By မင္းစိုးစံ
ေအးဗ်ာ။ က်ဳပ္လည္း ဘာစိတ္ကူးေတြေပါက္ေနလဲမသိဘူး။
စာေရးတာလည္း အဆီအေငၚမတည့္၊ စာလုံးေပါင္းေတြကလည္း မွား။
မေရးပဲလည္း မေနႏိုင္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ က်ဳပ္တူမေလး မဂၤလာေဆာင္တဲ့ေန႔က ရိုက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပုံေတြကို ရုပ္သံလုပ္ၿပီးတင္ဘို႔
စိတ္ရူး အဲေလ စိတ္ကူးေပါက္ၿပီး တင္လိုက္မိတယ္။
ေပ်ာ္စရာေတာ့အေကာင္းသား။ ဦးပါအိတို႔နဲ႔ျပန္ဆုံျဖစ္တယ္။
ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ေကာ္ဖီဆိုင္ဖြင့္တဲ့ ဦးပါအိ ေလ။ မသိတဲ့လူက ခပ္ရွားရွား။
ေ၀ွ႔ကလုတ္ ဒုကၡသည္စခန္းက လူေတြအသိဆုံးေပါ့။
တတိယႏိုင္ငံကို ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္သြားၾကတဲ့ စခန္းကလူႀကီးေတြအခ့်ိဳအေၾကာင္း ေျပာျဖစ္တယ္။
ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြ။
အေကာင္းေတာ့ သိပ္မပါဘူး။ အဆိုးခ်ည္းသက္သက္လည္း မဟုတ္ျပန္ဘူး။
ဒုကၡသည္ဘ၀ရဲ့ မလုံၿခံဳမႈ၊ အေၾကာက္တရားနဲ႔ အသက္ရွင္ေနထိုင္ရမႈ၊ ခက္ခဲၾကတ္တည္းမႈ၊ လူ႔အခြင့္အေရး
ခ်ိဳးေဖါက္ခံရတာေတြ။
မေပးခ်င္ပဲ ေပးရတာေတြ၊ ေပးခ်င္လို႔ ေပးလိုက္တာေတြ၊ မေပးခ်င္ေပးခ်င္နဲ႔ ေပးလိုက္ရတာေတြ၊ အစုံေပါ့။
ေျပာမဆုံးေပါင္ ေတာသုံးေတာင္ ဆိုတာၾကားဘူးမွာေပါ့ေနာ္။
ေျပာသမွ်သာ ေရးခ်လိုက္ရလို႔မ်ားေတာ့လား။
ဘတ္မိတဲ့ ကာယကံရွင္ေတြ(ဒုကၡသည္စခန္းလူႀကီးအခ့်ိဳ) ရဲ့ ငယ္က်ိဳးငယ္နာေတြ ေပၚကုန္မယ္ထင္တာပဲ။
ေအးဗ်ာ။ မဂၤလာယူတဲ့ အေၾကာင္းေရးတဲ့ဥစၥာ၊ အ,မဂၤလာေတြ ေရးမိတယ္။
တလက္စတည္း မိုးမခမွာ ကဗ်ာဆရာ ေဆာင္းလူေရးတဲ့ ငါ အေကာင္ ဆိုတဲ့ကဗ်ာက က်ဳပ္ရင္ထဲကို စူးနစ္
မြန္းၾကတ္မႈအျပည့္ တိုး၀င္လာတဲ့အတြက္ ေအာက္မွာ ထပ္ဆင့္ေရးခ်လိုက္ပါတယ္။
ငါ … အေကာင္
ေဆာင္းလူ၊ ဇူလုိင္ ၁၁၊ ၂၀၁၄
ဟုိတေခတ္
ေတာ္လွန္ၾကတယ္ဆုိတုန္းက
သူပုန္ႀကီးေတြရဲ့
လက္တုိလက္ေတာင္း အခုိင္းခံရတဲ့ေကာင္ …။
အခု
ေတာ္လွန္ေခတ္ကုန္
ျပန္ေပါင္းထုတ္ကုန္ၾကျပန္ေလေတာ့
မိေ၀း ဖေ၀းနဲ႔ အိမ္မဲ့ ယာမဲ့ေကာင္ …။
ဒါ့ေၾကာင့္ေျပာတယ္
အိမ္မဲ့ ယာမဲ့ေပမယ့္
ဒါ့ေၾကာင့္ ေျပာတယ္
စာမတတ္ ေပမတတ္ေပမယ့္
ငါ … အေကာင္ပါလုိ႔ …။
Copy from http://moemaka.com/archives/38671
ေအာက္က ခေနာ္နီ ခေနာ္နဲ႔ ရုပ္သံဖိုင္ေလးကို ေအာင့္အည္းသည္းခံၿပီး နားအညီးခံလ္ိုက္ၾကပါစို႔လား။
မင္းစိုးစံ
(အေ၀းေရာက္ ကရင္ဒုကၡသည္တဦး)