ဆႏၵမြန္

ဆႏၵမြန္
(မင္းစိုးစံ)

ငါဟာ
ကဗ်ာကို
ယမကာလိုခ်စ္ခဲ့။ ။

ယမကာကို
ညကလပ္လိုေနရာမွာေသာက္
တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္မီးေရာင္က,တနည္း
ေခတ္ေပၚတီးလုံးေတြက,တသြယ္
ျမဴဆြယ္တဲ့မင္းရဲ့
ေဆးဆိုးပန္း႐ိုက္နဲ႔မ်က္ႏွာ။ ။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ
ေျခတစုံကိုဒူးေထာက္နမ္းရင္း
ေၾကာင္အမ္းအမ္းနဲ႔
ငါ…..ကဗ်ာတပုဒ္ေရးခဲ့မိတယ္။ ။


ငါ့အတြက္
သစ္ရြက္ေတြေၾကြၾက
ဖူးသစ္ၾက
စိမ္းႏုခဲ့ၾကတာ
ရာစုႏွစ္တဝက္က်ိဳး
ဆယ္စုႏွစ္တဆက္တိုးခဲ့တာကို
ေမ့သြားသလိုျဖစ္ခဲ့ေလေတာ့
ေျခတစုံေပၚမွာေရးခဲ့တဲ့ကဗ်ာဟာ
ရယ္(ရီ)စရာျဖစ္သြားတာေသျခာတယ္။ ။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္
ငါငုံ႔နမ္းျဖစ္ခဲ့တဲ့ေျခတစုံဟာ
ငါ့ရင္ခုံသံေၾကာင့္
ေျခစုံရပ္ေနရာကေန
ဖဝါးတခ်ပ္စာေရွ႕တိုးလိုက္ႏိုင္တယ္ဆိုရင္
ရယ္(ရီ)စရာျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ပါေစ
ငါေၾကနပ္တယ္။ ။

မင္းစိုးစံ
အေဝးေရာက္ ကရင္ဒုကၡသည္တဦး