ခုဂ္ေမ၀္ထ၀့္ ေယါတ္ထါင္အု္ေခါဟ္

ခုဂ္ေမ၀္ထ၀့္ ေယါတ္ထါင္အု္ေခါဟ္

October 08, 2014
Saturday

By မင္းစိုးစံ

သူငယ္ခ်င္း အေပၚက ကရင္စကားပုံေလးမင္းၾကားဘူးမွာေပါ့။
အဓိ္ပၸါယ္က အၿမီးရွည္တဲ့ ဖြတ္ သူ႔အၿမီးသူ႔လည္ပင္းကို ျပန္စြပ္တယ္ တဲ့။ 
ကိုယ့္လည္ပင္း ကိုယ္ႀကိဳးကြင္းစြပ္ ဆိုသလိုမ်ိဳး။
ဗမာစကားပုံနဲ႔ေျပာမယ္ဆိုလ်င္ ေပါ့ခ်င္လို႔ ေၾကာင္႐ုပ္ေရး ေဆးေၾကာင့္ေလး ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့။
ကုိယ့္႐ႉးကိုယ္ပတ္ ဆိုတဲ့စကားပုံက ပိုမွန္မလားမသိဘူး။ အဲဒါကို အသာထားၿပီး ပထမဆုံး မင္းကိုေျပာစ
ရာေလးရွိတာ ေျပာျပပါရေစ။ မင္းစိတ္၀င္စားလိမ့္မယ္လို႔ ငါထင္ပါတယ္။
အဲဒါက ဖူ႔တာမိက္ဂုဏ္တာဘာ(ဖုတာမိုက္ ဂုဏ္ေက်းဇူးဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း)မွာ ကထိန္သကၤန္းကပ္ပြဲ
လုပ္ေတာ့ မင္းကိုမေတြ႔ရဘူး။ မင္းေျမးေလးေတြကိုလည္း မေတြ႔ဘူး။
မင္းသားမက္ကိုေတာ့ ေတြ႔တယ္။ ကေလးေတြေနထိုင္မေကာင္းလို႔ မလာျဖစ္ၾကဘူးလို႔ ငါ့ကိုေျပာတယ္။
မင္းကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္းေရခ်ိန္မ်ားသြားလို႔ မလာႏိုင္ဘူးဆိုပါလား။
ဒါေပမယ့္ သကၤန္းေတာ့လွဴလိုက္တယ္ဆိုပဲ။ သာဓုပါဗ်ား။ သာဓု သာဓု သာဓု။

Halloween ညမွ ကရင္ကေလးငယ္တသိုက္

ေအး မင္းရဲ့ေျမးေတြလိုပဲ ငါ့ေျမးလည္းေနမေကာင္းျဖစ္ေနတယ္။ မျဖစ္ပဲေနမလား Halloween ညရဲ့အေအး
ဓါတ္က ခါတိုင္းညေတြထက္ပိုကဲတာကိုး။ အဲဒီညက ေသာႀကၤာေန႔ညေနာ္ မနက္ဘက္က်ေတာ့ စေနေန႔။
အဲဒီေန႔မွာ ငါ့စာသင္ခန္းကို ငါ့ေျမးေတြမလာႏိုင္ၾကဘူး။ အျခားေက်ာင္းသားေတြေတာ့ လာၾကတယ္။ အဲဒီေန႔မွာ ငါက သူတို႔ေလးေတြကို ကရင့္႐ိုးရာတူရိယာေတြျဖစ္တဲ့ ေစာင္းေကာက္၊ ဗ်တ္ေစာင္း၊ ကြၽဲခ်ိဳ၊ က
ရင္လို ဟွိင္(ဗမာလို မိေခ်ာင္းလွ်ာ) ေတြကို ထုတ္ျပတယ္။
ၿပီးေတာ့ တခုခ်င္းစီရဲ့ အသံေတြ သီခ်င္းနဲ႔ေရာဘက္ၿပီး သီဆုိထားတာ ေတြကို ဖြင့္ျပတယ္။
ဓါတ္ပုံေတြနဲ႔ ရွင္းျပတယ္။
တခုခ်င္းစီကို အနီးကပ္ကိုင္ၾကည့္ခိုင္းတယ္။
သူတို႔ကိုယ္တိုင္ တီးၾကည့္ႏိုင္ေအာင္ မႈတ္ၾကည့္ႏိုင္ေအာင္ ခြင့္ေပးလိုက္တယ္။
ၿပီးေတာ့ ဒါေတြဟာ မင္းတို႔အားလုံးရဲ့ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းေတြျဖစ္တယ္ ဆုိၿပီးေျပာျပတယ္။
ၿပီးေတာ့ အဲဒီပစၥည္းေတြထဲက ဘယ္ဟာကိုတတ္ခ်င္သလဲလို႔ေမး ေတာ့ အားလုံးကိုတတ္ခ်င္တယ္တဲ့။
တဆက္တည္းပဲ အဘိုးသင္ေပးပါတဲ့။
မွတ္ကေရာ ေဟ့။

အဲဒီမွာတင္ ေစာေစာက ငါမင္းကိုေျပာတဲ့ ေပါ့ခ်င္လို႔ေၾကာင္႐ုပ္ေရး ေဆးေၾကာင့္ေလး ဆိုတာျဖစ္လာတယ္
ထင္တာပါပဲကြာ။ မင္းသိတဲ့အတိုင္းပဲ အဲဒီပစၥည္းေလးမ်ိဳးစလုံး ငါ့မွာရွိလို႔ ကေလးေတြကို ကိုယ့္႐ိုးရာယဉ္
ေက်းမႈကို သိေအာင္နားလည္ေအာင္တန္ဘိုးထားတတ္ေအာင္ဆိုၿပီး ထုတ္ျပေျပာဆိုေပမယ့္ တကယ္တမ္း
က်ေတာ့ ငါကိုယ္တိုင္က အဲဒီပစၥည္းတူရိယာေတြကို အေသအျခာတီးတတ္မႈတ္တတ္တာမဟုတ္ဘူးေလ။

မိေခ်ာင္းလွ်ာ မႈတ္ျပေနစဉ္

ကရင္ေစာင္းေကာက္ကိုေတာ့ နည္းနည္းပါးပါးတီးတတ္တယ္။
တံပိုး(ကြၽဲခ်ိဳ)ကိုလည္း အသံထြက္႐ုံမႈတ္တတ္ပါေသာ္လည္း ဗ်တ္ေစာင္း၊ ဟွိင္(မိေခ်ာင္းလွ်ာ) ဆိုတာမ်ိဳးက်
ေတာ့ လုံး၀ကိုမတတ္ဘူး။
ငါဆိုလိုခ်င္တာက အခု ကရင္စာေတြကို ဗမာစစ္အစိုးရက သင္ခြင့္ျပဳတယ္ဆိုတဲ့အပိုင္းနဲ႔ဆိုင္တာေလးနည္း
နည္း ေျပာခ်င္တယ္၊ အဲဒီလို ကရင္စာသင္ေပးတဲ့ ဆရာ ဆရာမ ေတြအေနနဲ႔ ဗမာစစ္အစိုးရက ခ်ေပးလိုက္
တဲ့သင္႐ိုးၫႊန္းတမ္းအတိုင္း သင္ရသည္ျဖစ္ေစ မိမိတို႔၏သင္႐ိုးၫႊန္းတမ္းအတိုင္းသင္ရသည္ျဖစ္ေစ ေစာ
ေစာကေျပာခဲ့တဲ့ ကရင့္႐ိုးရာတူရိယာ ပစၥည္းေတြကိုပါ သင္ၾကားေပးႏိုင္ေအာင္ တတ္ထားေစခ်င္တယ္။

ဒါမွသာ စာေပေၾကာင့္ စကားခိုင္သလို တူရိယာပစၥည္းေၾကာင့္ ယဉ္ေက်းမႈလည္းၿမဲမွာျဖစ္တယ္။ အခုေတာ့
ငါ့ကိုပဲၾကည့္ ကေလးေတြကို ဒါေတြက ငါတို႔ပိုင္တဲ့ပစၥည္း ငါတို႔တေတြရဲ့ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းလို႔ စိတ္၀င္စားလာ
ေအာင္ေျပာၿပီး တတ္ခ်င္လို႔သင္ေပးပါဆိုေတာ့ သင္ေပးႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ့ ကေလးေတြစိတ္ထဲ ဘာျဖစ္သြား
မယ္ထင္သလဲ။ ငါတို႔အဘိုး လူေပါႀကီး၊ မတတ္ပဲနဲ႔မ်ား ဆရာႀကီးလုပ္ေနတယ္ လို႔ မွတ္သြားလ်င္ေတာ္ပါ
ေသးရဲ့။ ငါတို႔အဘိုးေတာင္မွ မတတ္တာ ငါတို႔သင္လည္းဘာမွမထူးပါဘူးဆိုၿပီး ပစ္ပယ္ထားလိုက္မယ္ဆို
လ်င္ ငါ့အတြက္ ကိုယ့္႐ႉးကိုယ္ပတ္ တနည္း ေပါ့ေစခ်င္လို႔ေၾကာင္႐ုပ္ေရး ေဆးေၾကာင့္ေလး ဆိုတာလိုမ်ိဳး
ျဖစ္သြားရၿပီမဟုတ္ပါလား။

တခုေတာ့ရွိတာေပါ့ စာသင္ေပးတဲ့ဆရာ ဆရာမေတြအခ့်ိဳအေနနဲ႔ ဆို က ေရး တီး ဘက္မွာ အားနည္းေန
မယ္ ဆိုလ်င္ အဲဒီဘက္မွာၾကြမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္တဲ့ ကရင္အႏုပညာရွင္ေတြကို ဘိတ္ေခၚၿပီး အခ်ိန္ေလးတခ်ိန္
သတ္မွတ္ၿပီး သင္ျပေပးသြားေစခ်င္တယ္။
ဥပမာကြာ တူရိယာပစၥည္းေတြကို ျပဳလုပ္သုံးစြဲနည္းေတြ သီဆုိတီးခတ္ပုံ၊ သီဆိုတီးမႈတ္ပုံေတြ(စာေတြ႔ေရာ
လက္ေတြ႔ပါ) စသည္ျဖင့္ေပါ့။

ဘယ္လိုလဲ။ ငါက ငါ့စာသင္ခန္းထဲကအေၾကာင္းေျပာေနလို႔ မင္းေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္ေနၿပီလား။
ဒါဆိုလ်င္ မင္းမေရာက္ျဖစ္လိုက္တဲ့ ကထိန္သကၤန္းကပ္လွဴပြဲအေၾကာင္းေျပာျပမယ္။
အဲဒီပြဲမွာ Huron. South Dakota ေအာင္မဂၤ လာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းက ဆရာေတာ္ ဦး၀ါသ၀ ေရ
စက္ခ်တရားေဟာခဲ့တာ မင္းၾကားမိမွာေပါ့။
အဲဒီဆရာေတာ္ေဟာသြားတဲ့ တရားထဲက ဆြမ္းခံၾကြတဲ့ကိုယ္ေတာ္တပါးအေၾကာင္း ငါျပန္ေျပာျပမယ္။

တရားနာရန္ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကသူ အခ့်ိဳ

ဆြမ္းခံၾကြတဲ့ကိုယ္ ေတာ္ဟာ သူ႔ဆြမ္းဒါယကာအိမ္ကို အေတာ္ကေလးေစာၿပီး ေရာက္ေနတဲ့အတြက္ ဆြမ္း
ဟင္းမက်က္ေသးလို႔ ေစာင့္ေနဘို႔ ဆြမ္းဒါယိကာမက ေတာင္းပန္တာနဲ႔ အိမ္ေရွ႕ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ ထိုင္ေစာင့္
ေနသတဲ့။ ဆြမ္းဒါယကါကေတာ့ ကိစၥတခုနဲ႔ ရပ္ကြက္ထဲကိစၥေလးတခုနဲ႔ ထြက္သြားခ်ိန္ေပါ့။

ရင္ခြင္ပိုက္ကေလးနဲ႔ ဆြမ္းဟင္းခ်က္ေနတဲ့ ဒါယိကာမခမ်ာ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့ကေလးကို ရင္ခြင္ထဲက
ေန ခဏခြါထားလို႔မရေအာင္ ကေလးက ဂ်ီက်ေနလိုက္တာမ်ား ဟင္းအိုးေလးေတာင္ေမႊဘို႔ အခ်ိန္မရဘူးျဖစ္
ေနလို႔ စိတ္မရွည္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ကေလးကိုေျပာလိုက္ပုံက နင္ကလည္း ဂ်ီက်။ ဟိုမွာနင့္အေဖက အိမ္ေရွ႔မွာ
ေစာင့္ေနတာၾကာလွၿပီ ဆိုၿပီးေျပာေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ခမ်ာ အေတာ္ကိုေနရထိုင္ရၾကပ္သြားသတဲ့။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အျပင္ကေနျပန္ေရာက္လာတဲ့ သူ႔ဒါယကာကို အနားကပ္ၿပီး ဒါယိကာမရဲ့ေျပာပုံဆုိပုံ မယဉ္
ေက်းတဲ့အေၾကာင္း၊ ခင္ပြန္းသည္အေနနဲ႔ ဆုံးမ,သြန္သင္ေပးသင့္ေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္သတဲ့။
အဲဒီေတာ့ ဒါယကာကသူ႔ဇနီးသည္ကို ဘယ္လိုေျပာၿပီးဆုံးမလိုက္သလဲ သိလား။ 
မိန္းမေရ ေနာက္ဆိုလ်င္ ဒီလိုအေျပာမ်ိဳးမင္း မေျပာမိေအာင္ေစာင့္စည္းပါ။
ေနာက္တႀကိမ္ မင္းသာေျပာမယ္ဆိုလ်င္ျဖင့္ အဲဒီကိုယ္ေတာ္နဲ႔ ငါေပးစားပစ္မယ္။ တဲ့။
အဲဒါပဲသူငယ္ခ်င္း ဘာမွ်မေျပာမဆိုပဲေနလိုက္လ်င္ ဘာမွ်မျဖစ္လာေပမယ့္ အခုေတာ့ ဆြမ္းခံတဲ့ကိုယ္ေတာ္
ခမ်ာ ဆြမ္းဟင္းေတာင္မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ပဲ လစ္ထြက္လာခဲ့ရသတဲ့။

ကိုပါႀကီးႏွင့္ မိသားစု
Source photo from
http://www.yeyintnge.com/2014/10/blog-post_92.html#.VF6lysnt_6s

အခုဗမာစစ္အစိုးရလည္း ကိုယ့္႐ႉးကိုယ္ပတ္ျဖစ္ေတာ့မယ္ထင္တာပဲ။ အစိုးရရဲ့ဂုဏ္သိကၡာ ၫွိဳးႏြမ္း ယုတ္က်
ယိုယြင္း ပ်က္ဆီး ပုတ္ပြ နံေဆာ္ အမိႈက္ပုံးထဲကေန ေျမာင္းထဲေရာက္ေအာင္ ေရးေတာ့မယ္လို႔မ်ား မင္းထင္
ေနလား။ မေရးပါဘူးကြာ။ အဲဒီ ဗမာစစ္အစိုးရကို ဘယ္သူမွ သိကၡာက်ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။
သူတို႔အုပ္စုမွာ ဘာသိကၡာမွ်မရွိဘူးဆိုတာ တတိုင္းျပည္လုံးသိေနတာပဲမဟုတ္လား။
သတင္းေထာက္ ကိုပါႀကီးကိုသတ္တာ ဘယ္သူလဲ။ ေသနတ္လုလို႔ပစ္သတ္လိုက္တယ္ တဲ့။

အေလာင္းကို သြားေဖၚတုန္းက ေသနတ္ဒါဏ္ယာမရွိခဲ့တဲ့ကိုပါႀကီးကို စစ္ေဆးလိုက္တဲ့အခါမွာ စစ္ေဆး
ခ်က္အရ ေသနတ္ဒဏ္ရာ ၅ ခ်က္ေတြ႔ရတယ္လုိ႔ ခြဲစိတ္ရာမွာပါ၀င္တဲ့ ဆရာ၀န္တဦးက ေျပာတဲ့အေၾကာင္း
ဒီမိုကေရစီႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အမ်ဳိးသမီးကြန္ရက္အဖြဲ႔၀င္ ေနာ္အုန္းလွက DVB မွာေျပာျပတာက 
“အေျဖကေတာ့ ေသနတ္ဒဏ္ရာက ၅ ခ်က္ေပါ့။
ေမးေစ့ကေနၿပီး ေခါင္းကုိ ေပါက္သြား တာက တခ်က္၊ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ေက်ာကေန ၂ ခ်က္ေပါ့။
ရင္ဘတ္ကုိ ပြင့္သြားတယ္။
ၿပီးရင္ ေပါင္ကေနၿပီး တခ်က္ ပြင့္သြားတယ္။
ေျခဖေနာင့္ တခ်က္ပြင့္သြားတယ္ေပါ့ေနာ္။
ေနာက္က ပြင့္တာက နံရုိးက်ဳိးသြားတယ္လုိ႔ ခြဲစိတ္တဲ့ ဆရာ၀န္ေတြကေျပာတယ္။ တဲ့။

“ထြက္ေျပးလုိ႔ ပစ္ရင္ ခႏၶာကို္ယ္ပဲရွိမွာေပါ့။
ဒီေမးေစ့ကေန ေခါင္းကုိ ဘယ္လုိလုပ္ ပြင့္ထြက္ႏုိင္မလဲ။
ဒါကေတာ့လူတုိင္း ေတြးလုိ႔ရတယ္ေလ။
ေမးေစ့ကေန ေခါင္းကို ေသနတ္နဲ႔ ေခါင္းကို ေပါက္သြားတယ္ဆုိတာ အနီးကပ္မွ ရမွာေပါ့။
အေ၀းကေန ဘယ္လုိရမွာလဲ။” ဆိုၿပီး သူ႔ထင္ျမင္ခ်က္ကို ေျပာသြားတာ ဘတ္ရတယ္။
မင္းလည္းစစ္သားပဲ။

ဒီေနရာမွာ အေစာပိုင္းအေလာင္းေဖၚလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေသနတ္ဒါဏ္ယာကို မျမင္ရတာဟာ ေျမႀကီးေတြ
ေပပြေနတာျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ေဆး႐ုံကိုေရာက္လို႔ အေသခ်ာစင္စင္ၾကယ္ၾကယ္သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းလုပ္လိုက္မွ ျမင္ရတာဆိုတာလည္း ျဖစ္
ႏိုင္ပါတယ္။
ငါတခု စဉ္းစားမိတာက ကိုပါႀကီးဟာ ေသနတ္လုယူႏိုင္တဲ့အင္အားရွိ မွရွိႏိုင္ပါ့မလားေပ့ါေလ။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဂိုရွယ္ေလး ေရးထားတဲ့အတိုင္းသာမွန္မယ္ဆိုလ်င္…………..။

ဒီေနရာကိုကလစ္လိုက္ပါ။ 

အဲဒါေၾကာင့္ ဗမာစစ္အစိုးရ ကိုယ့္႐ႉးကိုယ္ပတ္ျဖစ္ေတာ့မလားေပါ့ေနာ္။

ေသနတ္ဒါဏ္ရာမရွိတာကို ရွိတယ္လို႔ ငါစကားႏြားရ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္သည္ပဲျဖစ္ေစ။ အမွန္တကယ္ ေသနတ္မွန္သည္ျဖစ္ေစ၊ ဗမာစစ္အစိုးရဆိုတာ လူသတ္ဓါးျပတိုက္ဘို႔ သက္သက္ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းသာသာေလာက္ပဲ ရွိေနေတာ့ သိကၡာက်စရာ မ်က္ႏွာပ်က္စရာ ဘာဆိုဘာမွ် လုံး၀ကိုမရွိဘူးဆိုတာ တိုင္းသူျပည္သားေတြအေပၚ သူတို႔က်င့္သုံး လုပ္ ေဆာင္ ေျပာဆိုေနတဲ့ ျပကေတ့အျဖစ္အပ်က္ေတြကို သုံးသပ္ၾကည့္လ်င္ မင္းသေဘာေပါက္မွာပါ။

က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

မင္းစိုးစံ
(အေ၀းေရာက္ ကရင္ဒုကၡသည္တဦး)