၆ႏွစ္ေျမာက္ အထိမ္းအမွတ္

၆ႏွစ္ေျမာက္ အထိမ္းအမွတ္

May 07, 2015
Thursday

သူငယ္ခ်င္း

မင္းရဲ့ဘယ္ဘက္မ်က္လုံးကို ခြဲစိပ္ကုသလိုက္ရတယ္ဆိုတာ သိရလို႔ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။
ဗမာစစ္တပ္က မင္းကိုု ေသနတ္ဒင္နဲ႔ေဆာင့္ခဲ့တဲ့ဒါဏ္ရာေဟာင္းက အခုလိုအသက္အရြယ္ရလာေတာ့ ျပန္
ျဖစ္လာတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရသလို အရက္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္တာေပါ့ကြာ။
မင္းေပးတဲ့စာ ေရာက္ေနတာၾကာၿပီျဖစ္ေပမယ့္ ငါလည္းဘေလာ့ဂ္ေရးတဲ့ဘက္မလွည့္ႏိုင္ေသးတာနဲ႔ အခုမွ
တင္ေပးလိုက္ႏိုင္တဲ့အတြက္ ခြင့္လႊတ္ဘို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္။
ေနာက္တခုက မင္းလည္းအခုေလာေလာလတ္လတ္ စာဘတ္ႏိုင္တဲ့အေျခအေန မေရာက္ႏိုင္ေသးတာနဲ႔
ဆိုေတာ့ အေတာ္ပဲလို႔ ထင္ပါတယ္။
မင္းေျပာထားတဲ့အတိုင္း မင္းရဲ့ အီးေမးလ္ ကိုမထည့္ပါဘူး။
ဘေလာ့ဂ္ ေရးတဲ့ဘက္မလွည့္ႏိုင္တာက ဘာသာေရးနဲ႔ဆိုင္တဲ့အလုပ္ေတြ လုပ္ေနသလို အိမ္ေနာက္ေျဖး
ေစ်းဆိုင္တည္ ဆိုတဲ့အတိုင္း ခရမ္းခါးပင္နဲ႔ တျခားဟင္းစားပင္ေတြ စိုက္ေနလို႔ပါ။
ဘာသာေရးအလုပ္ဆိုလို႔ တရားထိုင္တာ၊ တရားက်င့္တာ၊ တရားနာတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
ပိုးကရင္လို ဘုရားကန္ေတာ့တာရွိသလို စေကာကရင္လို ဘုရားကန္ေတာ့တာကိုပါ လိုက္ရွာေနတာပါ။

ရပါၿပီ။
စာကေတာ့ အခုေခတ္လူငယ္ေလးေတြ နားလည္သေဘာေပါက္လြယ္တဲ့(ယူဆတာပါ) စေကာကရင္စာနဲ႔
ေရးထားတာေတြ႔ရတယ္။
၂၀၁၁ခုႏွစ္တုန္းက ထုတ္ထားတာပါ။
စာအုပ္ရဲ့ တခ့်ိဳစာမ်က္ႏွာေပၚက စာလုံးေတြမထင္ မရွားျဖစ္ေနတာကို ျပင္ရဦးမွာဆိုေတာ့ အားလုံးအဆင္
သင့္ျဖစ္ၿပီဆုိတာနဲ႔ ငါ့ဘေလာ့ဂ္ေပၚ တင္လိုက္ပါ့မယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ဆိုလ်င္ မင္း စာေကာင္းေကာင္းဘတ္ႏိုင္ေလာက္ၿပီလို႔ ထင္တယ္။

မင္းရဲ့ အႀကံေပးခ်က္အေပၚ ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္။
မင္းရဲ့မ်က္လုံး ခြဲၿပီးလို႔ စာဘတ္ႏိုင္ၿပီဆိုလ်င္ ငါေရး တဲ့စာေတြကို ဆက္ၿပီးအားေပးဘို႔ အခုလိုပဲအႀကံေပး
ဘို႔ ေ၀ဘန္ေပးဘို႔ ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။
မင္းေရးထားတဲ့အတိုင္း ငါ့ရဲ့ဘေလာ့ဂ္ ၆ႏွစ္ျပည့္အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႔ တင္ေပးလိုက္ပါၿပီ။
ေနာက္က်တာသြားတာကိုေတာ့ နားလည္ခြင့္လႊတ္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

မင္းစိုးစံ (သို႔မဟုတ္) လုံးပု သို႔ ေပးစာ

မင္းကိုယ္မင္း မင္းစိုးစံလို႔ နာမည္တပ္ၿပီး တရားသမားလိုလို၊ ကဗ်ာသမားလိုလို၊ ႏိုင္ငံေရးသမားလိုလို၊ သ
ဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးသမားလိုိ၊ သတင္းသမားလိုလို ေယာင္ခ်ဴးလုပ္ေနတာေတြ ရပ္ဘို႔လိုၿပီလို႔
ထင္တယ္။
အကိ်ဳးေဆာ့ အကန္းေမာ့ ဆိုသလို မင္းမွာဘာအေတြးအေခၚမွ မရွိပဲနဲ႔၊ ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ ေပါက္တတ္ကရ
ေတြေရးၿပီး လူေတြကိုဒုကၡေပးေနတာေတြ လြန္လြန္းလို႔ပါ။

ေျပာမွ သိ၊ ထိမွ နာ၊ သာမွ ေပါင္း၊ ေသမွ ခင္ အစားထဲ မွာ မင္းမပါသင့္ဘူးလို႔ ငါထင္တယ္။
ငါက အရက္သာေသာက္တာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေစာ္ကားဘူး။
သူငယ္ခ်င္း ဆိုတဲ့သံေယာဇဉ္ေလး မကုန္တတ္ေသးလို႔ မင္းကို ငါေျပာတာပါ။
တျခားလူဆို ငါမေျပာဘူး။
အရက္ေသာက္ပ်က္တယ္။
မင္းသတင္းေတြေရးတာကို ငါအျပစ္မေျပာပါဘူး။
တကယ္ေရးရမွာက မင္းတို႔ငါတို႔ အနီးပတ္၀န္းက်င္မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကို ေရးဘို႔လိုတယ္။

သတင္းသုံးသပ္တယ္ ဆုိတာလည္း ဒီအတိုင္းပဲ။
ဗမာျပည္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့အေျခအေနမ်ိဳးကို သုံးသပ္ျပေနတာထက္ ငါတို႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ လူမႈ
ေရး၊ အမ်ိဳးသားေရး၊ ယဉ္ေက်းမႈ၊ က်န္းမာေရး ပညာေရး စတာေတြကို ေရးသင့္တယ္။
အဲဒီကေန မင္းဘေလာ့ဂ္ကိုလာလည္တဲ့ လူေတြအတြက္ အကိ်ဳးျဖစ္ေစမယ့္အေၾကာင္းအရာေတြ ထည့္ႏိုင္
ရမယ္။
ဒါမွ ဘေလာ့ဂ္ေကာင္းတခုမျဖစ္ဘူးဆိုလ်င္ေတာင္ အခုလိုအူလည္လည္ႏိုင္တဲ့ သေလာ့တခုမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
အူလည္လည္ႏိုင္တာထက္ မင္းဘေလာ့ဂ္ ကိုအလည္လာတဲ့လူေတြကို ေစာ္ကားသလို ျဖစ္ေနတာကို ငါ
သည္းမခံႏိုင္ဘူး။
မင္းစိတ္ဆိုးလို႔ ငါေရးတဲ့အတိုင္း တင္ခ်င္တင္ မတင္ခ်င္ေန။
ကိစၥမရွိဘူး။
ေအး မင္းေရးသင့္တာဘာလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ငါနည္းနည္းေလး ေရးျပမယ္။

တႏွစ္ကို အထက္တန္းေအာင္တဲ့ ကရင္လူငယ္ေမာင္မယ္ေလးေတြထဲက ထူးခြၽန္တဲ့ကေလးေတြအ
ေၾကာင္း။
ကရင္အမ်ိဳးသမီး ကိုယ္၀န္ေဆာင္မိခင္တဦး ကေလး ၃ေယာက္ေမြးတဲ့အေၾကာင္း။
လုပ္ငန္းခြင္မွာ ထိခိုက္ဒါဏ္ရာရတဲ့ ကရင္ေတြအေၾကာင္း။
အိမ္ေထာင္ေရးအဆင္မေျပလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို လည္ပင္းႀကိဳးဆြဲခ်ၿပီး သတ္ေသၾကတဲ့အေၾကာင္း။
မူးယဇ္ေဆးဆြဲေနတဲ့ ကရင္လူငယ္ေလးေတြအေၾကာင္း။
အိမ္ေဘးက သစ္ပင္ေတြၾကားထဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေျပး လႊားေပ်ာ္ျမဴးေနတဲ့ ရွဉ့္ေလး
ေတြကို ေထာင္ဘမ္းၿပီး စားလို႔ အေရးယူခံရတဲ့ကရင္ေတြ။
အရက္မူးၿပီးအခ်ိန္မေတာ္ လမ္းသလားလို႔ တကိုယ္လုံးအခြၽတ္ခံရၿပီး ေအာက္ခံေဘာင္းဘီတထည္တည္းနဲ႔
ပုလိပ္အိမ္ျပန္ပို႔ခံရတဲ့အေၾကာင္း။
သတင္းအခ်က္အလက္ အစုံအလင္ မင္းေရးျပႏိုင္ရမယ္။
ေရးသင့္တယ္။
အဲဒီအခ်က္အလက္ေပၚ အေျခခံၿပီးေတာ့မွ ဘယ္လိုအခ်က္ေတြကိုျဖင့္ ေရွာင္သင့္ၿပီး ဘယ္လိုအခ်က္လက္
ကိုေတာ့ ေဆာင္ရမယ္ဆိုတာကို လူေတြျမင္ႏိုင္ေအာင္ ေရးဘို႔လိုတယ္။
အဲဒါေတြေရးပါလား။
အဲဒါဆိုလ်င္ စိတ္၀င္စားဘို႔ ေကာင္းသလို အထိုက္အေလွ်ာက္ ပညာရႏိုင္တာေပါ့။
အခုေတာ့ မင္းဟာက မဆိုင္တာေတြေလွ်ာက္ေရးေနတာ။
မင္းမို႔လို႔မရွက္တယ္။

ျမန္မာအစိုးရမေကာင္းေၾကာင္းေရးလို႔ ဘာအက်ိဳးရွိမွာလဲ။
လူတိုင္းသိေနတဲ့ ဥစၥာ။
မင္းေရးလို႔ သူတို႔ကဂ႐ုမစိုက္ဘူးဆိုတာ မင္းအသိ။
ဒါလည္း မင္းကေရးေနတာပဲ။
အလကား အခ်ိန္ကုန္တယ္။
မင္းကြာ ေခြးေလွးခုန္လို႔ ဖုံမထဘူး။
ျမန္မာအစိုးရ မေကာင္းေၾကာင္းေရးမယ့္အစား မင္းေနေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္က ကရင္ေတြ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္
ေနတာကိုေရးစမ္းပါ။
ေျပာမယ့္သာေျပာရတာ ကရင္ဆိုတဲ့လူမ်ိဳးကလည္း စာဖတ္တတ္တဲ့အက်င့္ကမရွိေတာ့ ေရးလည္း ကြၽဲပါး 
ေစာင္းတီး ျဖစ္ေနမွာပဲ။
မင္းကိုၾကည့္ရတာ စာမေရးလ်င္မေနႏိုင္ မေနတတ္တဲ့လူမ်ားလား မသိ။
မင္းကို ေနာက္ဆုံးအႀကံေပးတိုက္တြန္းခ်င္တာကေတာ့ စာမေရးခင္ စာမ်ားမ်ားဘတ္။
ဘာေၾကာင့္ အဲလိုေျပာလဲသိလား။
မင္းရဲ့အေရးအသားေတြက ေျခာက္ႏွစ္သားသာဆိုတယ္ ေျခာက္လသားေလာက္ေတာင္ မရွိဘူး။
ဒါပဲ။

မင္းရဲ့သူငယ္ခ်င္း။
ဘီေက်ာင္ကိုင္း
(ရြဲသာ)

က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစ။

မင္းစိုးစံ
(အေ၀းေရာက္ ကရင္ဒုကၡသည္တဦး)