလူက်ီစယ္ေနၾကပါတယ္။
တခါတေလ ၾကြက္မငယ္ေလးဟာ ေရွ႕ကေနေျပးလိုက္ ေနာက္ကေနလိုက္လိုက္ လုပ္ေနသလို ၾကြက္ထီးငယ္ေလးက လည္း ေျပးမလိုလို လိုက္မလိုလိုလုပ္ၿပီး ၾကြက္မငယ္ေလးရဲ့ ေဘးတိုက္အေနအထားကေန ခိုးနမ္းသြားတာေၾကာင့္ ၾကြက္မ
ငယ္ေလးခမ်ာ မ်က္လုံးေလးကလယ္လယ္လုပ္ရင္း တကၽြိကၽြိနဲ႔ စိတ္ဆိုးျပတတ္ပါတယ္။

တညမွာေတာ့ သူတို႔အတြဲရဲ့လႈပ္ရွားပုံေတြကိုၾကည့္ရင္း က်ဳပ္ဟာ က်ဳပ္ရဲ့လက္ရွိအမိႈက္ပုံးဘ၀ကို ေမ့ေတာ့မလိုလိုျဖစ္ေန
တုန္း တံခါးဖြင့္သံနဲ႔အတူ က်ဳပ္ရဲ့ပိုင္ရွင္၀င္လာပါေတာ့တယ္၊
သူ႔ပုံစံက ခါတိုင္းပုံစံမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ တခုခုကို အေတာ္ေလးမေၾကမခ်မ္းျဖစ္ေနပုံပါပဲ။

သူဟာ က်ဳပ္အနားမွာကပ္ေနတဲ့ ေရခဲေသတၱာကိုဆြဲဖြင့္ၿပီး တုတ္ေကာက္နဲ႔လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့လူတေယာက္ပုံ ပါတဲ့ ပု
လင္းႀကီးတလုံးကိုထုတ္ယူလိုက္ပါတယ္။
သူထိုင္ေနက်ထမင္းစားပြဲလည္းဟုတ္ စာေရးစားပြဲခုံလည္းဟုတ္ လက္ဂ္ေတာ့ပ္တင္တဲ့ခုံလည္းဟုတ္ ဧည့္သည္ေဆာင္
သည္ေတြနဲ႔ လက္ခံေတြ႔ဆုံစကားစျမည္ေျပာတဲ့ ခုံလည္း ဟုတ္တဲ့ တခုတည္းသာရွိတဲ့ခုံေပၚကို အဲဒီပုလင္းကိုတင္လိုက္
ပါတယ္။
ၿပီးတာနဲ႔ ခြက္ေတြ ပန္းကန္ေတြထားတဲ့ ဘီရိုထဲက ဖန္ခြက္တလုံးကိုယူလိုက္ၿပီး တေယာက္တည္း ထိုင္ေသာက္ေနပါေတာ့
တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ၾကြက္စုံတြဲေလးဟာ က်ဳပ္ရဲ့ေနာက္ကေန ျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ေနၾကပါတယ္။
ခဏေလးအၾကာမွာေတာ့ ၾကြက္ပ်ိဳမေလးက လွစ္ကနဲေျပး ထြက္သြားတာမို႔ ၾကြက္လူပ်ိဳေလးကလည္း အေျပးကေလးလိုက္
သြားရင္း မလြယ္ေပါက္ကေလးထဲ အတူတကြေျပး၀င္ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကပါေတာ့တယ္။

က်ဳပ္ကေတာ့ က်ဳပ္ပိုင္ရွင္ကို အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ေနမိပါတယ္။
က်ဳပ္အတြက္ေပးထားတဲ့ေနရာေလး ကေနၾကည့္မယ္ဆိုလ်င္ က်ဳပ္ေရွ႕တည့္တည့္မွာ ေစာေစာတုန္းကေျပာခဲ့တဲ့ တခုတည္း
ေသာစားပြဲနဲ႔ ကုလားထိုင္ေလးလုံးရွိပါတယ္။
က်ဳပ္ရဲ့ေနာက္မွာက ထရံ။ က်ဳပ္ရဲ့ လက္၀ဲဘက္မွာပန္းကန္ေတြေဆးေၾကာတဲ့ေနရာ၊ အျခားမီးဖိုေခ်ာင္သုံးပစၥည္းေတြ၊ ခ်က္
ျပဳတ္ေၾကာ္ေလွာ္စရာမီးဖိုနဲ႔ ေရခဲေသတၱာေတြက ေနရာယူထားၿပီး လက္်ာဘက္မွာေတာ့ အဆင့္သုံးဆင့္ပါတဲ့ စင္ေလးတ
ခုရွိပါတယ္။
အဲဒီစင္ေလးရဲ့ အေပၚဆုံးအဆင့္မွာ သီဟိုဠ္ေစ့၊ ေျမပဲဆံ၊ ေနၾကာေစ့၊ ပုလင္းေတြထားၿပီး ဒုတိယအဆင့္မွာေတာ့ ပန္းကန္
ျပား၊ ပန္းကန္လုံးအနည္းအက်ဉ္းနဲ႔ တတိယအဆင့္ျဖစ္တဲ့ ေအာက္ဆုံးမွာက ေရသန္႔ဗူးေတြထားပါတယ္။
စင္ေလးရဲ့ေဘးမွာေတာ့ သူ၀တ္ၿပီးသားအ၀တ္ေဟာင္းေတြထည့္ထားတဲ့ ေလးေထာင့္စပ္စပ္ပလပ္စတစ္ပုံးတလုံးနဲ႔ ဘိနပ္
စင္၊ အေႏြးထည္မ်ိဳးစုံ ထီး အမိႈက္စုပ္စက္ စတဲ့ပစၥည္းေတြ ထားတဲ့အခန္းရွိပါတယ္။
အခန္းကို တံခါးေလးနဲ႔ လုပ္ထားတာမို႔ တံခါးရြက္ႏွစ္ခ်ပ္ကိုေစ့ထားတဲ့အခါ ဘိနပ္နဲ႔အတူထားေလ့ရွိတဲ့ သုံးၿပီးသားေျခစြပ္
က အနံ႔အသက္ကိုမရႏိုင္သလို အ၀တ္ေဟာင္းအနံ႔ေတြထြက္မလာေပမယ့္ တံခါးကိုဖြင့္လိုက္ၿပီဆိုလ်င္ေတာ့ ဆိုးရြားတဲ့အ
နံ႔အသက္ေတြဟာ အလုံးအရင္းနဲ႔ေျပးထြက္လာၿပီး အနီးတ၀ိုက္ကို အေတာ္ၾကာၾကာေနရာယူတတ္ပါတယ္။

ရုတ္တရက္ ေစ့ထားတဲ့အိမ္ေရွ႕တံခါးပြင့္လာၿပီး သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြေရာက္လာၾကပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ သူတို႔တေတြ ကုလားထိုင္ကုိယ္စီနဲ႔ စားပြဲေပၚမွာေနရာယူလိုက္ၾကပါတယ္။
အစပထမပိုင္းမွာ တိုးတိုးသက္သာရွိလွတဲ့ သူတို႔ေျပာဆိုေနၾကတဲ့အသံေတြဟာ တျဖည္းျဖည္းဆူညံလာရာကေန တဆ
ထက္တဆ ပိုပိုၿပီးက်ယ္ေလာင္လာပါေတာ့တယ္။
ေနာက္ေတာ့ ရုန္းရင္းဆန္ခပ္ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ နီရဲေစးထန္းေနတဲ့အရည္လိုလို အရာတခ့်ိဳက်ဳပ္ေရွ႕က ၾကမ္းေပၚကို အေတာ္မ်ားမ်ားလြင့္စင္က်လာပါတယ္။
မၾကာမတင္မွာ မီးသတ္ကားေအာ္သံကို ၾကားရသလို ခါတိုင္းထက္ပိုမ်ားတဲ့ ေျခေထာက္ေတြနဲ႔အတူ အိမ္ေရွ႕တံခါးေပါက္
ကေန ဘီးအငယ္စားတပ္ထားတဲ့ ရွည္ေမ်ာေမ်ာလက္တြန္းလွည္းေတြ၀င္လာတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။

အိမ္အျပင္ဘက္ကို ျပန္ထြက္သြားတဲ့လွည္းေတြေပၚမွာ အရာ၀တၳဳတခုခုပါသြားပုံရပါတယ္။
မၾကာခင္မွာေတာ့ တံခါးပိတ္သံနဲ႔အတူ ကားေတြဆီကလာတဲ့မီးေရာင္ေတြေပ်ာက္ကုန္ၿပီး တခန္းလုံးၿငိမ္က်သြားပါတယ္။
ၾကမ္းျပင္ေပၚကို ျပဴတင္းေပါက္ကေန တဆင့္၀င္လာတဲ့လမ္းေဘးမီးေရာင္ေအာက္မွာေတာ့ ပိုးဟပ္အေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ၾကြက္
ေတြဟာ တခန္းလုံးအႏွံ႔ လြတ္လပ္စြာနဲ႔ ေျပးလႊားေဆာ့ကစားေနၾကပါေတာ့တယ္။
ပိုးဟပ္အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ရုန္းရင္းဆန္ခပ္ျဖစ္ခဲ့စဉ္က ၾကမ္းေပၚကိုလြင့္စင္က်လာတဲ့ နီရဲေစးထန္းေနတဲ့ အရည္ေတြကို
၀ိုင္းအုံၿပီး ပြဲေတာ္တည္ေနၾကသလို အခ့်ိဳပိုးဟပ္ေတြကေတာ့ သန္႔ရွင္းမႈမရွိတဲ့ က်ဳပ္အေပၚမွာတိုးေ၀ွ႔ကခုန္ေနၾကပါေတာ့
တယ္။

မိုးလင္းသြားပါၿပီ။
ပိုးဟပ္အခ့်ိဳကေတာ့ သူတို႔ေနေနက် ဘီရိုေတြၾကား အံဆြဲေတြ ေရခဲေသတၱာရဲ့ေနာက္ေက်ာနဲ႔ ေမွာင္ေနတဲ့ေနရာေတြရွိရာမွာ
၀င္ေရာက္ေနရာယူသြားၾကသလိူ အခ့်ိဳမွာေတာ့ ၾကမ္းျပင္ေပၚကညွီစို႔စို႔ေသြးကြက္ေတြၾကားမွာ အရာရာကိုေမ့ေနသလား
လို႔ ထင္ရေလာက္ေအာင္ ပြဲေတာ္တည္လို႔ ေကာင္းတုန္းျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအခိုက္မွာ အိမ္ေရွ႕တံခါးမႀကီး ပြင့္လာတာနဲ႔အတူ က်ဳပ္ပိုင္ရွင္ရဲ့ခ်စ္သူ ေရာက္လာပါတယ္။
ေရာက္ေရာက္ခ်င္းမွာပဲ ၾကမ္းျပင္ေပၚကေသြးကြက္ေတြကို မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ ေဆးေၾကာပစ္ပါတယ္။ အခန္းတခန္းလုံးကို ေသျခာက်နစြာသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ၿပီးသြားတာနဲ႔ က်ဳပ္ကိုေရေတြဆပ္ျပာရည္ေတြနဲ႔ သန္႔ရွင္းပါတယ္။
ေရေတြစင္ေအာင္သုပ္ေပးၿပီးတာနဲ႔ က်ဳပ္ရဲ့အဖုံးကို သူမဟာ အျခားပစၥည္းမ်ားနဲ႔အတူ သယ္ထုတ္သြားၿပီး အခန္းတံခါးကို
ေလးတြဲ႔စြာ ပိတ္လိုက္ပါတယ္။

ခဏေလးအၾကာမွာေတာ့ ၾကြက္စုံတြဲေလး ထြက္လာၿပီး ခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးစပါေတာ့တယ္။
ေျပးမလိုလိုနဲ႔ ရပ္ေနလိုက္ ရပ္ေတာ့မလိုလိုနဲ႔ ေျပးလိုက္။
လိုက္တဲ့ဘက္ကလည္း တကယ္ေျပးလိုက္ေတာ့မလိုလိုနဲ႔ ေခါင္းေလးကို ဟိုဘက္သည္ဘက္ ၾကည့္သလိုလိုလုပ္ရင္း ရပ္
ေနတတ္သလို လက္ကေလးႏွစ္ဘက္ကို လွ်ာနဲ႔လ်က္ရင္းအလစ္ေခ်ာင္းသလိုလို လုပ္ေနတတ္ပါတယ္။
အဲဒီလို ေျပးရင္းလႊားရင္းကေန သူတို႔စုံတြဲဟာ က်ဳပ္လက္်ာဘက္က အ၀တ္ေဟာင္းေတြ ဘိနပ္စင္နဲ႔ အမိႈက္စုပ္စက္ထားတဲ့
အခန္းထဲ ေျပး၀င္သြားၾကပါတယ္၊ ၿပီးေတာ့ သီဟိုဠ္ ေစ့ေတြတင္ထားတဲ့စင္ေပၚကို ေျပးတက္သြားၾကျပန္ပါတယ္။
တခါ စင္ေအာက္ကိုဆင္းလာၿပီး က်ဳပ္ေရွ႕တည့္တည့္က စားပြဲခုံနဲ႔ ထိုင္ခုံေတြၾကား လိုက္တမ္းေျပးတမ္းကစားေနပါတယ္။
ေအာ္ ခ်စ္သူတို႔ဘ၀ ေပ်ာ္လိုက္ၾကပုံမ်ား။

အမိႈက္ပုံးဘ၀ က်ဳပ္ကေတာ့ျဖင့္ အထီးက်န္ဆန္လိုက္ပါဘိ။
က်ဳပ္ေရွ႕တည့္တည့္ကစားပြဲခုံမွာ သူ႔အေဖၚ ထိုင္ခုံေလးေတြရွိတယ္။
က်ဳပ္ရဲ့လက္၀ဲဘက္က ေရခဲေသတၱာထဲမွာ သူ႔အေဖၚ အစားအေသာက္ေတြရွိသလို က်ဳပ္ရဲ့ လက္်ာဘက္က စင္ေပၚမွာေတာ့
သီဟိုဠ္ေစ့ပုလင္း ပန္းကန္လုံးပန္းကန္ျပားနဲ႔ ေရသန္႔ဗူးေတြဆိုတာ စင္ေလးရဲ့အေဖၚပဲမဟုတ္ပါလား။
က်ဳပ္မွာကေတာ့ က်ဳပ္ရဲ့အေဖၚလို႔ေျပာလို႔ရတဲ့ အဖုံးေလးေတာင္ က်ဳပ္နဲ႔အတူရွိမေနဘူး။
အေဖၚရွိလ်င္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။
အမိႈက္ပုံးဆိုမွေတာ့ က်ဳပ္ရဲ့အေဖၚက အနံ႔ဆိုးတဲ့ ညစ္ညမ္းတဲ့ မသန္႔ရွင္းတဲ့ အရာ၀တၳဳ ေတြကလြဲၿပီး ဘာမ်ားရွိမွာတဲ့လဲဗ်ာ။

ေတြးလို႔ေကာင္းေနတုန္း ၾကြက္စုံတြဲေလး ေျပးထြက္လာၾကျပန္ပါၿပီ။
ေျပးလိုက္ ေဆာ့လိုက္ အသံေပးလိုက္။
ေျပးတက္ ေျပးဆင္းလုပ္ေနလိုက္ၾကတာမ်ား မ်က္ေစ့ေတာင္ေနာက္တယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ က်ဳပ္ရဲ့အထဲကို ဘယ္အခ်ိန္က စင္ေပၚေရာက္ေနမွန္း မသိလိုက္တဲ့ ၾကြက္ခ်စ္သူစုံတြဲေလး ျပဳတ္က်
လာပါေတာ့တယ္။
သူတို႔ က်ဳပ္ကိုကုတ္ျခစ္ၿပီး အေပၚကိုတက္ဘို႔ႀကိဳးစားၾကပါတယ္။
သူတို႔မတက္ႏိုင္ၾကပါဘူး။
သူတို႔လက္သည္းေလးေတြက အရမ္းကိုေသးငယ္လြန္းလွပါတယ္။
သူတို႔သြားေတြနဲ႔ က်ဳပ္ကိုကိုက္ဖဲ့ၾကပါတယ္။
မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး၊ က်ဳပ္ရဲ့ကိုယ္ထည္က ပလပ္စ္တစ္အမာစားနဲ႔ လုပ္ထားတာဗ့်ိဳ။

သူတို႔အေတာ္ကေလး ေမာေနၾကပါၿပီ။
ေန႔လည္ကတည္းက မနားတမ္း ကုတ္ျခစ္ကိုက္ဖဲ့ေနလိုက္ၾကတာမ်ား မိုးေတာင္ခ်ဳပ္လာပါၿပီ။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ လမ္းေဘးကမီးေရာင္ေတြဟာ အိမ္ထဲကို၀င္ေရာက္ေနရာယူေနၾကလို႔ျဖစ္ပါတယ္။

က်ဳပ္သူတို႔ကို ကူညီခ်င္ပါတယ္။
က်ဳပ္ကအမိႈက္ပုံးေလဗ်ာ၊ သက္ရွိမွမဟုတ္ပဲ လႈပ္ရွားလို႔လည္း မရ၊ က့်ံဳလို႔ လည္း မရ၊ ၾကြလို႔လည္း မရ၊ ယိမ္းလို႔လည္း မရ၊
လွဲလို႔လည္း မရ။

သူတို႔က်ဳပ္ကို ဆက္ၿပီးကိုက္ေနၾကျပန္ပါၿပီ။
အသံေတြဟာ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အခန္းတခုလုံး ဆူညံေနပါတယ္။
က်ဳပ္သာ ရိုးရိုးပလပ္စတစ္အိတ္(ၾကြပ္ၾကြပ္ အိတ္)ျဖစ္လ်င္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။
ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုလ်င္ က်ဳပ္အခုခ်က္ျခင္း ပလပ္စတစ္အိတ္တလုံး ျဖစ္လိုက္ခ်င္တယ္။
အခုေတာ့ဗ်ာ......။

ပထမဆုံးအဆင့္မွာ ေနရာယူထားၾကတဲ့ သီဟိုဠ္ေစ့ပုလင္း ေျမပဲဆံပုလင္း ေနၾကာေစ့ပုလင္း၊ ဒုတိယအဆင့္မွာ ေနေနၾက
တဲ့ ပန္းကန္လုံး ပန္းကန္ျပားေတြ ေအာက္ဆုံးအဆင့္က ေသာက္ေရသန္႔ဗူးေတြ သူတို႔လည္းက်ုပ္လိုပဲ ဘာဆိုဘာမွ်လုပ္မ
ေပးႏိုင္ၾကဘူး။
ေဟာ ၾကြက္ထီးကေလးက သူ႔သြားေတြနဲ႔ က်ဳပ္ကိုသည္းသည္းမဲမဲ ကိုက္ေနသလို ၾကြက္မေလးကလည္း က်ဳပ္ကိုေရကုန္
ေရခမ္းကုတ္ဖဲ့ေနပါၿပီ။
က်ဳပ္ရဲ့အသားေတြ ျခစ္ရာကိုက္ ရာေတြေပၚလာပါၿပီ။
ႏွစ္ရက္ေက်ာ္ေက်ာ္ၾကာေတာ့ သူတို႔ၿငိမ္သြားၾကပါတယ္။

က်ဳပ္ဆုေတာင္းမိတယ္ဗ်ာ။
က်ဳပ္ပိုင္ရွင္ရဲ့ ခ်စ္သူမိန္းကေလး အျမန္ဆုံးေရာက္လာၿပီး က်ဳပ္အထဲက ၾကြက္စုံတြဲေလးကို ကယ္ထုတ္ႏိုင္ပါေစ။
အဲဒီမိန္းကေလးက အင္မတန္သနားၾကင္နာတတ္တဲ့ မိန္းကေလးဆိုတာ က်ဳပ္သိပါတယ္။
ၾကြက္ခ်စ္သူစုံတြဲကို က်ဳပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏွစ္ေကာင္စလုံးဟာ အသက္ကိုလုၿပီး ရွဴေနၾကပါၿပီ။
သူတို႔ႏွစ္ေကာင္ဟာ တေကာင္နဲ႔တေကာင္ ေဘးခ်င္းယွဉ္ၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ လဲေလ်ာင္းေနၾကပါတယ္။
မၾကာခင္မွာသူတို႔ႏွစ္ေကာင္စလုံး သူတို႔ေနထိုင္ေပ်ာ္ျမဴးခဲ့တဲ့ ဒီအခန္းနဲ႔ ဒီအခန္းထဲမွာရွိေနတဲ့ က်ဳပ္အပါအ၀င္ အားလုံးကို
အၿပီးအပိုင္ႏႈတ္ဆက္ေနပုံပါပဲ။

ဒီအခ်ိန္မွာ က်ဳပ္ဟာေစြ႔ကနဲ ဆြဲယူမခ်ီတာ ခံလိုက္ရပါတယ္၊ ေအာ္ က်ဳပ္ရဲ့ပိုင္ရွင္သစ္က က်ဳပ္ကိုေနရာတက် ထားဘို႔ ပန္းအိုးေတြၾကားကေန သယ္ထုတ္ေနတာကိုး။ ေနရာသစ္မွာ ေနရာေဟာင္းက ျဖစ္ခဲ့တဲ့အျဖစ္မ်ိဳးမႀကံဳ ဆုံပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းရင္းနဲ႔ က်ဳပ္ဟာအိမ္ဘက္ကို တေရြ႕ေရြ႕လိုက္ပါလာခဲ့ရပါေတာ့တယ္။

က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

မင္းစိုးစံ
(အေ၀းေရာက္ ကရင္ဒုကၡသည္တဦး)