ဗဒို မန္းရွားလာဖန္း သို႔ ေတာင္းပန္ျခင္း

 

February 14, 2013

Thursday

ဗဒို မန္းရွားလာဖန္း သို႔ ေတာင္းပန္ျခင္း

By (မင္းစုိးစံ)

ဗဒို…… 

ငါတို႔ကို 

နင္…..ထာ၀စဥ္အၿမဲ ခြဲထားရစ္ခဲ့ၿပီ။

ဗဒုိ……. 

နင္ခ်န္ရစ္ခဲ့တဲ့

ပင္စည္နဲ႔အရြက္ 

အခက္နဲ႔အကိုင္း

အေခါက္နဲ႔အျမစ္

အပြင့္နဲ႔အသီး

သီးၿပီးပြင့္ ပြင့္ၿပီးသီး

သီးၿပီးတခါ ျပန္ပြင့္

ပြင့္ၿပီးတခါ ျပန္သီး

ငါတို႔အသင့္စား

အေတြးအေခၚေတြ ႀကီးပြါး

အသိတရားေတြ ျမင့္မားလာခဲ့ရ,တယ္။

ပဒို
တခ့်ိဳလူေတြမ်ားက်ေတာ့
နင္….ခ်န္ထားရစ္တဲ့
အသီးအပြင့္အမ်ားအျပားကို
ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး စားရမွန္းမသိ
ဘယ္လိုခ်ဴၿပီး ပန္ရမွန္းမသိ
ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး သုံးရမွန္းမစဥ္းစား
လြယ္လြယ္စား
လြယ္လြယ္ေျပာ
လြယ္လြယ္လုပ္
ကိုယ့္အထုပ္ကို ကိုယ္တိုင္ျဖည္ျပေနၾကတယ္။

အဲဒီလူေတြဟာ
စာမတတ္ေပမယ့္ လက္ေရးလွၾကတယ္။
အဲဒီလူေတြဟာ
ပညာမထည္၀ါေပမယ့္ အေျပာမွာ သာၾကတယ္။
အဲဒီလူေတြဟာ
အဆင္ျခင္မဲ့စြာနဲ႔ ကရင္အခ်င္းခ်င္း ဖဲ့ခ်င္ၾကတယ္။
အဲဒီလူေတြဟာ
ရန္သူကို မယွဥ္ရဲေပမယ့္ ကရင္အခ်င္းခ်င္း ရန္ပြဲဆင္ၾကတယ္။
အဲဒီလူေတြဟာ
ထင္သာျမင္သာ မေလ့လာပဲ ကရင္အခ်င္းခ်င္း ခြဲေနၾကတယ္။
အဲဒီလူေတြဟာ
သစ္နဲ႔၀ါးကို တြဲခင္းထားတဲ့ တံတားေပၚေလွ်ာက္ရင္း
ၾကည္းစည္ကို ဆန္ေကာနဲ႔ တဗ်င္းဗ်င္းခတ္
အတင္းအဖ်င္းေတြေရးျပ
အခ်င္းခ်င္းအပုတ္ခ်ေနတာေတြ
တခုတ္တရ လုပ္ေနၾကတုန္းပါ။

ဗဒို
ငါတို႔မွာ အခ်ိန္နည္းေနတာ
သူတို႔သိၾကမွာပါ
ငါတို႔ ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာ
သူတို႔သိမွာပါ။

ဒါေပမယ့္
အသိေခါက္ခက္ အ၀င္နက္
ဆန္ေကာေလာက္မွ ေစာက္(ေဇာက္)မနက္
သူခိုးလက္ ဓါးရိုးကမ္း
ဆင္ကန္းေတာတိုး
ငါ့ေလွငါထိုး ပဲခိုးေရာက္ေရာက္
အဆန္မရွိတဲ့ သႀကၤန္အေျမာက္နဲ႔ ေပါက္တတ္ကရၿဖီးဖ်မ္း
ပရမ္းပတားၾကမ္း အကြပ္မရွိသမို႔
သူတို႔ပါးစပ္ေတြ သရမ္းေနၾကတယ္။

ဗဒို
မျဖစ္ႏိုင္တာကိုသိေပမယ့္
သူတို႔လုပ္ရပ္ေတြရပ္ပစ္ပါလို႔
တမလြန္ဘ၀,က ထ,ေျပာေပးပါ။

အမ်ိုးကိုတြယ္တာတဲ့ ကရင္ေတြရဲ့ကိုယ္စား
ငါ........
ဦးညႊတ္ပန္ၾကားလိုက္ပါတယ္။

မင္းစိုးစံ
(အေ၀းေရာက္ ကရင္ဒုကၡသည္တဦး)