ဆရာေတာ္ဥတၱမႏွင့္ အနာထပိဏ္သူေဌး၀တၳဳ
မိတ္ေဆြအေပါင္း စိတၱသုခ ကာယသုခ သုခႏွစ္ျဖာနဲ႔ျပည့္စုံႏိုင္ၾကပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းလိုက္ပါ
တယ္။
ဆရာေတာ္ဥတၱမဆိုတဲ့ ဘြဲ႔ေတာ္ေတြက မ်ားလြန္းေတာ့ ဘယ္ဆရာေတာ္ကိုရည္ၫႊန္းတာပါလိမ့္ဆိုတဲ့ အေတြး
ေတြမ်ား ေတြးမိေလၾကမလား၊ ဒါမွမဟုတ္ အနာထပိဏ္၀တၳဳကိုေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ ဆရာေတာ္ဥတၱမ ေတြကို
ေဖၚၫႊန္းမလို႔လား၊ စသည္ျဖင့္ အေတြးေတြ၀င္ေနၾကေလမလားဆိုတာ စဉ္းစားမိတာမို႔ အနာထပိဏ္ သူေဌး ၀တၳဳကို ဗမာဘာသာစာေပကေန ကရင္ဘာသာစာေပကို ေရးသားျပန္ဆိုတဲ့ ကရင့္အမ်ိဳးသားသံဃာေတာ္ တပါး
ျဖစ္တဲ့ ဆရာေတာ္ ဥတၱမရဲ့အေရးအသားနဲ႔ အေတြးေတြကို ခ်ီးမႊမ္းပူေဇာ္ခ်င္လို႔ အခုလိုေခါင္းစည္းမ်ိဳးကို တင္လိုက္
ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ကရင္ျပည္နယ္ မုကၠဒိေက်းရြာ ေက်ာက္ေတာင္ေတာင္ေျခက ေက်ာင္းေတာ္မွာသတင္းသုံးတဲ့ ဆရာေတာ္ဥတၱမရဲ့
ကရင့္မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြနဲ႔ ကရင္အမ်ိဳးသားထုတရပ္လုံးအတြက္ ရည္ရြယ္ေမွ်ာ္မွန္းထားခ်က္ေတြ ႀကီးမားလွသလို
ဆရာေတာ္ရဲ့ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေတြဟာ တန္ဘိုးမျဖတ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အက်ိဳးေက်းဇူးႀကီးမားလြန္းလွပါ
တယ္ဆိုတာကို ဦးစြာပထမ သိေစလိုပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ဒီလိုေျပာႏိုင္ရသလဲဆိုေတာ့ ဒီကေန႔ အင္တာနက္ေပၚမွာ တ၀က္တျပက္ေရာက္ေနတဲ့ ပိုးကရင္ ဗမာ
အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္စာအုပ္ဆိုတာ ဆရာေတာ္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ပိုးကရင္ဘာသာစာေပကေန ဗမာဘာသာစာေပ
ကို ေရးသားျပန္ဆိုထားတာျဖစ္ပါတယ္။
စာေရးသူ သိသေလာက္ေရးျပရမယ္ဆိုလ်င္ ၁၉၉၈ခုႏွစ္ေလာက္မွာ ထိုင္းႏိုင္ငံ ပတ္ထယားၿမ့ိဳ က်ီတာဖါ၀ါဘုန္း
ေတာ္ႀကီးေက်ာင္းကေန ဆရာေတာ္ဥတၱမရဲ့ ပိုးကရင္နဲ႔ဗမာအဘိဓာန္ စာရြက္အထုပ္ႀကီးကို ဘန္ေကာက္အ
ေရာက္ယူလာၿပီး ကြန္ပ်ဴတာေပၚစာေရးသူကိုယ္တိုင္ ေရးသား႐ိုက္ႏွိပ္ခဲ့ပါတယ္။ အဂၤလိပ္လို ျဖည့္စြက္ဘာသာျပန္ဆိုၾကသူမ်ားကေတာ့ ေဒါက္တာ မာဒင္ျမတ္ေက်ာ္(ေဒါက္တာ မာတာ KNU ႏို္င္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးေဟာင္း) ဆရာမနန္းေရႊရည္(Bangkok UNHCR office interpreter)နဲ႔ ေဒါက္တာ မာတာရဲ့အစ္ကို(ဆရာမနန္းေရႊ ရည္ရဲ့ခင္ပြန္း)တို႔က တည္းျဖတ္ဘာသာျပန္ဆိုထားၾကတာျဖစ္ပါတယ္။
ပိုးကရင္ ဗမာ အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္စာအုပ္ကို ကန္ခ်နဘူရီမွာရွိတဲ့ (Drum Publication)မွာ စာေရးသူကိုယ္တိုင္
အေခ်ာကိုင္ခဲ့ပါတယ္၊ ဒီအဘိဓာန္ထုတ္လုပ္မႈကုန္က်စားရိတ္ကို OSI (Open Society Institute) က ကူညီပံ့ပိုး
ေပးတာျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ဆုံး စာအုပ္ကိုထုတ္လိုက္တဲ့အခါမွာ စာေရးသူကိုယ္တုိင္အေခ်ာကိုင္ထားတဲ့ပုံစံမ်ိဳး ထြက္မလာပဲ အေတာ္
ေလးကို(ထင္ထားတာထက္) ခ့်ိဳယြင္းအားနည္းေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ Fontမတူလို႔ ျဖစ္ရတာလို႔ သိရပါတယ္။
ကိုယ့္လူမ်ိဳးကို ကိုယ္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ႏႈတ္ဖ်ားကေန ကရားေရလႊတ္သလို ေျပာတာမ်ိဳး လူတိုင္းတတ္ႏိုင္ၾကပါ
တယ္၊ တကယ္တမ္း နင္လားငါလား လုပ္ျပၾကစမ္းေဟ့ဆိုလ်င္ လုပ္ျပႏိုင္မယ့္လူအေတာ္ေလးကို နည္းပါးမွာျဖစ္ပါ
တယ္။
ဆရာေတာ္ဥတၱမလိုပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး ကရင္အမ်ိဳးသားထုၾကားမွာ အမ်ိဳးသားတိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအတြက္ က်ား ကုတ္က်ား
ခဲ ေရကုန္ေရခမ္းလုပ္ႏိုင္မယ့္၊ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မယ့္ သံဃာေတာ္အပါအ၀င္ လူပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးအထူးလိုအပ္ေနတာ အား
လုံးအသိျဖစ္ပါတယ္။
အတတ္ပညာပိုင္းဆုိင္ရာနဲ႔ အေတြးအေခၚပိုင္းဆိုင္ရာေတြမွာ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈမရွိသမွ်ကာလပတ္လုံး လူတဦး မိ
သားစုတစု လူမ်ိဳးတမ်ိဳး ရြာတရြာ ၿမ့ိဳတၿမ့ိဳ တိုင္းျပည္တျပည္ စည္ပင္သာယာဘို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။
လူတဦး ခ်င္းကေန တတိုင္းျပည္လုံးမွာရွိတဲ့လူေတြ အေတြးအေခၚနဲ႔အတတ္ပညာ တိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးမွသာလွ်င္ တိုင္း
ျပည္တျပည္လုံး ေရရွည္ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာမွာျဖစ္ပါတယ္။
စာေရးသူအေနနဲ႔ အနာထပိဏ္၀တၳဳကို ေသခ်ာက်နစြာ ဘတ္႐ႈေလ့လာခဲ့ျခင္းမရွိခဲ့ပါဘူး။
အနာထပိဏ္ဆိုသူဟာ ေဆြခုနစ္စဉ္ မ်ိဳးခုနစ္ဆက္ အင္မတန္ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာတယ္ဆိုတာေလာက္ပဲ သိခဲ့ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ ဥတၱမ ဘာသာျပန္ထားတဲ့ အနာထပိဏ္ရဲ့အေၾကာင္းကို ဘတ္႐ႈမိတဲ့အခါက်မွသာ သူၾကြယ္မ်ိဳး႐ိုးက
ဆင္းသက္လာတဲ့ အနာထပိဏ္ဆိုတာ ငယ္နာမည္သုဒတၱ ျဖစ္တယ္၊ ကုန္သည္အလုပ္ကိုလုပ္တယ္၊ ေနာက္ဆုံး
ရဟန္းအျဖစ္ကိုခံယူလိုက္တယ္။
သုဒတၱအမည္ကေန အနာထပိဏ္လို႔ ဘာေၾကာင့္ေျပာင္းသြားတာလဲ၊ သူေဌးႀကီးသုဒတၱက အလွဴအတန္းေတြ ေန႔
စဉ္လွဴဒါန္းတဲ့အတြက္ ငယ္နာမည္(မိဘမွမွည့္ေခၚေသာအမည္)ေပ်ာက္ၿပီး အနာထပိဏ္(အနာထပိ႑က) လို႔
တိုင္းသူျပည္သားေတြက ေခၚတာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း။
အနာထပိဏ္ဆိုတာ ဘာအဓိပၸါယ္လဲ၊ အနာထပိဏ္ဆိုတာ အနာထပိ႑က လို႔ဆိုတဲ့အတိုင္း ကိုးကြယ္ရာမဲ့ သူတို႔
အား ထမင္းေပးကမ္းသူ ဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္ျဖစ္ေၾကာင္း ဆရာေတာ္က ေရးသားေဖၚျပထားတာမို႔ အလြန္ပဲ ပီတိျဖစ္ရ
ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အနာထပိဏ္ ဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္ကို တိတိက်က်သိလိုက္ရတဲ့အတြက္ပါ။
ေနာက္ဆက္တြဲအေနနဲ႔ စာေရးသူမိမိဟာျဖင့္ စာေပဗဟုသုတ အလြန္ေခါင္းပါးေနေၾကာင္း မိမိကိုယ္ကို ဆင္ျခင္မိ
သြားႏိုင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါတင္မကေသးပါဘူး သူေတာင္းစားဆိုတဲ့ေ၀ါဟာရ ကရင္ေတြမွာမရွိပါဘူး။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူေတာင္းစားဆိုတဲ့ စာလုံးကို ကရင္လို သနားပါ့ လို႔အသံထြက္ေရးထားတာကိုေတြ႔ရလို႔
ျဖစ္ပါတယ္။
ေရွ႕မီေနာက္မီကရင္ လူႀကီးတေယာက္ ေျပာျပတာကေတာ့ သူေတာင္းစားေတြက သနားပါ သနားပါ လို႔ေျပာဆို
ၿပီး ေတာင္းရမ္းေနတာကို ေတြ႔ရၾကားရတာကစလို႔ ကရင္ေတြက သူေတာင္းစားကို သနားပါ့ လို႔ေခၚငင္သုံးစြဲခဲ့တာ
ျဖစ္ပါသတဲ့။
မိမိအေနနဲ႔ အနာထပိဏ္သူေဌးက ဘုရားရွင္ကို ဖူးေမွ်ာ္ခ်င္တဲ့သဒၶါတရားေၾကာင့္ သုႆန္ကိုတေယာက္တည္း ျဖတ္သြားတဲ့အခ်ိန္ ျမင္ရေတြ႔ရတဲ့ျမင္ကြင္းနဲ႔ အနာထပိဏ္ရဲ့ ရင္ထဲမွာျဖစ္ေပၚခံစားေနရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကိုေရး သားတဲ့အေရးအသားကေတာ့ျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် လူေသေကာင္ေတြၾကားထဲေရာက္သြားရသလို ျမင္ေတြ႔ ခံစားမိတဲ့အထိ ျဖစ္ရပါတယ္။
အဲဒီေခတ္အဲဒီအခါတုန္းက လူေတြေသလ်င္ ေျမျမွဳပ္တာ မီးသၿဂၤီဳလ္တာမရွိပဲ ဒီအတိုင္းစြန္႔ပစ္ထားၾကတာဆို ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေအာ္ကလီဆန္စရာေကာင္းလိုက္မလဲ။ ဒီလိုေရးသားဘာသာျပန္ဆိုရာမွာ ႐ိုး႐ိုးစာေရးသ လိုေရးသားတာမဟုတ္ပဲ လကၤာစပ္ၿပီးေရးတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဆ
ရာေတာ္ရဲ့ လကၤာေရးစပ္ၾကြမ္းက်င္မႈဟာျဖင့္ အံ့မခမ္းဘြယ္ရာပါပဲ။
သုႆန္အေရာက္ လူေသေကာင္ေတြရဲ့ သြင္ျပင္လကၡဏာေတြကို ေရးသားျပရာမွာ ပုပ္ပြနံေဆာ္ေနတာ၊ ညိဳပုပ္
ပုပ္အေရာင္အဆင္း၊ ေလာက္ေကာင္ေတြနဲ႔ ျမင္မေကာင္းတာ၊ ေခြးဆြဲလို႔ေျခေတြလက္ေတြမရွိေတာ့တာ၊ ပါး စပ္ဟၿပဲၾကားက သြားေတြေငါထြက္ေနတာ၊ ေခါင္းျပတ္ေနတဲ့႐ုပ္အေလာင္းေတြ၊ ေခြးေတြ၀ိုင္းကိုက္ၾကလို႔ ေသြး
ေတြပန္းထြက္ၿပီး ေပလူးေနတဲ့လူေသေကာင္ေတြ အဲဒါေတြကို ခုနစ္လုံးစပ္လကၤာေတြနဲ႔ ကာယံမိေအာင္ေရးစပ္ ထားပုံေတြက အင္မတန္ကို အသက္၀င္လွပါတယ္။ အဲဒီလို ကာယံညီေအာင္စပ္ဆိုႏိုင္ဘို႔ဆိုတာ လြယ္ကူမွာမ
ဟုတ္ပါဘူး။
အထူးသျဖင့္ ၀တၳဳပါအေၾကာင္းအရာတခုလံုးကိုစပ္ဆိုရာမွာ ကာယံမထပ္ေအာင္စပ္ဆိုဘို႔ဆိုတာ ပိုေတာင္မွခက္ပါ
ေသးတယ္။
အေၾကာင္းအရာတခုကို ႐ိုး႐ိုးေရးတာထက္ သီခ်င္းေရးတာက ပိုခက္ပါတယ္တဲ့။ သီခ်င္းေရးတာထက္ ကဗ်ာေရး
တာက ပိုခက္ပါတယ္လို႔ စာေပပညာရွင္ေတြေျပာခဲ့သလို အနာထပိဏ္သူေဌး၀တၳဳကို အစကေနအဆုံးထိ လကၤာ
နဲ႔ခ်ည္းေရးသားတဲ့ ဆရာေတာ္ကို မၾကည္ညိဳမေလးစားပဲမေနႏိုင္တာအမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အနာထပိဏ္၀တၳဳ တပုဒ္တည္းလားဆိုေတာ့ မကပါဘူး၊ ေဇာတိကသူေဌး၊ ေထရ္မဟာပန္နဲ႔ စူဠပန္ ဆိုတဲ့ ၀တၳဳ
ေတြကလည္း လကၤာခ်ည္းသက္သက္ျဖစ္ပါတယ္။ အျခား၀တၳဳမ်ား က်မ္းမ်ား ဇာတ္ေတာ္မ်ား အမ်ားအျပားကို ဆရာေတာ္ ေရးသားျပဳစုခဲ့ေၾကာင္းသိရွိရပါတယ္။
အေရးအသားေတြက အင္မတန္ကိုရွင္းလင္းလွသလို စာေရးသူမသိေသးတဲ့ နားမလည္ေသးတဲ့ ကရင္ေ၀ါဟာရ
ေတြကိုသိလိုက္ရတဲ့အတြက္ ဆရာေတာ္ကို နဂိုလ္မူလရွိရင္းစြဲ ေလးစားၾကည္ညိဳမႈကေန ပိုမိုလာတာမို႔ ဆရာ
ေတာ္ေရးသားျပန္ဆိုတဲ့ အနာထပိဏ္၀တၳဳကို အေၾကာင္းျပဳလို႔ ကရင္ကိုခ်စ္တဲ့ ကရင့္အက်ိဳးျပဳ ကရင္အမ်ိဳးသား
သံဃာေတာ္မ်ား ကရင္အမိ်ဳးသားလူပုဂၢိဳလ္မ်ား တိုးတက္ပြါးမ်ား ေပၚထြန္းလာႏိုင္ပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳရင္း ဘ၀နတ္ထံ
ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့ ဆရာေတာ္မာန္က်ာ္ဥတၱမ ကို လက္ဆယ္ျဖာဦးထိပ္မိုး၍ ဦးခ်ရွိခိုးလိုက္ပါတယ္။
ကရင္႐ိုးရာယဉ္ေက်းမႈ ဘာသာစာေပေတြကို ႀကိဳးစားေဖၚထုတ္ထိန္းသိမ္းခဲ့ၾကတဲ့ ကရင္အမ်ိဳးသား လူပုဂၢိဳလ္မ်ား နဲ႔ သံဃာေတာ္မ်ားကို ဂုဏ္ျပဳစပ္ဆိုထားတဲ့ ကရင့္ေတးျပဳဆရာ ေဆာ္လိုက္သိမ္း (စ၀္လိက္သိင့္)ရဲ့ေတးသီခ်င္းကို
နားဆင္ခံစားေတာ္မူၾကပါခင္ဗ်ား။
မင္းစိုးစံ
(အေ၀းေရာက္ ကရင္ဒုကၡသည္တဦး)