သေဗၺသတၱါ ကမၼသကာ

Source photo from http://www.facebook.com

 သေဗၺသတၱါ ကမၼသကာ

Tuesday
September 16, 2014

By မင္းစိုးစံ

သူငယ္ခ်င္း မင္းအရက္ႀကိဳက္ေၾကာင္း ေရးေရးေနလို႔ သိပ္ကိုေဒါသထြက္ေနၿပီလား။
ကိုယ္ပိုင္အေတြးအေခၚမရွိပဲနဲ႔ အြန္လိုင္းေပၚမွာေပါက္တတ္ကရ ေလွ်ာက္ဖြေနတဲ့ေကာင္။ သူမ်ားေရးၿပီးသားကို ကူးခ်တဲ့ေကာင္။
ေခြးနဲ႔ ပလူးပလဲေနတဲ့ေကာင္ ဆိုၿပီးမင္းေရးလိုက္တာကို ၾကည့္လ်င္ မင္းေတာ္ေတာ္ေဒါေဖါင္းေနၿပီဆိုတာ
ငါသိပါတယ္ကြာ။
မင္းေျပာတာကို ငါလက္ခံပါတယ္။
မွန္ပါတယ္ မင္းထင္ေနသလို ငါ့မွာကိုယ္ပိုင္အေတြးအေခၚမရွိဘူးဆိုတာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ မင္းေျပာသလို သူမ်ားေရးၿပီးသားကို ကူးခ်တဲ့လူ ဆိုတာကိုလည္း ငါ၀န္ခံပါတယ္။
ေခြးနဲ႔ ပလူးပလဲေနတာလည္း ဟုတ္ပါတယ္။
မင္းကိုသိေစခ်င္တာက ေခြးနဲ႔ငါ ဘာေၾကာင့္တတြဲတြဲျဖစ္ေနရသလဲ ဆိုတာကိုပါ။

ဒီလိုပါသူငယ္ခ်င္း သံေယာဇဉ္တြယ္တတ္တဲ့ငါ့စိတ္ေၾကာင့္ ဘယ္လိုတိရိစၧာန္မ်ိဳးကိုမွ်မေမြးေတာ့ဘူးလို႔ ဆုံး
ျဖတ္ခဲ့တာ အေတာ္ၾကာခဲ့ပါၿပီ။
ရန္ကုန္ကေန ေမာ္လၿမိဳင္ကိုေျပာင္းလာေတာ့ ရထားဘူတာကို ငါတို႔မိသားစု သုံးဘီးစီးၿပီး လာၾကတဲ့အခါမွာ
ငါ့ေခြးေလးဂုတ္ၾကား အျမန္ေမာင္းေနတဲ့သုံးဘီးကားေနာက္ကို အတင္းေျပးလိုက္လာပုံမ်ား သူငယ္ခ်င္းရယ္
ျပန္ေတြးမိလ်င္ ဒီေန႔အထိ ငါ့မွာမ်က္ရည္လည္ေနရတုန္းပါ။
တခါ ေမာ္လၿမိဳင္ကေန ကရင္ျပည္နယ္ကို ေျပာင္းလာေတာ့ ကားေပၚတက္ေနတဲ့ ငါတို႔မိသားစုကို ငါေမြး
ထားတဲ့ က်ားဗိုလ္ ဆိုတဲ့ေခြးေလးဟာ တအီအီနဲ႔ေအာ္ရင္း ကားေနာက္ေျပးလိုက္လာပုံဟာလည္း ငါ့အ
တြက္ ေမ့ႏိုင္စရာ ေမ့ရက္စရာမဟုတ္ဘူး သူငယ္ခ်င္း။
ငါေမြးခဲ့တဲ့တိရိစၧာန္ေလးေတြအေၾကာင္း ျပန္ေရးျပလိုက္ရလို႔မ်ားကေတာ့ကြာ မင္းအရက္ေသာက္လို႔ေရခ်ိန္
ကိုက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ခါမ်ိဳးမွာေတာင္မွ အမူးေျပသြားမလားပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ဘယ္လိုတိရိစၧာန္မ်ိဳးကိုမွ မေမြးေတာ့ဘူးလို႔ ငါဆုံးျဖတ္ထားတာပါ။

ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေရ သံေယာဇဉ္တြယ္မိမွာစိုးလို႔ ကင္းကင္းရွင္းရွင္းေနမယ္ဆိုကာမွ ငါ့အနားမွာ မျဖစ္
မေနတိရိစၧာန္တေကာင္ေကာင္ထားဘို႔ လိုအပ္မယ္ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ အခုလိုေခြးကေလးကို ေမြးထားတာပါ။
အိမ္မွာတေယာက္ တည္းေနရတဲ့ငါ့အတြက္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာထိခိုက္ေနရတာေတြ ပုံမွန္အေျခအေနမ်ိဳး ျပန္
ေရာက္ႏိုင္ေလမလားဆိုတဲ့ သေဘာမ်ိဳးဆိုပါေတာ့။
ေခြးကေလးကို မေမြးခင္တုန္းက ဆရာ၀န္ေျပာတဲ့အတိုင္း ေဆးစားတယ္။
စိတ္နဲ႔ဆိုင္တဲ့ အထူးကုဆရာ၀န္ေတြ နဲ႔ေတြ႔တယ္။
သူတို႔နဲ႔ တပတ္တခါ စကားေတြေျပာျဖစ္တယ္။
သူတို႔က ငါေျပာျပတာေတြကို နားေထာင္ေပးၾကတယ္။
ငါဘာေျပာတယ္ထင္သလဲ။
ေျပာခ်င္တာေတြအကုန္ေျပာတယ္။
စိတ္ထဲရွိတာေတြ ငါ့အေတြ႔အႀကဳံေတြ ငါျဖတ္လာခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ငါျဖစ္ခ်င္တာေတြ ေျပာတယ္။
ၿပီးေတာ့ ႐ိႈက္ႀကီးတငင္နဲ႔ ခ်ံဳးပြဲခ်ငိုတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ ငါ အားရပါးရ ရီ(ရယ္)ပစ္လိုက္တယ္။

မင္းနဲ႔ငါ တတိယႏိုင္ငံကိုေရာက္လာတာခ်င္း တူေပမယ့္ ေရာက္လာၾကတဲ့အခ်ိန္ခ်င္း မတူဘူး။
ေရာက္လာပုံ ေရာက္လာနည္း မတူဘူး။
မင္းနဲ႔ငါ ဒုကၡိတျဖစ္တာခ်င္းတူေပမယ့္ မင္းက အရက္မူးၿပီး စပါးက်ီေပၚကက်တယ္။
နံ႐ိုးက်ိဳးတယ္။
ဒုကၡိတဘ၀ ေရာက္တယ္။
ငါက ဗမာစစ္တပ္က ေသနတ္နဲ႔ပစ္လို႔ ကုန္းျမင့္ေပၚကေန အရွိန္နဲ႔ေျပးအဆင္း ငွက္ေပ်ာပင္ေတြၾကားက
က်င္းေဟာင္းထဲ ေခ်ေထာက္စုံကြၽံၿပီး ေခ်ာက္ထဲလိမ့္က်တယ္။
ဒုကၡိတျဖစ္တယ္။
ဆုိလိုခ်င္တာက ငါတို႔တေတြဟာ လူခ်င္းတူေပမယ့္ ငါတို႔ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳခ်င္း အေျခအေန
ခ်င္းမတူၾကဘူး။
အေတြးအေခၚေတြ အျမင္ေတြလည္း မတူၾကဘူး။
အဲဒါေတြကပဲ ငါတို႔တေတြအတြက္ စုေပါင္းေနထိုင္ဘို႔ အတူေနထိုင္ဘို႔ ျဖစ္လာတယ္လို႔ ေျပာလ်င္ ရမယ္
ထင္တာပဲ။

ငါ ဒုကၡိတျဖစ္ေတာ့ အိမ္မွာတေယာက္တည္းေနရတယ္။
စကားေျပာဘို႔ အေဖၚမရွိဘူး။
ရင္ထဲကခံစားခ်က္ေတြကို ေျပာျပခ်င္ေပမယ့္ ဘယ္သူမွ် နားေထာင္မေပးၾကဘူး။
လူတိုင္းဟာ ကိုယ့္အလုပ္နဲ႔ကိုယ္ ႐ႈတ္ေနၾကတာ။
ေက်ာင္းေနတဲ့အရြယ္ေလးေတြက ေက်ာင္းသြား။ အလုပ္လုပ္တဲ့အရြယ္က အလုပ္သြား။
ဒုကၡိတသမားက အိမ္မွာေန။ ကိုယ့္က်န္းမာေရးကို ကိုယ္ဂ႐ုစိုက္။ ဒါပဲရွိတယ္။
ကဲ ဒီေတာ့ ေခြးကေလးက ငါ့အတြက္ အေဖၚေကာင္းေလးျဖစ္မေနေပဘူးလား။
သူနဲ႔ စကားေျပာလို႔ရတယ္ေလ။

ငါတို႔ငယ္ငယ္တုန္းက သူငယ္တန္းဘတ္စာမွာ
ပါပီကေလး ပုတုတု
သူ႔စကားက ၀ု၀ု၀ု။
သူ႔စကားလူမသိ
လူ႔စကားသူမသိ
သနားပါဘိ။
ဆိုတာေလး မင္းမွတ္မိမွာေပါ့။
တျခားစာလုံးေတြကို နားလည္ရလြယ္ေပမယ့္ ေနာက္ဆုံးစာလုံးျဖစ္တဲ့ သနားပါဘိဆိုတာက ပါပီေလးကို
သနားတာလား။ လူကိုသနားတာလား။

ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ လူက ပါပီေလးစကားကို နားမလည္ဘူး၊ ပါပီေလးကလည္း လူစကားနားမလည္
ဘူး။
ေခြးကို သနားရမွာလား။ လူကို သနားရမွာလား။
အဲဒါကိုျပန္ေတြးၿပီး ငါနဲ႔ငါ့ရဲ႕ေခြးကေလးၾကားမွာ ငါကေခြးကေလးကိုသနားမိသလို ေခြးကေလးကလည္း ငါ့
ကိုသနားေနမွာပဲ၊ ဆိုတဲ့အေတြးေတြနဲ႔ မင္းေျပာသလို ေခြးနဲ႔ပလူးပလဲေနတဲ့ လူတေယာက္ျဖစ္ေနရတာပါ။
စိတ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေရာဂါသက္သာလာတာဟာ ဒီေခြးကေလးနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ႀကီးမဟုတ္ေပမယ့္ သြယ္၀ိုက္
တဲ့နည္းနဲ႔ ပတ္သက္မေနႏိုင္ေပဘူးလား။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သူဟာငါ့အတြက္ မိတ္ေဆြေကာင္းလို႔ ငါသတ္မွတ္တယ္။

ငါတေယာက္တည္း ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးရင္း စိတ္မသက္မသာျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ သူနဲ႔ငါ စကားေတြေျပာ
ျဖစ္ၾကတဲ့အတြက္၊ ငါေျပာသမွ် နားေထာင္ေပးတဲ့အတြက္၊ ငါျပာခ်င္တာကို ေျပာလို႔ရတဲ့အတြက္၊ ငါ့စိတ္ထဲ
မွာမြန္းၾကတ္ေနတာေတြ သက္သာတယ္၊ ေျပေပ်ာက္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ သူဟာ ငါ့ရဲ႕မိတ္ေဆြေကာင္းလို႔ ေျပာလိုက္တာ မလြန္ပါဘူးေနာ္။

ေအာက္ဆုံးမွာ ငါ့ေခြးေလး ဟင္းရြက္ေတြကိုက္စားေနတဲ့ ႐ုပ္သံဖိုင္ေလးတခု ငါတင္ထားတယ္။ မင္းၾကည့္လိုက္ ဘယ္လိုျမင္သလဲ။
မင္းအရက္ေသာက္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္ (ရင္းကိုက္ေနတဲ့အခ်ိန္)။
အရက္၀င္ၿပီး ေသြးနည္းနည္းပူေနတဲ့အခ်ိန္။
ေနာက္ဆုံး ေသြးဆူေနတဲ့အခ်ိန္။
အခ်ိန္သုံးမ်ိဳးနဲ႔ ၾကည့္ၾကည့္လိုက္ပါ။
အခ်ိန္တခုစီတိုင္း မင္းဘယ္လိုျမင္မလဲ။

ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းကျပန္လာတဲ့ မင္းရဲ့ ေျမးကေလးကိုဖြင့္ျပၿပီး သူဘာေျပာမလဲဆိုတာ မင္းေမးၾကည့္။
ေနာက္တခါ အလုပ္ကျပန္လာတဲ့ မင္းရဲ့သမီးကိုျပၿပီးေမးၾကည့္ သူဘာေျပာမလဲ။
မင္းအိမ္ရဲ့ ေခါင္းရင္းဘက္က သီခ်င္းေရးတဲ့လူကိုေမးၾကည့္။
သူဘယ္လိုေျပာမလဲ။
မင္းေျခရင္းအိမ္က ပန္းခ်ီ ဆရာကိုေမးၾကည့္ သူဘယ္လိုျမင္မလဲ။
မင္းအိမ္ရဲ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အိမ္က စာေရးဆရာကိုေမးၾကည့္ သူဘယ္လိုမွတ္ခ်က္ေပးမလဲ။

မင္းကိုေျပာခဲ့သလို အရက္ဆာေနတဲ့အခ်ိန္၊ အရက္နည္းနည္းေလး၀င္သြားတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ အရက္အမ်ားႀကီး၀င္
သြားတဲ့အခ်ိန္၊ အဲ့ဒီအခ်ိန္သုံးခ်ိန္စလုံးထဲက မင္းျမင္တဲ့အျမင္တမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျမင္တဲ့လူ ရွိႏိုင္ေကာင္းရွိႏိုင္ေပမယ့္
မင္းျမင္တဲ့ အျမင္သုံးမ်ိဳးစလုံးနဲ႔ ထပ္တူထပ္မွ် ျမင္မယ့္လူဆိုတာ မရွိႏိုင္ဘူးမဟုတ္လား။

ဒါပဲသူငယ္ခ်င္း။
ကိုယ္ျမင္သလို မျမင္ရေကာင္းလားဆိုၿပီး အားလုံးကို အျပစ္မျမင္ပါနဲ႔။
အျပစ္မတင္ပါနဲ႔။
ငါတို႔ စိတ္နဲ႔ ငါတို႔ကိုယ္ကိုပဲ မင္းစဉ္းစားၾကည့္။
ငါတို႔စိတ္ကလိုတဲ့အတိုင္း ျဖစ္ခ်င္တဲ့အတိုင္း ငါတို႔ကိုယ္က လိုက္ႏိုင္ရဲ့လား။
ငါတို႔ ကိုယ္ခႏၶာေတာင္မွ ငါတို႔စိတ္ရဲ့အလိုက် လုပ္မေပးႏိုင္တဲ့ေနာက္ မလိုက္ႏိုင္တဲ့ေနာက္ အျခားတပါးသူ
ေတြအေနနဲ႔ ငါတို႔ ျဖစ္ေစခ်င္သလို ငါတို႔ ျမင္ေစခ်င္သလို လုပ္ဘို႔ ျမင္ဘို႔ဆိုတာပိုလို႔ေတာင္မျဖစ္ႏိုင္ဘူးေပါ့။

ဒါပါပဲသူငယ္ခ်င္း။
ဒီလုိေရးျပလိုက္တာဟာ ငါ့အေပၚအျမင္မွားေနတယ္ဆိုတာကို ရည္ရြယ္တာမဟုတ္ပါဘူး။
ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ကိုယ့္စိတ္ဆႏၵအတုိုင္း ျဖစ္မလာတာကို မျဖစ္ရေကာင္းလားဆိုၿပီး လူ
ေတြအေပၚ အျပစ္မျမင္ေစခ်င္လို႔ပါ။

က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစ။

မင္းစိုးစံ
(အေ၀းေရာက္ ကရင္ဒုကၡသည္တဦး)